• جمعه 14 اردیبهشت 1403
  • الْجُمْعَة 24 شوال 1445
  • 2024 May 03
پنج شنبه 9 شهریور 1402
کد مطلب : 201721
+
-

بدن‌ها، چهره‌ها بوم‌ها و دست نقاشان

از چند روز پیش، تعدادی نمایشگاه جدید در گالری‌های تهران آغاز به کار کردند. بیشتر نمایشگاه‌ها، نمایشگاه نقاشی هستند؛ ‌ انفرادی یا گروهی. نقاشی‌ها هم سبک‌های مختلفی دارند؛ رئالیستی، سوررئال، آبستره و... اینها برای علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی می‌تواند جذاب باشد.  

نمایشگاه فردی «صورت‌ها»

هنرمند: دنیا علی‌پور
مکان: گالری اُ
زمان: تا 20 شهریور 1402

در بخشی از بیانیه ‌ نمایشگاه به قلم انیتا حسین آمده: «دنیا علی‌پور جهان تصویری خود را با علاقه و کنجکاوی به رابطه‌ بین فرد و جامعه اختصاص می‌دهد و ساختار دنیای اندیشه‌های شخصی و تنظیمات اجتماعی را بررسی می‌کند. او فضاهای تأمل‌برانگیزی را ایجاد می‌کند که بازنمایی آن علاوه بر تأثیرات حسی، ساختار شنیداری هم ایجاد می‌کند. سکوت و فریاد، توسل و تسلیم، درگیری درونی و فشار بیرونی در نقاشی‌ها با هم در تقابلند. او در جریان چنین فعالیتی، واقعیت و خیال را در هم می‌تند و پیوند بین فرد و جامعه را بررسی می‌کند. نقاش فشارهای اجتماعی را که به یک المان طبیعی تبدیل شده است، از طریق روانشناسی اجتماعی و ارتباطی نشان داده و همزمان وضعیت عاملیت‌مان را مورد ‌پرسش قرار می‌دهد. علی‌پور در نقاشی‌هایش روابط انسانی، آرامش و ترس، شادی و غم، وابستگی و جدایی را به تصویر می‌کشد. نقاشی‌های‌ او به‌تنهایی روایتگر خود هستند، بااین‌حال، در ساختاری تعبیری، جهانی را ایجاد می‌کنند که داستان‌هایشان به دنبال هم وصل می‌شوند و هر اثر، زمینه‌ای برای خلق دیگری می‌شود. آثار او سرشار از قابلیت اجرای رقص گستره‌های رنگی درخشان و اشباع‌‌شده با خطوط قدرتمند و سرکش و کنار هم نهادن ساختار آبستره با روایت‌های فیگوراتیو است.»

نمایشگاه فردی «نامه‌ای به پدر»

هنرمند: هانیه همایونی
مکان: مجموعه‌ معاصر سو
زمان: تا 24 شهریور 1402

هانیه همایونی در بخش از بیانیه این نمایشگاه نوشته: «ما می‌توانیم به هم نزدیک شویم، نمی‌دانم چه چیز توانست ما را از خوشبختی هماهنگی میان پدر و فرزند محروم سازد، اما به گمان من هنوز همان راه انحرافی که مغایر نظر تو بود، می‌تواند ما را به هم نزدیک‌تر کند. در راستای رابطه‌مان کوشش‌های اندکی انجام داده‌ام، چیزهای بسیاری متقاعدم می‌کنند که این کوشیدن‌ها چندان دستاوردی هم نیستند، با این همه وظیفه خود می‌دانم از این دستاوردها هرچند اندک مراقبت کنم، لیکن گمان می‌کنم با اصلاحی که از این دستاوردها زاده می‌شود، - اصلاحی که نه می‌توانم و نه می‌خواهم به جزئیاتش بپردازم- به نتیجه‌ای مطلوب دست‌یابم تا کمی آرام شوم.»

 نمایشگاه گروهی

«استعاره‌های مشوش»
مکان: گالری باشگاه
زمان: تا 3 مهر 1402

مهرنوش علی‌مددی، نمایشگاه‌گردان «استعاره‌های مشوش»، در بخشی از بیانیه‌اش بر این نمایشگاه نوشته: «بدن آدمی به همان اندازه که ماهیتی زیستی دارد، بنیان اجتماعی نیز دارد. بدن صرفا یک عنصر خارجی نیست، بلکه در مواجهه با رخدادها و حوادث بیرونی به شیوهای عمل‌گرایانه تجربه می‌شود. بدن در تعامل با جهان پیرامون، پیوسته بازسازی می‌شود و در این فرآیند، هویت انسان نیز تکوین می‌یابد. از این رو اگر نقطه‌ عزیمت این رویداد را گردآوری تصاویری در نظر بگیریم که هنرمند آن قصد دارد پیامد وقایع تلخ اجتماعی را آشکارا یا با زبانی نمادین نشان دهد، این ایده را به شکلی نظام‌مند در طرحی از بدن و صورت انسان به نمایش درمی‌آورد.»

نمایشگاه فردی «خاطرات کشدار»

هنرمند: کیومرث هارپا
مکان: گالرى عصر
زمان: تا 31 شهریور 1402

هارپا در بیانیه نمایشگاه با این توضیح کوتاه تماشاگران آثارش را راهنمایی کرده: «انگار هر روز به دنیا می‌آیم. هر روز یک زندگی را تجربه می‌کنم؛ یک کابوس، یک خیال، یک وهم. با خیالات و خاطراتم زندگی می‌کنم و برای التیام زخم‌هایم، به رؤیا پناه می‌برم و درد و گناه را در قصه‌ها گردن دیگری می‌اندازم. پاره‌پاره می‌شوم و از میان هزاران واقعیت و هزاران خاطره تنها آنهایی که کشدار می‌شوند با من می‌مانند و به گمانم که زندگی همین است که می‌پندارم؛ فهرست سیاهی از نام‌هایی که پر کرده حافظه‌ام را.»


نمایشگاه فردی «وجود»

هنرمند: مونا کلهرودی
مکان: مجموعه‌ معاصر سو
زمان: تا 24 شهریور 1402

در این نمایشگاه، عجیب‌وغریب‌بودن چهره‌ها اولین چیزی است که جلب‌نظر می‌کند. کلهرودی در بیانیه نمایشگاه این چهره‌های عجیب‌وغریب را اینطور توضیح داده: «هر آنچه که هست، بوده و خواهد بود. شاید با کمی احتیاط بشود گفت هر آنچه که در ذهن‌مان تصور یا تخیل می‌کنیم به شکلی یا به نوعی و یا به حالتی در طبیعت بیکران (جهان هستی) وجود دارند. از اشکال عجیب‌وغریب میکروب‌ها و ویروس‌ها و زیر‌اتمی‌ها گرفته شده تا خوشه‌های کهکشانی و ابرستاره‌های عظیم که نقش و نگارهایی غیرقابل تصور در خود دارند و یا حتی سنگ‌ها و صخره‌ها که در خود چهره‌هایی نمایان دارند؛ چهره‌هایی که برخی از ته وجودشان فریاد می‌زنند.»

 

این خبر را به اشتراک بگذارید