شلخته، بی‌هدف اما تماشایی!

پیمان مقدم
حضور حشمت مهاجرانی و علی پروین پشت یک میز به اندازه کافی برای شروع هیجان‌انگیز بود. عادل فردوسی‌پور برای دومین دوره متوالی تهیه کننده ویژه‌برنامه جام‌جهانی شبکه سوم شده است. در دوره قبل او با طراحی آیتم‌های متفاوت و تماشایی روال یکنواخت گذشته را به هم ریخت و تلاش کرد روح حاکم بر90 را به اتمسفر جام‌جهانی هم پیوند بزند. تجربه موفق دوره قبل باعث شد بعد از 4سال، بار دیگر برای تهیه برنامه2018  انتخاب شود. 
از چند روز قبل از شروع2018 در فضای مجازی خبرش پیچید که روز اول برنامه با حضور دو چهره سرشناس جام78 سوپرایز خواهیم شد. حشمت مهاجرانی و علی پروین؛ اولی را به آیتم‌های زنده راه نمی‌دادند و دومی از پخش زنده فراری بوده و حالا قرار بود در کنار هم از خاطرات فوتبالی بگویند. چشم بسته می‌شد گفت که نتیجه این حضور در هر حالتی جذاب است. حتی اگر عادل فردوسی‌پور مثل همه گفت‌وگوهای مهم این سال‌ها بی‌برنامه و بدون هدف جلوی میهمان‌ها بنشیند، سرش مدام در تبلت و موبایلش باشد و به بخش مهمی از گفت‌وگو گوش نسپارد و حواسش پرت پشت دوربین شود. 
این‌بار اما فردوسی‌پور ما را غافلگیر کرد! با علاقه‌نشان دادن افراطی به حواشی، خنده‌های طولانی و عجیب، سوالات تکراری و نخ‌نما و حتی لوس... اینکه پروین خوش خوراک است، معدنچی بدبخت را سپر بلا کرده است، در رختکن به بازیکن‌ها فحش می‌داده، خانم‌های زیادی عاشقش بوده‌اند و شاطرها چه زمانی بیدارند! هرچه قدر حشمت مهاجرانی و ادبیات خاص و کلاسیکش برای مخاطب جذاب بود و هرچه قدر خاطرات علی پروین و ادبیاتش شیرین و جالب بود، شکل اداره این گفت‌وگو و بی‌هدف بودن محض دو مجری توی ذوق می‌زد. 
عادل فردوسی‌پور گفت‌وگو کننده خوبی نیست. تازگی‌ها هم ظاهرا بدون پیش زمینه و تحقیق و تدوین سوال‌ها و با اتکا به حافظه و اطلاعات قبلی مصاحبه را شروع می‌کند. به هر حال هر چه قدر هم گفت‌وگو جذاب و شیرین و بانمک باشد، مجری باید بتواند خودش را کنترل کند و مسلط بر واکنش‌ها باشد. عادل دوشنبه‌شب مثل یک مخاطب عادی رها بود تا در مقابل شیطنت‌های علی پروین ریسه برود و وسط بحث جام‌جهانی پای ماجرای نخ‌نمای معدنچی را وسط بکشد و باز هم ریسه برود و گفت‌وگوی تاریخی با دو چهره ویژه و خاطره‌ساز به حال خودش رها شود؛ آن‌قدر رها که بارها علی پروین از او سوال کند رفتیم؟ یعنی از آنتن زنده خارج شدیم؟ شلختگی این گفت‌وگو آن‌قدر پررنگ بود که سیطره همه جانبه اسپانسرها بر طول و عرض برنامه به چشم نیاید. البته که این روزها تبلیغ مدام و تام و تمام حامیان مالی برنامه‌ها چندان عجیب نیست اما بخش اعظمی از میان برنامه‌‌ها و وله‌ها را در2018 چک و چانه‌زدن‌های فردوسی‌پور و احمدی بر سر توجه ویژه مردم به حامیان مالی سپری شد که قطعا تا پایان این جام هر روز همین بساط خواهد بود. 
نخستین روز2018 شلخته و سردرگم بود اما کاریزمای مهاجرانی و شیرینی پروین بر همه چیز غلبه کرد و گذشت...