چهره روز
چشم‌انداز 5ساله
قرار است امروز لایحه برنامه هفتم توسعه ایران تقدیم مجلس شود. به‌گفته سیدمحمد حسینی، معاون پارلمانی رئیس‌جمهوری، برنامه هفتم ۷بخش و ٢٢فصل دارد که در چارچوب اسناد بالادستی و ٢٦سیاست ابلاغی رهبر انقلاب و سند تحول دولت مردمی و با استفاده از تجربه اجرای ۶ برنامه گذشته و مسئله‌محور تنظیم شده است. آنچه امروز رونمایی خواهد شد نشان می‌دهد دولت سیزدهم چه تصویری از چالش‌های بنیادین به‌ویژه در حوزه‌های کلیدی اقتصادی ایران دارد و چه برنامه‌ای برای برون‌رفت از وضع کنونی و حرکت به وضعیت مطلوب آماده کرده است؟ تجربه برنامه‌های توسعه در 3دهه گذشته البته مطلوب نبوده و از این جهت انتظار می‌رود برنامه هفتم واقع‌بینانه، مسئله‌محور و با تکیه بر منابع مالی پایداری نوشته شده باشد و نقشه اجرایی دستیابی به اهداف کلان ازجمله نرخ تورم تک‌رقمی، نرخ رشد سالانه 8درصدی و میزان منابع مالی لازم برای اجرای برنامه‌ها مشخص باشد. پرواضح است که همه دولت‌ها داعیه دارند که برنامه آنها، بهترین بوده اما سؤال اینجاست که چگونه به جای تمرکز بر بهترین برنامه‌های روی کاغذ به سمت شدنی‌ترین برنامه در میدان عمل برسیم؟ به همین سبب فهرست کردن اولویت‌ها بدون درنظر گرفتن منابع لازم به‌معنای آن خواهد بود که برنامه، اساسا یک فهرست بلندی از آرزوهاست و گویا قرار هم نیست پاسخی به چالش‌ها باشد. دولت سیزدهم می‌تواند این سنت را بشکند و با آگاهی و چشم باز عمل کند و خود را اسیر بایدها و نبایدها نسازد بلکه باید بین ممکن‌ها و غیرممکن‌ها تمایز قائل شود. از این حیث شاید بتوان انتظار داشت که برنامه هفتم، باید برنامه‌ای برای کاهش ناترازی‌های شدید در اقتصاد ازجمله ناترازی بانکی و پولی، ناترازی بودجه سالانه و ناترازی در حوزه‌های استراتژیک آب، برق و انرژی باشد.
