مأموریت جانکاه کاوه

ویژگی خاص سپاهان در پنجره نقل‌وانتقالاتی این تابستان، جذب فوجی از بازیکنان تهاجمی بود. دیگر نیازی به گفتن نیست که آنها چه کردند و چطور بازیکن گرفتند که امروز حتی با وجود به مشکل خوردن عیسی آل‌کثیر هم خط حمله این تیم با ترافیکی وحشتناک مواجه است. ژوزه مورایس که اغلب مسابقات فصل گذشته را به ناچار با یک مهاجم هدف یعنی شهریار مغانلو بازی می‌کرد، حالا به اتکای ثروت قابل توجه باشگاه، موفق شده ضمن حفظ این بازیکن، رضا اسدی را هم در ترکیب اصلی کنار او قرار بدهد؛ 2بازیکنی که از سوی رضا شکاری پشتیبانی می‌شوند و در همین 2بازی ابتدای فصل در برابر تراکتور و ذوب‌آهن عالی عمل کرده‌اند. به این ترتیب به‌نظر می‌رسد ترکیب هجومی مدنظر مورایس همین باشد و در این میان یک گمشده بزرگ وجود دارد؛ کاوه رضایی.
رضایی ابتدای لیگ بیست‌وسوم به سپاهان پیوست تا شاید کابوس فصل گذشته را از یاد ببرد؛ اتفاقات عجیبی که به سرگردانی او بین 2باشگاه تراکتور و استقلال منجر شد و نهایتا خانه‌نشینی چندماهه این بازیکن را به‌دنبال داشت. البته که روزگار افول رضایی چه‌بسا از قبل شروع شده بود؛ زمانی که این بازیکن بدون حتی یک گل‌زده به دوران حضورش در تیم لوون بلژیک پایان داد. شاید حضور در تیم قدرتمند سپاهان با انبوه بازیکنان خلاق می‌توانست (و هنوز هم می‌تواند) برای رضایی فرصت خوبی باشد تا به دوران اوج برگردد اما حقیقت آن است که ترافیک شدید خط حمله سپاهان کار این مهاجم 31ساله را دشوار کرده است. کاوه در جریان بازی هفته اول در برابر تراکتور 25دقیقه بازی کرد و موفق شد با خطایی که از صفا هادی گرفت موجبات اخراج این بازیکن را فراهم کند اما در بازی هفته دوم با ذوب‌آهن فقط 12دقیقه به او بازی رسید و اگر عناصر هجومی سپاهان همچنان با همین کیفیت به کارشان ادامه بدهند، شاید در ادامه فصل هم همین وضعیت برای رضایی رقم بخورد.