چاقوی شکارچیان غیرمجاز بر گلوی خانواده محیط‌بان‌ها

«شکارچیان غیرمجاز، فرزند 14ساله یک محیط‌بان را هدف قرار داده و او را در هورالعظیم به ضرب چاقو مصدوم کردند.» این خبر به اندازه کافی در حوزه محیط‌زیست تکان‌دهنده است. اما اصل ماجرا چیست؟
محیط‌بان‌ها و جنگل‌بان‌ها حافظان عرصه‌های طبیعی کشور هستند که با کمترین حقوق و مزایا پاسداری از طبیعت ایران را انجام می‌دهند. اما چه می‌شود که آنها در این راه جان می‌بازند یا خانواده‌شان به‌دلیل شغل سرپرست خانواده دچار آسیب می‌شوند و مانند مورد هورالعظیم فرزند یک محیط‌بان به‌دلیل مسئولیت حفاظتی او از طبیعت ایران طعمه چاقوی شکارچیان می‌شود؟ شکارچی و محیط‌بان یکدیگر را دشمن می‌پندارند و همین موضوع موجب شده است که درک درست از وظیفه یک محیط‌بان در جامعه شکارچیان وجود نداشته باشد. داستان شکارچیان حرفه‌ای البته از شکارچیان غیرمجاز و شکارکش‌ها که گله‌گله حیات‌وحش ایران را تیرباران و سلاخی می‌کنند، کاملا جداست. شکارچی مجاز و حرفه‌ای می‌داند که برای یک شکار، نیازمند دریافت مجوز از سازمان حفاظت محیط‌زیست است و همان گونه‌ای را که این سازمان به او معرفی می‌کند باید دنبال کند. در این مسیر حتی محیط‌بان‌ها نیز بر فعالیت او نظارت دارند و احترام متقابل میان شکارچی و محیط‌بان برقرار است.
اما شکارکش‌ها هیچ اصولی ندارند. از حمله گروهی به محیط‌بان‌ها در فریدونکنار تنها به این دلیل که سازمان حفاظت محیط‌زیست یک‌سال شکار پرنده را ممنوع اعلام کرد تا حالا که حمله به فرزند 14ساله یک محیط‌بان در هورالعظیم آن هم هنگام بازگشت کودک از مدرسه ثبت شده، بیانگر یک نکته است: شکارچی غیرمجاز هیچ اصولی ندارد. تکان‌دهنده‌تر آنکه مهاجمان به نوجوان، مدام فریاد می‌زدند: «به‌دلیل ممانعت پدرت از انجام شکار و صید به تو آسیب می‌رسانیم و اگر باز هم پدرت مانع شکار و صید در تالاب هورالعظیم شود، دوباره به شما آسیب می‌رسانیم.» این وقاحت و سنگدلی را مقایسه کنید با شکارچیان کردستانی که برای احترام به طبیعت، جنبش شکستن سلاح به راه انداختند و نشان دادند که رفتار حرفه‌ای و انسانی در حوزه محیط‌زیست چگونه است؟ حالا حمله گروهی به محیط‌بان‌ها و تهدید آنها از تالاب فریدونکنار در شمال ایران به تالاب هورالعظیم در جنوب ایران رسیده است. منتها تفاوت شمال و جنوب این است که در هورالعظیم شکارچیان غیرمجاز بیرحمانه یک نوجوان 14ساله را هدف چاقو قرار داده‌اند. بدین ترتیب اگر پیش‌تر قانون حمایت از محیط‌بان‌ها و جنگلبان‌ها به تصویب مجلس رسیده بود حالا باید فکری به حال تامین امنیت خانواده محیط‌بان‌هایی کرد که تنها وظیفه‌شان پاسداری از تاب‌آوری محیط‌زیست ایران و حفاظت از طبیعت سرزمین‌مان است.