حضور آمریکایی‌ها در نزدیکی مرزهایمان را تحمل نمی‌کنیم

رویکردهای جمهوری اسلامی در برخورد با دشمن براساس محاسبات آنان تغییر نمی‌کند بلکه ایران محاسبات خود را انجام و طرف مقابل را وادار به حرکت در موقعیت زمینی می‌کند که از قبل طراحی کرده است.

«فؤاد ایزدی»، عضو هیأت علمی دانشکده مطالعات جهان (پیوسته) و دانشکده حقوق و علوم سیاسی (وابسته) دانشگاه تهران است. او دکتری خود را در رشته ارتباطات جمعی از دانشگاه ایالتی لوئیزیانا اخذ کرده است. از دکتر ایزدی کتاب‌هایی ازجمله «دیپلماسی عمومی آمریکا در قبال ایران» و «منبع‌شناسی تروریسم و صلح» منتشر شده است. این تحلیل‌گر سیاسی و کارشناس مسائل آمریکا در گفت‌وگو با همشهری بر این باور است که پیام پایان دوران بزن دررویی که رهبر معظم انقلاب در سال‌های گذشته به آن اشاره کردند به خوبی از سوی آمریکایی‌ها دریافت شده است و آنان می‌دانند با کوچک‌ترین خطایی که مرتکب شوند، با چه تبعات سویی روبه‌رو خواهند شد. به بهانه هشدار اخیر نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران به زیردریایی هسته‌ای آمریکایی در تنگه هرمز با این کارشناس سیاسی به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
آقای ایزدی! اخیرا شاهد اخطار نیروی دریایی ارتش به زیردریایی هسته‌ای آمریکایی بودیم که به شکل غیرمجاز در حال نزدیک شدن به تنگه هرمز بود؛ اتفاقی که در این حادثه رخ داد این بود که یک نیروی نظامی ایرانی به نیروی نظامی آمریکایی اخطار می‌کند که از آب‌های سرزمینی ایران دور بماند. اتفاقی که کمتر نیروی نظامی‌ای حاضر به انجام آن علیه آمریکایی‌هاست. این مسئله ناشی از چیست؟
اخطار نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران به زیردریایی هسته‌ای آمریکایی به فاصله 2ماه بعد از حضور ناوگان نیروی دریایی راهبردی ارتش در کانال پاناما رخ داد. هنگامی که بحث حضور ناوگان نیروی دریایی در کانال پاناما مطرح شد، آمریکایی‌ها فضاسازی و لفاظی‌های گسترده‌ای را علیه ایران درباره این حضور انجام دادند و تلاش کردند جمهوری اسلامی را از اعزام ناوگروه دریایی خود به کانال پاناما منصرف کنند. حضور نیروی دریایی در این جغرافیا در حالی است که کانال پاناما هزاران کیلومتر از سرزمین آمریکا و آب‌های این کشور فاصله دارد و اساسا واکنش آمریکایی‌ها نسبت به حضور ناوگروه اعزامی ایرانی به این منطقه بلاوجه و غیرقابل‌قبول بود. آمریکایی‌ها اساسا حاضر به قبول این واقعیت که ایرانیان می‌توانند در آب‌های سرزمین‌های دور از خود حضور داشته باشند، نبودند و با لفاظی‌های خود تلاش می‌کردند برای جمهوری اسلامی هزینه ایجاد کنند. تصور کنید که اگر قرار بود نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران در فاصله چند ده متری از آب‌های سرزمینی آمریکا برسد، آنان چه واکنشی نسبت به این موضوع از خود نشان می‌دادند؟ با وجود تهدیدهایی که از سوی آمریکا علیه ناوگروه دریایی ایران انجام شد، شاهد انجام موفقیت‌آمیز ماموریت این ناوگروه بودیم که نشان داد تهدیدهایی که طرف آمریکایی انجام می‌داد بی‌اثر است. در چنین شرایطی بود که نیروی دریایی به زیردریایی هسته‌ای آمریکایی اخطار داد و این زیردریایی را مجبور به ترک منطقه کرد. اقدامی که نشان داد نه تهدیدها از سوی آمریکایی‌ها بر ملت ایران اثر دارد و نه حضور آنان در نزدیکی مرزهای کشورمان تحمل می‌شود و در این عدم‌تحمل نیز استثنایی وجود ندارد.
آمریکایی‌ها هرازچندی به بهانه‌های مختلف چه در دریا و چه در هوا اقدامات تحریک‌آمیزی را در نزدیکی مرزهای کشورمان انجام می‌دهند. به‌نظر شما هدف از این اقدامات چیست؟
 آمریکایی‌ها متوجه‌اند که حضورشان در خلیح فارس، حضوری نیست که ایران به راحتی آن را بپذیرد و تحمل کند. اگر آمریکایی‌ها بخواهند به این روش در منطقه حضور خود را ادامه دهند، مسئولیت وقوع هر حادثه‌ای به‌عهده آنان خواهد بود و در این‌باره جمهوری اسلامی پیش‌تر موضوع خود را به شکل شفاف اعلام کرده است.
رهبر انقلاب در سال‌های گذشته به موضوع «پایان بزن ‌دررو» اشاره کردند. این موضوع تا چه اندازه در دکترین امنیتی- دفاعی کشور مورد توجه است؟
اصل موضوع پایان بزن دررو و مخاطب یا مخاطبان آن کاملا مشخص است. آمریکایی‌ها برای 2 دهه، افغانستان را در همسایگی ایران به اشغال خود در آوردند. علاوه بر این به عراق حمله کردند اما توان و جرات حمله به ایران را پیدا نکردند. آنان به خوبی می‌دانستند که حمله به ایران با توجه به آمادگی بالای نیروهای نظامی و دفاعی جمهوری اسلامی ایران برای آنان هزینه‌های بسیار سنگینی دارد چرا که ایران، عراق یا افغانستان نیست که بتوانند آن را به سادگی در اختیار خود بگیرند. این موضوع نه یک ادعا از سوی جمهوری اسلامی ایران بلکه اعترافی است که از سوی مشاوران دفاعی وزرای وقت دفاع آمریکا به فرماندهان نظامی آمریکایی ارائه شده است و براساس آن، اگر آمریکا به ایران حمله نظامی کند؛ ناوگان دریایی این کشور که در منطقه مستقر است در زمان کوتاهی آماج حملات نظامی قرار گرفته و از بین خواهد رفت. وقوع این اتفاق موجب سرشکستگی آمریکا در جهان و شکست هژمونی شکست‌ناپذیری آمریکا در میان ملت‌های دیگر خواهد شد؛ بنابراین با واکاوی رفتار آمریکا با ایران و مقایسه رفتار نظام سلطه با کشورهای دیگر به خوبی می‌توان فهمید که آمریکایی‌ها معنا و منظور حقیقی «دوران بزن دررو تمام ‌شده است» را درک کرده‌اند و نمی‌خواهند خود را وارد مجادله‌ای کنند که در آن پیروز نیستند.
تا چه اندازه سیاست‌های ما توانسته است قدرت بازدارندگی را در مقابل هر هجمه‌ای تقویت کند؟
جمهوری اسلامی ایران نشان داده است ذره‌ای در دفاع از حقوق مشروعی که براساس عرف و قواعد بین‌الملل از آن برخوردار است کوتاه نخواهد آمد. اما موضوع مهمی که در این زمینه وجود دارد این است که ایران در برخورد با موضوعات به شکل احساسی و هیجانی عمل نمی‌کند تا با این شیوه در زمین بازی دشمن قرار بگیرد و در این زمین ابتکار عمل را از دست بدهد. آمریکایی‌ها به خوبی می‌دانند و این را تجربه کرده‌اند که رویکردهای جمهوری اسلامی در برخورد با نظام سلطه براساس محاسبات آنان تغییر نمی‌کند بلکه این ایران است که محاسبات خود را انجام و طرف مقابل را وادار به حرکت در چارچوب زمینی می‌کند که از قبل طراحی کرده است. این رویه‌ای است که در 4دهه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی همواره و به شکل هوشمندانه‌ای در دستور کار قرار داشته است. برخلاف افغانستان و عراق و برخی دیگر از کشورها که با یورش نظامی آمریکایی‌ها اشغال شده بودند، جمهوری اسلامی به شکل منظمی از هر وجب از خاک خود دفاع کرده و توانسته است برای اولین ‌بار در تاریخ معاصر به‌گونه‌ای از خود دفاع کند که حتی یک سانتی‌متر از خاک خود را به بیگانه‌ای واگذار نکند. جلوگیری از به تاراج رفتن خاک ایران در دوران دفاع ‌مقدس این نشانه را به آمریکایی‌ها داده است که با ملتی روبه‌روست که نمی‌گذارد کسی به سرزمین و خاک او تعرض کند و از تعرض جان به در ببرد.
برخی در داخل تلاش دارند اینگونه وانمود کنند که بیان واژه «دوران بزن‌در‌رو به پایان رسیده است» تنها معطوف به زمانی است که دشمن به خاک ایران تجاوز کرده باشد، اما آیا ماجرای پاسخ دادن به کسانی که به حقوق ملت ایران یا منافع آنان تعدی یا تعرضی می‌کنند محدود به مرزهای سرزمینی کشور است یا عمق استراتژیک جمهوری اسلامی ایران را نیز دربر می‌گیرد؟
آمریکایی‌ها می‌دانند تعرض به ما هزینه دارد. این را درک کرده‌اند و جمهوری اسلامی توانسته است در مرزهای خود توانمندی بالایی برای دفاع و تقابل هر هجمه‌ای را ایجاد کند. اخیرا یک اندیشکده انگلیسی پژوهشی مفصل با این سؤال کلیدی «چرا آمریکا به ایران حمله نمی‌کند؟» انجام داده است و کارشناسان مختلف پاسخ‌های مشابه و بسیار قابل توجهی به این سؤال داده‌‌اند. کارشناسانی که در این پژوهش نظر خود را ارائه کردند اینگونه بیان کرده‌اند که جمهوری اسلامی ایران در اطراف خود دوستانی دارد که اگر به آن تعرض شود، آن دوستان قادرند به راحتی منافع آمریکا را به چالش بکشند. سیاست جمهوری اسلامی به این دلیل تهاجمی نیست بلکه سیاستی مبتنی بر پیشگیری و تدافعی است و در این سیاست ابزارهایی را در چند سال اخیر طراحی کرده است که مطمئن شود آمریکایی‌ها در رسیدن به اهداف خود ناکام می‌مانند. بدون تردید دفاع از عمق استراتژیک ایران نیز رویکردی است که در دکترین جمهوری اسلامی ایران به شکل جدی مورد توجه قرار دارد.