فینال شماره یک!

ایران و مراکش، فردا برای اولین بار در تاریخ جام‌های جهانی به‌مصاف هم خواهند رفت. بهترین تیم حال حاضر قاره آفریقا و بهترین تیم حال حاضر قاره آسیا، شباهت‌های زیادی با هم دارند. هر دو تیم به کمک خط دفاعی مستحکم‌شان به جام جهانی صعود کرده‌اند و هر دو، انتظار دارند ستاره‌های لژیونر، بار تیم را در این تورنمنت به دوش بکشند. نقطه قوت اصلی مراکش و ایران را اما باید روی نیمکت‌ها جست‌وجو کرد. جایی که کارلوس کی‌روش و هروه رنار با هم روبه‌رو خواهند شد. این دو مربی، سهم بسیار زیادی در تحول فوتبال ایران و مراکش داشته‌اند. رنار که متخصص قهرمانی در جام ملت‌های آفریقا به شمار می‌رود، برای اولین‌بار در جام جهانی حاضر خواهد شد و کارلوس کی‌روش سومین جام جهانی متوالی‌اش را در روسیه پشت سر خواهد گذاشت.شیرهای اطلس و یوزپلنگ‌های ایرانی، اولین فینال‌شان در جام جهانی را فردا برگزار می‌کنند. این، دوئل درندگان است!






ا‌یران؛آماده برا‌ی تار‌یخ‌ساز‌ی 
از جام جهانی 1998 فرانسه به بعد، ایران هرگز طعم پیروزی را در این تورنمنت نچشیده است. تیم ملی در هفت بازی پیاپی بعد از نبرد با آمریکا در جام‌های جهانی، هرگز نتوانسته به عنوان تیم برنده از زمین خارج شود. در گروه دوم جام‌جهانی 2018، مراکش معقولانه‌ترین انتخاب برای شکستن طلسم پیروز نشدن در جام جهانی به نظر می‌رسد. اسپانیا و پرتغال با انبوهی از ستاره در انتظار تیم ملی ایران هستند اما مراکش کم و بیش ترکیبی شبیه تیم ملی دارد. ایران در حالی برای پنجمین جام جهانی‌اش آماده می‌شود که در 12 بازی قبلی در این تورنمنت، تنها یک بار توانسته دروازه‌اش را بسته نگه دارد. این اتفاق چهار سال قبل در دیدار نخست با نیجریه رقم خورد. دیداری که با تساوی بدون گل دو تیم به پایان رسید. تیم ملی قبل از برگزاری جام‌جهانی دیدارهای تدارکاتی فوق‌العاده‌ای برگزار نکرده اما شاید دو مسابقه با الجزایر و تونس، تا حدودی ذهن ملی‌پوشان را برای مسابقه با مراکش شکل داده باشد. مسابقه‌دادن در جو سنگین جام جهانی، ابدا کار ساده‌ای به نظر نمی‌رسد اما نباید فراموش کرد که این پر‌لژیونرترین نسل تاریخ فوتبال ایران در جام‌های جهانی است. تیم ملی با 12 لژیونر شاغل در اروپا به جام جهانی قدم می‌گذارد. موضوعی که شاید موجب شود پسران ایران در اولین مسابقه جام جهانی، خونسردتر از همیشه به نظر برسند. 
تیم ملی، بدون شکست در مرحله مقدماتی به جام جهانی رسیده است. تا قبل از نبرد پایانی با سوریه، دروازه ایران در دور مقدماتی نیز بسته مانده بود اما چند اشتباه ساده، این رکورد را از تیم کی‌روش گرفت. نگرانی‌های خط دروازه، همچنان در اطراف تیم احساس می‌شود. علیرضا بیرانوند این اواخر در دیدارهای دوستانه قابل قبول ظاهر شده اما همچنان یک دروازه‌بان مطمئن و بی‌نقص به شمار نمی‌رود. تیم ملی جام جهانی 2014 برزیل را با 4 گل خورده ترک کرد اما به جز دیدار پایانی با بوسنی در دو مسابقه دیگر عملکردی فوق‌العاده در خط دفاع داشت.  بعد از چهار سال اما ریسک کی‌روش برای استفاده از رامین رضاییان و روزبه چشمی، بخشی از هواداران فوتبال در ایران را نگران کرده است. محرومیت سعید عزت‌اللهی، مشکل دیگر تیم ملی در مسابقه اول با مراکش خواهد بود اما بازی دادن به مهره‌های هجومی در خط میانی، یکی از نقشه‌های احتمالی سرمربی ایران برای غافلگیرکردن تیم‌های رقیب است. در فاصله‌ای کوتاه با اولین بازی تیم ملی در جام جهانی 2018، مهدی طارمی، اشکان دژاگه و مهدی ترابی با مصدومیت‌‌هایی دست و پنجه نرم کرده‌اند. به نظر می‌رسد ترابی و طارمی مشکلی برای همراهی تیم در دیدار نخست ندارند اما اشکان همچنان جدا از سایر بازیکنان تمرین می‌کند. دو ستاره کلیدی تیم ملی در جام جهانی روسیه، سردار آزمون و علیرضا جهانبخش هستند. لژیونرهای جوان و با استعداد فوتبال ایران، تفاوت‌های زیادی با هم دارند. آزمون در رده باشگاهی فوق‌العاده نیست اما در تیم ملی همواره درخشان ظاهر شده و رکورد گلزنی قابل توجهی دارد. جهانبخش اما درست برعکس سردار، در رده باشگاهی استثنایی بوده اما در تیم ملی هنوز به یک ستاره تبدیل نشده است. آن‌ها مهم‌ترین چهره‌ها در نسل تازه فوتبال ایران هستند و میزان آمادگی‌شان، سطح توانایی‌های تیم ملی را مشخص خواهد کرد.
استراتژی ایران در اولین مسابقه جام جهانی، با میزبان کارلوس کی‌روش رابطه‌ای مستقیم خواهد داشت. اگر تیم ملی به دفاع مطلق بپردازد، گرفتن یک امتیاز از مراکش کاملا در دسترس به نظر می‌رسد. تکرار نمایشی که تیم ملی 4 سال قبل در برابر نیجریه ارائه کرد، می‌تواند از شکست ایران در مسابقه اول جلوگیری کند و یک تساوی بی‌خطر را برای پسران کی‌روش رقم بزند. برای برنده‌شدن در این جدال اما باید خطر شکست‌خوردن را نیز بپذیریم. اگر تیم ملی هجومی‌تر از دیدار افتتاحیه‌اش در سال 2014 ظاهر شود، خطر شکست را نیز احساس خواهد کرد اما از شانس پیروزی نیز برخوردار خواهد بود. مراکش در خط دفاع قدرتمند به نظر می‌رسد اما دیدارهای دوستانه نشان داده دفاع تیم رنار ابدا نفودناپذیر نیست. حمله کردن و خلق موقعیت‌های گلزنی، ایران را در اولین فینالش در جام جهانی به پیروزی نزدیک خواهد کرد. به ثمر رساندن گل اول مسابقه، می‌تواند کلیدی‌ترین رمز برنده‌شدن در این جدال باشد. هر تیمی که به این گل دست پیدا کند، تا پایان بازی عقب خواهد نشست و فرصت استفاده از ضدحمله‌ها را جدی خواهد گرفت. بی‌اشتباه ظاهر شدن در دفاع و تنها یک بار استفاده از غفلت دفاعی حریف، همان چیزی است که ایران برای پیروز شدن در این بازی بزرگ به آن نیاز دارد.






مراکش؛رام نمی‌شویم!
درست مثل تیم ملی ایران، مراکش حضور در پنجمین جام‌جهانی‌اش را تجربه می‌کند اما برخلاف ایران، آن‌ها یک بار توانسته‌اند از مرحله گروهی این جام عبور کنند. مراکش اولین بار در سال 1970 به جام‌جهانی رسید و 16 سال بعد در دومین تجربه حضور در این تورنمنت، بالاتر از انگلستان و لهستان به مرحله حذفی صعود کرد. قرمزها در این مرحله به خوبی در برابر تیم قدرتمند آلمان‌غربی مقاومت کردند اما در نهایت با یک گل، در این مسابقه فراموش‌نشدنی شکست خوردند. تیم ملی مراکش در جام‌های جهانی 94 و 98، خیلی زود در همان مرحله گروهی حذف شد و نتوانست رویاهای بزرگ مردم این کشور را به حقیقت تبدیل کند. مراکشی‌ها در 13 تجربه حضور در جام جهانی، تنها 2 بار برنده شده‌اند. آن‌ها 7 شکست و 4 تساوی را نیز در این جام تجربه کرده‌اند. در دو دهه گذشته این تیم هیچ‌وقت بخشی از جام جهانی نبوده و حالا بعد از بیست سال، نبرد با ایران به انتظار طولانی این کشور برای بازی در مهم‌ترین جام فوتبال دنیا پایان می‌دهد. صعود به جام جهانی، انگیزه جشن و شادی خیابانی مردم این کشور شد. آن‌ها تا همین‌جا به تیم ملی‌شان افتخار می‌کنند اما به خوبی می‌دانند که شاگردان رنار آمادگی انجام کارهای بزرگ‌تری را نیز دارند. مراکشی‌ها در طول تاریخ همیشه با پرتغال و اسپانیا نبرد کرده‌اند و حالا در جام جهانی، آماده لشکرکشی برای دو همسایه‌شان خواهند بود. مراکش حوالی سال 1998 حتی به جمع 10 تیم برتر رنکینگ فیفا نیز راه پیدا کرد اما این تیم حالا در رده چهل و یکم این رنکینگ دیده می‌شود و امیدوار است بعد از جام جهانی، یک جهش بزرگ را تجربه کند. جو ورزشگاه‌های مراکش در بزرگ‌ترین دیدار باشگاهی، علاقه وافر مردم این کشور به فوتبال را به وضوح نشان می‌دهد. دورخیز آن‌ها برای دریافت میزبانی جام جهانی 2026 نیز، تلاشی بود که ثابت می‌کرد عزم و اراده‌ای جدی برای ساخت و سازهای فوتبالی جدید در این کشور وجود دارد. 
تیم هروه رنار قبل از هر چیز، با خط دفاعی فوق‌العاده‌اش شناخته می‌شود.مراکش تنها تیمی به شمار می‌رود که بدون دریافت حتی یک گل خورده، از مرحله مقدماتی به جام جهانی رسیده است. این تیم در تاریخ جام جهانی، هرگز از روی یک ضربه ایستگاهی یا شروع مجدد به گل نرسیده اما شاید با مدافع گلزنی مثل بن‌عطیه، از این طلسم عبور کند. فوتبال مراکش هیچ‌وقت به اندازه امروز، از بازیکنان بین‌المللی بهره نبرده است. بازیکنانی که غالبا فصل خوبی را در باشگاه‌های‌‎شان سپری کردند و احتمالا به زودی شانس‌شان را در باشگاه‌های بزرگ‌تری محک می‌زنند. در ترکیب نهایی این تیم برای جام جهانی، فقط 2 بازیکن در خود مراکش فوتبال بازی می‌کنند و به جز یک بازیکن شاغل در امارات، همه مهره‌های دیگر در این تیم در اروپا به میدان می‌روند. این اولین جام جهانی همه مهره‌های تیم ملی مراکش است اما تجربه بازی در اسپانیا، ایتالیا، آلمان و هلند، به آن‌ها کمک خواهد کرد تا به سرعت با اتمسفر خاص این جام تطبیق پیدا کنند. هدایت تیم ملی مراکش بر عهده هروه رنار فرانسوی است مربی جذابی که تا قبل از 50 سالگی، با دو تیم مختلف قهرمانی جام ملت‌های آفریقا را به دست آورده و حالا برای اولین‌بار مهیای حضور در جام جهانی می‌شود. او مثل کارلوس کی‌روش، فوتبال تیمش را بر اساس تئوری‌های دفاعی شکل می‌دهد و در درجه اول، گل‌نخوردن را مهم‌تر از گل‌زدن می‌داند. شباهت سبک بازی مراکشی‌ها با ایران، مسابقه فردا را جذاب‌تر و پیچیده‌تر خواهد کرد.  کریم‌ال‌احمدی 33 ساله مسن‌ترین و اشرف حکیمی 19 ساله جوان‌ترین مهره‌های فهرست مراکش برای جام‌جهانی محسوب می‌شوند. مبارک بوصوفه با 59 بازی ملی پرتجربه‌ترین و احمد تاگنااوتی تنها با 2 بازی ملی، کم‌تجربه‌ترین بازیکن تیم رنار هستند. به لحاظ میانگین سنی، مراکشی‌ها کمی بیشتر از 27 سال هستند و در میانگین قدی، یکی از تیم‌های میانی جام به شمار می‌روند. هفده بازیکن از 23 بازیکن مراکش، خارج از این کشور در اروپا متولد شده‌اند. آن‌ها محصول آکادمی‌های اروپایی هستند اما همیشه رویای بازی برای مراکش را در سر داشته‌اند. تیم رنار بیشتر از هر تیم دیگری در جام‌جهانی بازیکن چندملیتی دارد و به نظر می‌رسد موج مهاجرت‌ها زمینه‌ساز شکل‌گرفتن این نسل تازه از فوتبال مراکش باشد. ستاره‌های این تیم، فوتبال را در اروپا آموخته‌اند اما با روحیه‌ای آفریقایی برای جام‌جهانی 2018 آماده می‌شوند. شیرهای اطلس، خیال رام شدن در سر ندارند.