تیتر یک
اعداد شاداب، نمایش ملال‌آور
تناقض دنباله‌دار پرسپولیس؛ تیمی که بهترین فوتبال را بازی نمی‌کند اما بیشترین شانس را برای قهرمانی دارد
بهروز رسایلی
پرسپولیس در حالی با یک پیروزی دشوار و ناپلئونی دیگر به صدر جدول لیگ برتر بازگشت که نمایش این تیم در برابر پیکان، شاید باز هم شمار زیادی از هواداران را راضی نکرده باشد. تیم یحیی گل‌محمدی در مقطعی از فصل قرار گرفته که «نتیجه» بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد اما در پس‌زمینه این موضوع نمی‌توان از کنار فوتبال ملال‌آور قرمزها بی‌تفاوت گذشت. در حقیقت، آمار درخشان و عملکرد کسالت‌بار، دوگانه‌‌ای است که در طول این فصل گریبان پرسپولیس را گرفته و انگار تا آخر قرار نیست رها کند.
این اعداد قابل احترام
در فاز آمار و ارقام همه‌‌چیز برای یحیی گل‌محمدی و تیمش خوب پیش می‌رود. او روی نیمکت پرسپولیس برای چهارمین فصل پیاپی به کف 60امتیاز رسید. به علاوه پرسپولیس روی کاغذ یک مسابقه بیرون از خانه دیگر را هم برد تا آمارش در این دست بازی‌ها رویایی‌تر شود. سرخپوشان با کسب 33امتیاز از 14بازی، با اقتدار بهترین تیم مسابقات بیرون از خانه هستند. این یعنی آنها از هر بازی غیرخانگی 2.35امتیاز به‌دست آورده‌اند؛ هرچند در این میان پیروزی بر پیکان در ورزشگاه آزادی به‌دست آمده است. پرسپولیس البته صاحب بهترین خط دفاع و بهترین خط حمله لیگ نیست اما در برآیند هر دو، برترین تیم لیگ به شمار می‌آید. سرخپوشان با عدد 25، بهترین تفاضل گل لیگ برتر را در اختیار دارند. دروازه‌بان آنها یعنی علیرضا بیرانوند همچنان نقطه قوت بزرگ‌شان است؛ گلری که در برابر پیکان شانزدهمین کلین‌شیت خود را انجام داد و به فتح دستکش طلایی نزدیک‌تر شد. از همه اینها که بگذریم، پرسپولیس در سال جدید خورشیدی آمار صددرصد پیروزی به ثبت رسانده؛ آنها 5بازی لیگی و یک مسابقه حذفی را برده‌اند و امیدوارند با تداوم این روند، در پایان فصل با کسب 2جام قهرمانی دبل کنند.
فقط یک بازی نیست
کیفیت پایین نمایش پرسپولیس در برابر پیکان را می‌شود به خیلی از مسائل ربط داد؛ ازجمله حساسیت هفته‌های پایانی لیگ و البته هیاهوی بسیار زیادی که در مورد انتقال محل میزبانی این مسابقه به ورزشگاه آزادی ایجاد شده بود. به هر حال، این مسائل روی تیم فشار می‌آورد. در حالت عادی هم دو، سه بازی ضعیف‌تر از انتظار از هر تیمی پذیرفتنی است و پیش می‌آید. مشکل پرسپولیس اما آن است که شمار نمایش‌های کم‌رمق این تیم واقعا زیاد بوده. از بازی با پیکان که بگذریم، به عملکرد عجیب این تیم در نیمه دوم بازی با گل‌گهر می‌رسیم. اگر بپذیریم فوتبال به‌شدت تدافعی سرخ‌ها در نیمه دوم بازی با استقلال به‌دلیل حفاظت از مهم‌ترین پیروزی فصل بوده، آنگاه پای بازی ضعیف با مس در رفسنجان به میان می‌آید. باز هم هست؛ پرسپولیس دربرابر تیم‌هایی مثل سپاهان، هوادار، آلومینیوم اراک، فولاد و خیلی از بازی‌های دیگر هم تیمی نبوده که مخاطبان و منتقدان انتظارش را داشته‌اند. عمده این توقعات هم به‌خاطر بازیکنان باکیفیت و پرشماری است که در اردوگاه سرخ‌ها جمع شده‌اند. در مجموع پرسپولیس با تکیه بر فرصت‌طلبی و تجربه همین بازیکنان در مسیر کسب یک قهرمانی دلچسب و ارزشمند دیگر قرار گرفته؛ اتفاقی که اگر رخ بدهد، دیگر کمتر کسی به یاد خواهد آورد که این تیم در این فصل چطور فوتبال بازی می‌کرد. بنابراین فعلا مهم‌تر از هر چیز دیگری، کسب امتیاز کامل از مسابقات باقیمانده است.
