بارها شنیده‌اید که طیفی از «سینماگران بادغدغه، نسبت به حمایت نشدن از فیلم‌هایی درباره انقلاب و دفاع‌مقدس نقد دارند و معترض‌اند، اما چرا خود آنها در این زمینه کم‌کاری می‌کنند؟»
این پرسشی است که خبرگزاری صبا آن را مطرح کرده و در ادامه به این تحلیل رسیده است: تاریخ انقلاب اسلامی، پر از اتفاقات، جریانات و نقاط عطف است؛به‌طوری که هرقدر درباره روند پیروزی انقلاب فیلم و سریال و اثر نمایشی تولید شود، باز هم از نگاهی دیگر می‌توان به روایت ناگفته‌ها پرداخت. اما چرا در این زمینه، فعالیت‌ها منوط به حمایت و سفارش است؟ چرا فیلمی درباره ۱۵خرداد۴۲ که از نقطه‌عطف‌های آغاز نهضتی است که به انقلاب۵۷ ختم می‌شود، ساخته نمی‌شود و از آن مهم‌تر اینکه چرا فیلمسازانی که خود منتقد این وضعیت هستند و دائم در همه این سال‌ها از دورشدن سینما از تاریخ و فرهنگ انقلاب حرف زده‌اند، حرکتی در این زمینه ندارند و در یک نقطه ایستاده‌اند؟ نکته جالب اینکه بیشتر فیلم‌ها و سریال‌هایی که در این سال‌ها درباره انقلاب و تاریخ مبارزه ساخته شده، ماحصل نگاه جوانانی است که خود، آن دوره را ندیده‌اند. این البته امیدوارکننده است اما به همان اندازه،سکوت فیلمسازان منتقد و مطالبه‌گر، عجیب و اسف‌انگیز است. جز ابوالقاسم طالبی که در دهه گذشته فیلم خوش‌ساخت «یتیم‌خانه ایران» را ساخت، حرکت خاصی از سوی بسیاری از فیلمسازان بادغدغه ندیده‌ایم. سؤال اینجاست که چرا وقتی به‌طور شبانه‌روزی از تولید فیلم بنجل، مبتذل،سیاه‌نما و... انتقاد می‌کنیم، خودمان میدان عمل را خالی و ناخودآگاه واگذار کرده‌ایم؟ نکته جالب توجه اینکه فعالیت نکردن این طیف فیلمسازان بادغدغه، در 8سال دولت تدبیر و امید [شاید به‌دلیل اختلاف نظرها و...] قابل توجیه بود اما امروز چه؟
چرا سازندگان توفان شن، راننده سفیر، توهم، پرچمدار و... امروز کاری درخور، درباره تاریخ انقلاب اسلامی نمی‌سازند؟
چرا درباره انقلاب فیلم نمی‌سازیم؟
در همینه زمینه :
