حس تعلق به خاک و احساس مسئولیت در آیین «گَل» در شهرستان «باینگان» دیده میشود که بهعنوان میراث ناملموس از آن نام برده میشود. عزیز مصطفایی کارشناس میراث ناملموس اداره میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری کرمانشاه در اینباره میگوید: « این آیین درواقع نوعی یاریگری سنتی برگرفته از فرهنگ بومی برای حفظ طبیعت است. همان حلقه مفقوده توسعه پایدار که موردنظر من است.» با توجه به شیب بسیار منطقه باینگان و از بین رفتن راهها بر اثر بارش برف و باران، هر سال اوایل بهار باینگانیها راهها را بازسازی میکنند تا مردم و دامها بتوانند به نواحی ییلاقی دسترسی آسان داشته باشند. در روزی که هوا مساعد است افرادی که هسته اولیه را شکل دادند، خودجوش به سمت بازسازی یا ساخت راه حرکت میکنند و هر روز به این تعداد افزوده میشود و تعداد بیشتری از مردم درگیر گَل میشوند. بیشتر افراد تخم بلوط هم همراه دارند و در کنار ساخت و بازسازی راه، دانههای بلوط را نیز میکارند و این کار باعث غنی شدن پوشش جنگلی میشود. زنان کلوچه محلی واش میپزند و بهعنوان میانوعده از گَل پذیرایی میکنند.
بازسازی راه در آیین کهن «گَل»
در همینه زمینه :