رفاقت؛ همین و تمام

نمی‌خواهیم بر حلاوت این لبخندهای تماشایی سایه‌ای بیندازیم. بهتر است در این چند سطر، «رسالت مطبوعاتی» را عجالتا رها کنیم و کاغذ پاک و بی‌طرف را با دغدغه‌های بی‌پایان «غنی‌سازی» اوقات فراغت نوجوانان کدر نکنیم. اصل ماجرا در نگریستن به این چشم‌های خنده‌زن و معصوم خلاصه می‌شود. همه‌چیز در این جمع سه‌نفره گویای ثانیه‌های رازآمیز و ناب مناسبات انسانی ‌است.
قرار ملاقاتی ساده در یک ظهر تب‌زده تابستان، با چاشنی رویای به‌واقعیت‌پیوسته تعطیلی مدرسه‌ها، مجالی برای بازی و خنده و رفاقت فراهم کرده است. اگر از آنها بپرسیم بر حاشیه این گذرگاه چه می‌کنند، بی‌گمان خواهند گفت: رفاقت؛ همین و تمام!
بله، تابستان بار دیگر متولد شده است و این قاب پرامید که تصویر زندگی است در کوچه‌های شهر ما تکثیر می‌شود.