«من معلم هستم»
زندگی، پشت نگاهم جاریست
سرزمین کلمات، تحت فرمان من است
قاصدکهای لبانم هر روز سبزه نام خدا را به جهان میبخشد
من معلم هستم
هر شب از آینهها میپرسم:
به کدامین شیوه، وسعت یاد خدا را بکشانم به کلاس؟
بچهها را ببرم تا لب دریاچهی عشق؟
غرق دریای تفکر بکنم؟
من معلم هستم
نیمکتها نفس گرم قدمهای مرا میفهمند
بالهای قلم و تخته سیاه، رمز پرواز مرا میدانند
سیبها دست مرا میخوانند
من معلم هستم
درد فهمیدن و فهماندن و مفهوم شدن همگی مال من است.
فریدون مشیری
دوازدهم اردیبهشت یادآور شکوه و عظمت زنان و مردان پاکباختهای است که در طول تاریخ در عرصه تعلیم و تربیت زیباترین جلوههای عشق و ایثار را به نمایش گذاشتند. روز معلم روز بزرگداشت سنتهای پسندیده خدا و تعظیم علم و معرفت است؛ روزی است که یادآور مجاهدت معلمانی است که در سنگر علم و دانش، آینده زیبای ایران اسلامی را تضمین میکنند.
صحبت از معلمان است؛ همانهایی که عاشقانه جا پای انبیا گذاشته و در هر شرایطی بر سر عهد و پیمان خود ایستاده و هر سختی را به جان خریدهاند تا انسانهای تشنه را از علم خود سیراب کنند. این فرشتههای بیادعا، با فداکاریهای خود، تجلی عشق بیمنت در جامعه هستند و اخبار فداکاریهایشان در شرایط سخت و طافتفرسا همواره در میان مردم جامعه پخش میشود و بهرغم مشکلاتی که با آن دست و پنجه نرم میکنند، تمام توان خود را برای پرورش و تربیت آیندهسازان این مرز و بوم بهکار میگیرند. فداکارهای بیشمار این قشر در 3،2سال اخیر که جامعه با شیوع ویروس کرونا دست و پنجه نرم میکرد، خود را نشان داد؛ در روزهایی که ترس از مبتلا شدن به این بیماری همه را خانهنشین کرده بود، باز هم این معلمان بودند که دست از تلاش برنداشته و زندگی خود را وقف تعلیم دانشآموزان در فضایی دیگر کردند. در این 3سال معلمی ازجمله مشاغلی بود که بهصورت کامل تحتتأثیر همهگیری ویروس کرونا قرار گرفت و این قشر در انجام کار خود با فراز و نشیبهای زیادی روبهرو شدند، اما قدرتمندتر از همیشه در صحنه حضور یافتند و بار دیگر درس گذشت، فداکاری و عشق را مشق کردند. بزرگداشت هفته معلم فرصت مناسبی است تا علاوه بر اینکه قدردان تلاشها و زحمات آنان باشیم، این موضوع را نیز به جامعه یادآور شویم که معلمان امروز با مشکلات زیادی از نظر معیشتی و اقتصادی روبهرو بوده و نیازمند توجه جدیتر از سوی مسئولان هستند.
فرشتههای بیادعا
در همینه زمینه :