امیرمحمد گلزاده بهترین پشتخطزن و ارزشمندترین بازیکن مسابقات والیبال قهرمانی جوانان جهان از قهرمانی تیم ملی و عنوانهای فردی خودش میگوید
ثابت کردیم قدرت والیبال جهانیم
لیلی خرسند
امیرمحمد گلزاده میگوید در آینده والیبال جهان نام او را به نیکی یاد میکنند. شاید ادعای بزرگی باشد اما بیراه نمیگوید. در 19سالگی توانسته شایستگیهایش را ثابت کند. در مسابقات والیبال قهرمانی زیر 21سال مردان جهان که روزهای گذشته در منامه بحرین برگزار شد، او نقش پررنگی در قهرمانی تیم ایران داشت؛ بهترین پشتخطزن شد و ارزشمندترین بازیکن تورنمنت. گلزاده با 205سانتیمتر بلندقدترین بازیکن تیم جوانان است که فیزیک و استاندارد بازیاش میتواند او را به ستاره آینده والیبال ایران تبدیل کند اما او شاخصههای مهمتری هم دارد؛ اعتمادبهنفس بالا، توجه خاص به بالابردن سطح دانش و تحصیلات و رک حرفزدن. گلزاده این روزها به فکر رفتن به آمریکاست؛ جایی که میخواهد هم درس بخواند و هم والیبالش را ادامه بدهد. اما هدفهای مهمتری هم دارد؛ بازی در لیگ ایتالیا و تبدیلشدن به ستارهای که همه آرزوی رسیدن به جایگاهش را داشته باشند.
دقیقا در روزهایی که همه از والیبال ناامید شده بودند و بعد از شکستهای تیم ملی در لیگ ملتها، نارضایتی عمومی از این رشته بهوجود آمده بود، اما جوانان با قهرمانی در جهان امید دوبارهای به هواداران دادند. این امید چقدر واقعی است و چقدر میشود آینده را روشن دید؟
اینکه ما توانستیم قهرمانی جهان را بهدست بیاوریم، حاصل 2سال سختیکشیدن، تمرین پرفشار، بیخوابی، تحمل غرولندهای مربیان و... است. پاداش همه عرقهایی است که ریختیم، جواب همه اشکهایی است که سر تمرین از سر درد و بهخاطر مصدومیتها ریختیم و جایزه سختیهایی است که کشیدهایم. مطمئنا هیچچیز بدون سختی بهدست نمیآید. ما لایق این قهرمانی بودیم که توانستیم آن را بهدست بیاوریم. خیلی هم خوشحالم که این اتفاق افتاد، هم بهخاطر خودمان، هم بهخاطر خانوادههایمان و هم بهخاطر مردم که توانستیم دل آنها را هم شاد کنیم. باعث افتخار و خرسندی ماست که توانستیم آنها را راضی کنیم. مطمئنم از این تیم در آیندهای نهچنداندور و شاید همین امسال چند نفر به تیم ملی دعوت میشوند. پوریا خانزاده و مبین نصری دعوت شده بودند، تمرین هم کردند و پوریا بازی هم کرد. از این به بعد تعداد بیشتری دعوت میشوند و تعداد بیشتری میدرخشند. مطمئن باشید آینده خیلی روشنی در انتظار والیبال ایران است، چون که ما چند جوان با اعتمادبهنفس و با پشتکار بالا هستیم و تصمیم گرفتهایم به همه ثابت کنیم که ایران یکی از قدرتهای والیبال جهان است.
والیبال ایران همیشه در ردههای پایه خوب نتیجه میگیرد ولی به بزرگسالی که میرسد، دچار افت میشود و بازیکنان به اندازه استعدادشان رشد نمیکنند. نگران نیستید که نسل شما هم دچار این مسئله شود؟
خواستن توانستن است. اگر ما بخواهیم، هر چیزی ممکن میشود اما در کنار خواستن باید شرایط هم مهیا باشد. هم فدراسیون، هم مسئولان، هم مردم و هم خانوادههایمان باید هوایمان را داشته باشند.
چه شرایطی باید مهیا باشد؟
شرایط سادهای است. امکانات خوب داشته باشیم. در اختیار گذاشتن امکانات خیلی کمک میکند و باعث میشود راحتتر پیشرفت کنی.
تصور این است که والیبال ورزشی نیست که خیلی پول بخواهد و هزینهبر نیست. حداقلش این است که ورزش پولدارها نیست.
ورزش پولدارها نیست ولی میتواند بازیکن را به یک پولدار تبدیل کند؛ البته اگر خوب به او بها بدهند و برایش ارزش قائل باشند. برای کسانی مثل ما که تازه والیبال را حرفهای شروع کردهایم و در سطح جهانی درخشیدهایم، خیلی مهم است که از امسال درآمدزایی داشته باشیم. چندین سال است که با سختی زندگی میکنیم و برای والیبال سختی کشیدهایم تا به امروز برسیم و بتوانیم از این کار درآمد داشته باشیم. هدف بیشتر ما از والیبال بازیکردن، کسب درآمد است، چون شغل ماست. ما والیبال را دوست داریم ولی دنبال درآمد هم هستیم، چون غیر از والیبال کار دیگری بلد نیستیم.
تا الان از والیبال درآمد نداشتهاید؟
داشتم ولی نتوانستم از پس هزینههای زندگیام بربیایم. خانواده کمک کرده است.
میگویند قرار است مهاجرت کنید؟
مهاجرت نه، ولی قرار است در یکی از دانشگاههای آمریکا بورسیه شوم. میخواهم هم تحصیلاتم را ادامه بدهم و هم والیبالم را آنجا بازی کنم. از بچگی به مکانیک خودرو علاقه داشتم ولی با شرایطی که پیش میرود، احتمالا باید تربیتبدنی بخوانم.
از کجا والیبال را شروع کردید؟
بچه که بودم به پدرم گفتم فوتبال دوست دارم و من را کلاس فوتبال ثبتنام کرد. بعد از 3ماه که کارنامه دادند، نمرهام 12شده بود. پدرم گفت که دیگر فوتبال نمیروی و من را کلاس والیبال برد. 9سالم بود و از همان موقع والیبال بازی میکنم.
پشیمان نیستید؟ پول فوتبال بیشتر است!
پشیمانی برای آدمهای ضعیف است. آرزوی خیلیها این است که جایگاه ما را داشته باشند.
قبل از اینکه به منامه بروی و مسابقات قهرمانی جهان شروع شود، فکر میکردید امروز اینجا باشید؟ روی سکوی بهترین بازیکن جهان؟
میدانستم تیم قهرمان میشود ولی مطمئن نبودم بهترین بازیکن انتخاب میشوم، ولی هدفم بود.
در رویاهایتان میدیدید؟
من رویا ندارم، هدف دارم.
در این تورنمنت اسمهای بزرگی را شکست دادید؛ لهستان، بلغارستان، آرژانتین و ایتالیا. تیم بدون شکست قهرمان شد. تیم ضعفهایی در بازیهای مقدماتی داشت ولی نمیتوانست رویاییتر از این نتیجه بگیرد. اینطور مقتدرانه قهرمان شدن چه حسی دارد؟
احساس خوب، حس قدرتمند و بزرگبودن. اول تورنمنت در بازی با تایلند و تونس سورپرایز شدیم و بد بازی کردیم اما کمکم و بازی به بازی پیشرفت کردیم و مسلطتر، محکمتر و قرصتر بازی کردیم. در فینال هم با اینکه بازی بالا و پایین زیاد داشت، ولی به خوبی و خوشی تمام شد. رکوردی جالب و بهیادماندنی به جا ماند که در تاریخ والیبال ثبت شد و فکر نمیکنم به این راحتیها تکرار شود.
گفتید رویا ندارید و هدف دارید، هدف بعدی چیست؟ دوست دارید به کجا برسید و در حد و اندازه کدام بازیکن باشید؟
دوست ندارم در اندازه کسی باشم، میخواهم کسی باشم که بقیه دوست داشته باشند در حد و اندازه من باشند. میخواهم اسمم بالاتر از بازیکنان فعلی جهان باشد. هدفم قبلا این بود که بهترین بازیکن و بهترین پشتخطزن بشوم و تیم قهرمان شود. هدف بعدیام بهترین شدن در رده بزرگسالان جهان است و قطعا میشوم، چون میخواهم و برایش تلاش میکنم. یک روز کل جهان اسم من را به نیکی به یاد میآورند.
دوست دارید در کدام لیگ جهان بازی کنید؟
هر جا که پولش خوب باشد.
بعد از پول؟
ایتالیا. امیدوارم که بشود.
این پسران را ببینید
یکشنبهشب جوانان والیبال ایران خاطرهساز شدند. آنها که در مسابقات قهرمانی جهان و در منامه بحرین حاضر بودند، دوباره هیجان را به والیبال ایران بازگرداندند. جوانان ایران در روزهایی که شکستهای تیم ملی در لیگ ملتها هواداران را از آینده نگران کرده بود، بدون اینکه شکستی را در این رقابتها تجربه کنند، به قهرمانی رسیدند. شکستدادن تیمهای بزرگ (لهستان در 3ست، بلغارستان و آرژانتین در 4ست) و مهمتر از همه پیروزی جذاب در دیدار فینال و درخشش و ظهور بازیکنان جدید دوباره امیدها را در دل والیبالیها زنده کرد. در فینال این مسابقات ایران که 2 بر یک از حریفش ایتالیا عقب افتاده بود، به بازی برگشت و این بازگشت نمره قبولی را هم به بازیکنان داد و هم به کادر فنی. در روزهایی که انتقاد به کادر ایرانی تیم ملی بزرگسالان زیاد است، دادن نمره بالا به غلامرضا مومنیمقدم سرمربی تیم و پیمان اکبری مدیر فنی ایرانی تیم جوانان دور از انصاف نیست.
بازیکنانی نظیر امیرمحمد گلزاده، عرشیا بهنژاد، مبین نصری، پوریا حسینخانزاده، عرفان نوروزی، یونس جوان، سجاد جلوداریان و... که 3نفر اول آنها جزو بهترینهای جهان شدهاند، چشمها را بهخودشان خیره کردهاند. آنها یکشنبهشب بیشتر حاضران در سالن والیبال ورزشگاه بنراشد را مجبور کردند که یکصدا تشویقشان کنند. تماشاگران بحرینی که در 3ست اول ساکت روی سکوها نشسته بودند، بعد از نمایش بینظیر بازیکنان ایران و بازگشت آنها به بازی، با معدود ایرانیان حاضر در سالن همراه شدند و شب پرهیجانی را به پا کردند. هواداران بحرینی والیبال، حتی تا هتل هم تیم ایران را همراهی کردند. ارزش این قهرمانی بهقدری بالا بود که همه بهدنبال پیراهن بازیکنان بودند؛ از بازیکنان تیمهایی نظیر آرژانتین گرفته تا هواداران بحرینی. در حدی که بازیکنان ایران مجبور شدند بدون پیراهن از سالن به هتل بازگردند. اما دیروز هنگام بازگشت به ایران، استقبال از تیم چندان باشکوه نبود. بازیکنان فعلا با وعده معافیت از خدمت سربازی و بخشیدهشدن درصد کسری فدراسیون از محل قراردادشان دلخوش هستند اما اینکه این وعدهها عملی شود یا نه مشخص نیست. بازیکنان بیش از هر چیزی نگرانند که ارزش کارشان به اندازهای که باید دیده نشود.