این آغاز است، نه پایان!

تیم امید ایران مسابقات غرب آسیا را با شکست مقابل عراق به پایان برد اما به‌نظر می‌رسد این آغازی برای یک دوران تازه در این تیم خواهد بود. اینکه تیم عنایتی در 4مسابقه‌اش در غرب آسیا، فقط یک‌بار در وقت قانونی برنده شد، نشانه امیدوارکننده‌ای نیست اما امیدها در این تورنمنت، سیمای یک تیم جنگجو را به نمایش گذاشتند؛ تیمی که ستاره‌های زیادی در اختیار دارد و اگر با همین روحیه در تورنمنت‌های بعدی شرکت کند، شانس خوبی برای رسیدن به موفقیت خواهد داشت.
شکست مقابل عراق را به چند دلیل نباید جدی گرفت؛ اول اینکه رضا عنایتی به‌تازگی به‌عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شده و زمان زیادی برای کار کردن روی این تیم نداشته است. دوم اینکه در این تورنمنت بسیار فشرده، زمان زیادی برای استراحت و تمرین ملی‌پوش‌ها در نظر گرفته نشده بود. تیم ملی در نیمه‌نهایی 90دقیقه با اردن بازی کرد و بعد از 48ساعت در فینال روبه‌روی عراق قرار گرفت و یک نبرد 90دقیقه‌ای دیگر را پشت سر گذاشت. نمایش‌های ایران در این 2بازی، تفاوت زیادی با هم نداشت اما تیم عنایتی یک بازی را در پنالتی‌ها برد و بازی بعدی را در پنالتی‌ها واگذار کرد.
به‌نظر می‌رسد تورنمنت غرب آسیا با حضور تیمی مثل عراق که همیشه در رده‌های پایه حرف‌های زیادی برای گفتن داشته، فشار خوبی به تیم امید وارد کرده است. سطح این تورنمنت حداقل بیشتر از تورنمنت کافا بود که تیم ملی بزرگسالان ایران در آن حضور داشت. با این حال برای نتیجه گرفتن امیدها در آینده، شروط زیادی لازم است. اگر ستاره‌های اصلی همچنان در اختیار این تیم باشند، اگر باشگاه‌ها همکاری لازم را با این تیم به عمل بیاورند، اگر تیم ملی بزرگسالان نیز نفرات جوان را به امیدها بسپارد، می‌توان به آینده این تیم امید بست.