خنکای خاطره

حمیدرضا محمدی

هُرم گرما که از آسمان بر زمین می‌بارد و صورتت را که می‌نوازد، چیزی خنک، حالت را جا می‌آورد یک نوشیدنی که روحت را جلا دهد چیزی که بر این آتش ضماد باشد همان نوشیدنی‌ای که اگرچه حالا مشهورترین‌اش، برای خُمام گیلان است، اما در همه‌جای ایران، در خاطرات کودکی تک‌تک‌مان جاخوش کرده است؛ و آن «یخ در بهشت» است که پیرمرد گاری‌به‌دست در کوچه ‌پس‌کوچه‌ها می‌رفت و می‌گشت و مشتری ویژه‌اش، نونهالان و نوجوانان بودند؛ مثل همه ما در آن سن.
نوشاکی که پایه و مایه اولی و اصلی‌اش، یخ است و البته بر آن شربت یا آبمیوه و اگر هم در دسترس بود، خودِ میوه علاوه می‌شود و به قول گیلکی‌ها «میوه‌یخی» را به‌دست می‌دهد. اشربه‌ای که با هر میوه‌ای مهیا می‌شود و به هر رنگی و به هر طعمی و به هر عطری می‌تواند که دربیاید.
حالا در این تابستان داغ‌تر از همیشه، در این آغازین ‌روز فصل گرم، چه بهتر از یک «یخ‌ در‌ بهشت» تگری که حالی به تن تفتیده‌مان دهد تا توش‌وتوان‌مان افزون شود و مضاف‌ بر ‌این، پرت‌مان کند به دل تابستان‌های بچگی تا هم جان‌مان تر و تازه شود و هم روح‌مان.