دیدگاه
کودک‌کشی؛ کسب‌وکار دائمی صهیونیست‌ها
علی‌الله سلیمی؛ روزنامه‌نگار
2واژه «کودک» و «غزه» را هرگاه در کنار هم می‌شنویم، تن و وجودمان می‌لرزد و یاد وحشیگریهای سربازان و نیروهای رژیم صهیونیستی می‌افتیم که با چه قساوتی کودکان غزه را به خاک و خون می‌کشند و دردناک‌تر اینکه این رژیم قاتل کودکان غزه در هیچ دادگاهی پای میز محاکمه نمی‌نشیند و گاهی کهنه‌سربازانی از ارتش این رژیم غاصب در بازگویی خاطرات خود به کشتار کودکان غزه هم اشاره کرده و از آن، به‌عنوان یک اهرم فشار به نیروهای مقاومت یاد می‌کنند. آمارهای بایگانی شده در تاریخ مبارزه و مقاومت ملت مظلوم فلسطین از کودکان شهید فلسطینی گاه چنان تکان‌دهنده است که آدم دلش نمی‌آید حتی این آمارهای دردناک را مرور کند. عمق فاجعه، زمانی آشکار می‌شود که تنها آمار تعداد کودکان به شهادت رسیده در 2دهه اخیر را مرور کنیم. باورش هم سخت است، اما واقعیت این است که تعداد کودکان شهید در فلسطین از سال ۲۰۰۰ تا پایان سال ۲۰۲۱ به ۲هزار و ۲۳۰ نفر می‌رسد که ۳۱۵ نفر از آنها در جریان تجاوزات رژیم صهیونیستی به نوار غزه در سال ۲۰۰۹ به شهادت رسیدند. ۵۴۶کودک هم در جریان تجاوزگری سال ۲۰۱۴ میلادی رژیم صهیونیستی جان خود را از دست دادند. با توجه به تعداد قابل توجه جنگ‌ها بین رژیم صهیونیستی و نیروهای مقاومت فلسطینی در طول این سال‌ها، در همه این جنگ‌ها آمار کودکان شهید فلسطینی به شکلی تکرار می‌شود. نکته قابل توجه در این میان، اینکه گویا رژیم صهیونیستی خودش هم به بدنامی‌اش در زمینه کشتار کودکان فلسطینی واقف و آگاه است؛ هر چند در مجامع جهانی به روی خودش نمی‌آورد، اما تصمیم اخیر این رژیم در اتهام‌زنی به نیروهای مقاومت فلسطینی در کشتار کودکان، نشان از آن دارد که سران این رژیم بدشان نمی‌آید صفت همیشگی خود را کنار نام نیروهای مقاومت فلسطینی هم ببینند و به نوعی، حتی شده در خیال خود برای جنایت همیشگی‌شان در کشتار کودکان برای خودشان شریک‌جرم بتراشند؛ غافل از اینکه این صفت نامبارک برخاسته از ماهیت وجودی خودشان است و به این راحتی نمی‌شود از شر آن خلاص شد. حمایت دیگر صهیونیست‌ها این است که آنها نمی‌خواهند باور کنند طرف مقابل آنها، نیروهای مقاومت فلسطینی براساس آموزه‌های دینی و باورهای عمیق اعتقادی حتی به کشتن کودکان فکر هم نمی‌کنند تا چه برسد به اینکه بخواهند همانند برخی گروه‌های سلفی به شکل فجیع کودکان را به قتل برسانند. حمایت صهیونیست‌ها در این خصوص گویا حد و مرزی ندارد؛ چراکه آنها با دعوت از گروهی خبرنگار و صحنه‌آرایی دلخواه برای القای مقصود موردنظر خودشان، اقدام هم کردند که بیش از پیش رسوای خاص و عام شدند؛ چراکه جهانیان با شناختی که از مبارزان فلسطینی در طول بیش از نیم‌قرن اخیر دارند و هیچ‌گاه شاهد اقدامات غیرانسانی حتی در میدان‌های جنگ از این نیروها نبوده‌اند، به‌راحتی گولِ نمایش‌های خیمه‌شب‌بازی سران رژیم صهیونیستی را نمی‌خورند و اینجاست که سابقه و عملکرد 2دیدگاه حاضر در ماجرای سرزمینهای اشغالی، رژیم صهیونیستی و نیروهای مقاومت فلسطینی طی جنگ‌های نیم‌قرن اخیر پیش چشم می‌آید و ویژگی‌های رفتاری هر یک نمایانگر ماهیت وجودی آن می‌شود؛ اینکه مبارزان فلسطینی همواره برای مراقبت و مواظبت از کودکان آواره سرزمین خود، خودشان را سپر بلا کرده و به شهادت رسیده‌اند و در مقابل، سابقه و پرونده کودک‌کشی رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد این رژیم همواره از کشتار کودکان بی‌دفاع فلسطینی به‌عنوان اهدافی برای رسیدن به مقاصد شوم خود در اشغال و غصب مناطق بیشتری از سرزمین فلسطین بهره برده و نام خود را برای همیشه با عنوان ننگ‌آور کشتار کودکان فلسطینی عجین و ثابت کرده کودک‌کشی، بخشی از استراتژی یا کسب‌وکار صهیونیست‌هاست که بابت این اقدام ددمنشانه و غیرانسانی هیچ‌گاه در محضر تاریخ پاسخگو هم نبوده است.
