دژ اسرارآمیز طعمه جویندگان گنج

سامان توفیق، باستان‌شناسی که همراهی‌مان می‌کرد، حرف جالبی زد: «سنگ‌ها جان دارند و این آثار که اکنون دچار این انزوا و تنهایی شده‌اند زمانی برای خودشان برو و بیایی داشته‌اند و منتظرند تا کسی به آنها سر بزند.» ما هم دلمان نمی‌آمد چاپارخانه را تنها بگذاریم؛ این بنا غریبانه‌ترین‌اثر تاریخی‌ای بود که دیدیم اما باید به مسیرمان ادامه می‌دادیم.
کمی جلوتر از دور صخره‌ای عظیم در دامنه کوه میان علفزارهای طلایی‌رنگ تابستان منتظرمان نشسته بود. از کنار جاده و منظره‌ای که ما به آن دید داشتیم وانتی از شانه خاکی کنار صخره پایین می‌آمد و ما حدس زدیم که حفارانی هستند که برای یافتن گنج به سراغ این قلعه آمده‌اند. از دور ایستگاه قدیمی راه‌آهن گدوک کمی آن طرف‌تر از قلعه دیده می‌شد که منظره‌ای خیره‌کننده داشت.
قلعه یا برج دیدبانی شاه چشمه قدمتی به طول تاریخ دارد. سفالینه‌هایی از عصر آهن تا دوره قاجار در آن کشف شده و حوضی زیبا و سنگی داشته که بیشتر آن توسط حفاران غیرمجاز تخریب شده است. با توجه به موقعیت قلعه و اشراف کامل آن بر گدوک و جاده باستانی فیروزکوه به مازندران می‌توان این محل را به‌عنوان برجی دیدبانی دانست که عبور و مرور از این گذرگاه را تحت نظر داشته و امنیت آن را تامین می‌‌کرده است.