تیتر یک
سندرم مظلوم‌نمایی
امید نورافکن تازه‌ترین پرچمدار مکتب در فوتبال ایران است
بهروز رسایلی
هم پرسپولیس و هم سپاهان با پیروزی‌های پرگل در آخرین مسابقه خانگی فصل خود در کورس قهرمانی ماندند و رقابت بر سر فتح جام را به هفته آخر کشاندند. حالا سرخ‌پوشان با 63امتیاز در صدر جدول قرار دارند و اگر هفته آخر نساجی را در قائم‌شهر ببرند، قهرمان خواهند شد. طلایی‌پوشان 62 امتیازی اما باید مس کرمان را ببرند و امیدوار باشند پرسپولیس در مازندران امتیاز از دست بدهد. برای بررسی معادلات فنی کورس قهرمانی، هنوز وقت هست. سوژه این مطلب اما، توهم همه‌گیر و آزاردهنده «نمی‌خواهند ما قهرمان شویم» است؛ حربه‌ای نخ‌نما که تیم‌های زیادی در استفاده از آن افراط کرده‌اند و شورش در آمده است.
پرچمی که دست به‌دست گشت
سال‌هاست از این حرف‌ها در فوتبال ایران زده می‌شود. تیم‌های مختلف عادت کرده‌اند کامیابی‌های به‌دست آمده را حاصل هنر و توانایی خودشان بدانند و ناکامی‌ها را به توطئه‌های بیرونی و دست‌های پشت پرده نسبت بدهند. امسال هم از این داستان‌ها زیاد داشتیم و پرچم توهم، تقریبا دست تمام تیم‌های لیگ برتری چرخید. پرسپولیس در حالی همین حالا بخت نخست قهرمانی به شمار می‌رود که سرمربی این تیم در یک مقطع همزمان با افول سرخ‌پوشان به صراحت گفته بود نمی‌خواهند تیم او قهرمان شود. بازخوانی اظهارات یحیی گل‌محمدی پس از توقف پرسپولیس در برابر آلومینیوم و هوادار، به وضوح چنین مسئله‌ای را آشکار می‌کند، هرچند با بهبود نتایج قرمزها، او نیز از موضع خود عقب نشست. داستان استقلال هم مشابه است؛ تیمی که بسیاری از اهالی آن در همه این سال‌ها، منهای فصل قبل(!) عقیده داشتند و دارند که عوامل پشت پرده مانع از موفقیت آنهاست. پس از همین بازی با مس رفسنجان که منجر به خروج قطعی استقلال از کورس قهرمانی شد، اغلب آبی‌پوشان در میکسدزون به این مسئله اشاره کردند. آیا عجیب نیست که یک باشگاه در تمام موارد قائل به فقدان سلامت مسابقات باشد، به جز فصلی که خودش قهرمان شده؟ اصلا مگر چنین چیزی ممکن و عقلانی است؟ بقیه باشگاه‌ها هم کم و بیش چنین رویه‌ای داشته‌اند؛ از گل‌گهر که یک زمان هر 8ساعت یک‌بار بیانیه می‌داد تا همین مس رفسنجان که سرمربی‌اش محمد ربیعی بعد از شکست در برابر استقلال گفت داوران 15امتیاز از او و تیمش گرفتند! خلاصه لیگ عجیبی داریم که در آن داوران و عوامل پشت پرده علیه «همه» اقدام می‌کنند و هیچ‌کس سود نمی‌برد.
مدعی ناشی با پیراهن طلایی
تازه‌ترین پرچمدار این داستان اما امید نورافکن است؛ بازیکن سپاهان که طی هفته‌های اخیر بارها علیه پرسپولیس مصاحبه کرده و مدعی است رقابت برابر بین 2 مدعی وجود ندارد. نورافکن پس از برتری تیمش مقابل پیکان هم همین حرف‌ها را تکرار کرد و گفت: «آنهایی که از پشت پرده‌های فوتبال ایران باخبر هستند، می‌دانند سپاهان همین حالا هم قهرمان شده است.» خب چرا واقعا؟ به استناد کدام منطق؟ جالب است که نورافکن این حرف‌ها را درست در پایان مسابقه‌ای به زبان می‌آورد که گره کار برای تیمش با یک پنالتی جنجالی و اخراج بازیکن حریف در نیمه اول باز شده است! شاید حداقل فضای بعد از این بازی خاص جای مناسبی برای تکرار اتهامات مورد اشاره نبود. عمده استدلال نورافکن و سایر سپاهانی‌ها این است که بازی پیکان و پرسپولیس از ورزشگاه دستگردی به آزادی منتقل شد. این در حالی است که اولا تصمیم مورد نظر به وضوح از سوی مراجع غیرورزشی اتخاذ شد، ثانیا پیکان حتی در دستگردی هم نمی‌توانست هواداری داشته باشد و باید حضور تماشاگران رقیب را تحمل می‌کرد، ثالثا همان مراجع بیرونی در طول هفته‌های اخیربه سپاهان اجازه دادند در ورزشگاه پر از تماشاگر میزبان رقبا باشد، درحالی‌که چنین فرصتی در اختیار پرسپولیس و استقلال قرار نگرفت. از همه اینها بگذریم؛ خداوکیلی اگر شخص امید نورافکن روی گل ملوان به سپاهان آفساید را پر نمی‌کرد، الان این حرف‌ها را می‌شنیدیم؟
در همینه زمینه :
اصل ماجرا
تیتر یک