قاسم هاشمی‌نژاد
از تلخی جان خویش شکوه خواهم کردن مگر دریاستم یا نهنگم که مراقب می‌گماری؟ چون که گفتم بسترم همی آرامشم دهد، تختم از شکوه‌ام همی کاهد، آنگاه به رویاها ترسانم کردی، به وهم و واهمه هراسانم کردی آنسان که جانم راه خفگی پیش گرفت، و راه مرگ جای زندگی بیزارم ازین، زندگی دیگر نخواهم: رهایم کنید؛ چرا که روزهای من باطل است آدمی چیست که کرامتش کنی؟
یکشنبه 18 تیر 1402
کد مطلب :
196760
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/BgOAk
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved