در مسیر پسرفت

شهداب یزد بدون موفقیت از جام باشگاه‌های والیبال آسیا برگشته و همه علیه این تیم موضع گرفته‌اند. یکی از شکست تاریخی گفته و دیگری از فاجعه‌ای که در بحرین برای والیبال ایران رخ داد. منتقدان حق دارند. شهداب به‌عنوان قهرمان لیگ سهمیه مسابقات را گرفت و حداقل توقع این بود که تیم روی سکو برود. اما نگرانی اصلی چیزی فراتر از این است؛ نزول والیبال ایران.
 از سال1999که این جام آغاز شده، برای دومین بار است که تیم‌های ایرانی دست خالی می‌مانند. بار اول سال2001در چین بود که تیم صنام با سرمربیگری مصطفی کارخانه حتی نتوانست به جمع 4تیم برسد. این دوره هم شهداب با محمدرضا تندروان چهارم شد. دلایل متعددی برای نتیجه نگرفتن شهداب مطرح است. یک عده باشگاه را مقصر می‌دانند که مثل دیگر حریفان آسیایی بازیکن ستاره برای تیم نگرفت. با اینکه والیبال ورزش گروهی است ولی در مسابقاتی در سطح باشگاه‌های آسیا ستاره‌ها نقش تعیین کننده‌ای دارند. نمونه روشن آن برای ایرانی‌ها پیکان فصل پیش است که با داشتن بازیکنانی نظیر اروین انگاپت و نیمیر عبدالعزیز به قهرمانی رسید. پیکان با این بازیکنان بود که سانتوری ژاپن را برد، تیمی که این دوره به قهرمانی رسید. بعضی‌ها هم شکست شهداب را گردن سعید معروف می‌اندازند. مهدی مهدوی تا لحظه آخر مشکل خروج از کشور داشت و مسئولان باشگاه برای اینکه به مشکل نخورند، سعید معروف را به تیم اضافه کردند. معروف که درگیر بازی‌های فنرباغچه در لیگ ترکیه بود، بازی‌هایی را که انتظار می‌رفت، به نمایش نگذاشت. شاید بشود این ضعف را به خستگی او ربط داد اما با توجه به اینکه گفته می‌شود فنرباغچه این بازیکن را در لیست خروجی‌اش قرار داده، می‌شود گفت که معروف به روزهای بازنشستگی در سطح باشگاهی هم نزدیک شده است. البته طرفداران معروف هم مدعی‌اند که اگر او هم نبود باز شهداب نمی‌توانست نتیجه بگیرد. چرا که این تیم تمرکز لازم را روی بازی‌ها نداشت. شهداب حتی در مقابل تیم پلیس قطر هم که چندان تیم پرتوانی نشان نمی‌داد، نتوانست بازی قابل‌قبولی انجام بدهد و سومی را به این تیم داد.
کسانی که مشکل شهداب را بیرون از سالن‌های منامه می‌بینند، ضعف این تیم را به ضعف کلی والیبال ایران ربط می‌دهند. اینکه شهداب عصاره لیگ و والیبال ایران است، لیگی که در سال‌های اخیر روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذارد. نه بازیکنان بزرگ خارجی به این لیگ می‌آیند و نه مربیان خارجی و نه اینکه خود این بازیکنان ایرانی انگیزه سابق را برای یادگیری و پیشرفت دارند. بازیکنانی که در لیگ ایران ستاره بودند در جام باشگاه‌ها در حد متوسط ظاهر شدند تا هم اختلاف بازیکنان ایران با همتاهای خارجی‌شان بیشتر آشکار شود و هم نگرانی‌ها جدی‌تر. علاوه بر مشکلات همیشگی که در والیبال ایران حاکم بوده؛ نبود امکانات، بی‌ثباتی باشگاه‌ها و... کارشناسان والیبال 2دلیل عمده برای پایین آمدن کیفیت بازیکنان دارند. از نظر آنها خالی شدن والیبال ایران از مربیان خارجی بیشترین آسیب را به این رشته زده است. از طرف دیگر تمرکز بیش از حد بازیکنان روی درآمدزایی، آنها را از مسیر پیشرفت دور کرده است. مسئله‌ای که به‌نظر می‌رسد روز به روز تأثیرش را در تیم ملی بیشتر نشان می‌دهد.

برنده؛ جواد معنوی نژاد
جواد معنوی‌نژاد تنها ایرانی برنده جام باشگاه‌های آسیا بود. او چند روز قبل از اینکه مسابقات آغاز شود، از اردوی تیم ملی خط خورد اما با تیم باشگاهی‌اش به نتیجه غیرمنتظره‌ای رسید. او قبل از شروع اردوی تیم ملی در عراق بود و قرار بود برای تیم گاز عراق بازی کند اما امکانات این تیم را نپسندید و به ایران برگشت. اواسط اردو بود که خبر رسید معنوی‌نژاد اخراج شده است. دلیل این اتفاق قرارداد او با تیم جاکارتا بهایانگکارا پرسیسی اندونزی یکی از تیم‌های حاضر در جام باشگاه‌های آسیا بود. در گروهی که تیم‌های استرالیایی و کره‌جنوبی حاضر بودند، به‌نظر نمی‌رسید نماینده اندونزی شانسی برای صعود داشته باشد اما تیم نه‌تنها از مرحله گروهی صعود کرد که به فینال هم رسید. درحالی‌که شهداب، نماینده ایران در مسابقات نتوانست روی سکو برود، تیم جاکارتا در رده دوم قرار گرفت و این مقام را تا حدودی مدیون معنوی‌نژاد است. این بازیکن در تیم منتخب جام هم حضور داشت و بعد از آلانی جونیوی دی‌آرماس بازیکن سانتوری، بهترین مهاجم قدرتی مسابقات شد.