سمبل آشفتگی!

تیم ملی امید همچنان سرمربی ندارد اما سخنگوی فدراسیون فوتبال اخیرا از انتخاب این سرمربی خبر داده است. اگر چنین انتخابی صورت گرفته، معلوم نیست چرا فدراسیون مثل یک راز سر به مهر با آن برخورد می‌کند. شاید دلیلش این باشد که سرمربی مدنظر فدراسیونی‌ها فعلا در لیگ برتر مشغول است. به هر حال تیم ملی امید مثل همیشه نمادی از آشفتگی و تصمیم‌های ناکارآمد است؛ تیمی که برای مدت‌ها کاملا رها شده بود و حالا هم خبرهای خوبی در اطرافش به گوش نمی‌رسد.

   نیمکت خالی
کمی بعد از شروع دوران حضور دوباره مهدی تاج در فدراسیون فوتبال، قرارداد سرمربی پیشین تیم ملی امید تمام شد. در همان روزها قرار بود سرمربی جدید معرفی شود اما فدراسیون کاملا خودش را با تیم ملی بزرگسالان سرگرم کرد. تیم ملی سرمربی‌اش را تغییر داد، به جام‌جهانی رفت و در دور گروهی حذف شد، جانشین کی‌روش را شناخت و حتی در نخستین اردوها با امیر قلعه‌نویی در یک قاب قرار گرفت اما هنوز که هنوز است امیدها سرمربی ندارند. فدراسیون منتظر چه اتفاقی است تا این مربی را معرفی کند؟ چه‌کسی باید در همه این مدت ستاره‌های جوان لیگ را زیرنظر می‌گرفت؟ خالی بودن این نیمکت در این مدت طولانی، اثرات مخرب زیادی خواهد داشت.

   یک تضاد همیشگی
برای مدت‌ها حکم مدیریت حبیب کاشانی در رده امید صادر نمی‌شد و حتی او هم بلاتکلیف بود. کاشانی درواقع نماینده کمیته بین‌المللی المپیک در تیم ملی امید به شمار می‌رود. یکی از دلایلی که همیشه تیم ملی امید را به بحران کشانده، تعارض بین کمیته المپیک و فدراسیون فوتبال بوده است. این دو نهاد هرگز به هماهنگی کافی در تصمیم‌گیری نرسیده‌اند و تعارض بین آنها از میزان اشتراکات‌شان بیشتر بوده است. به‌نظر می‌رسد این تعارض در دوران جدید هم ادامه خواهد داشت. این اصلا تصادفی نیست که فوتبال ایران در رده امید معمولا همیشه در مسیر صعود به المپیک شکست می‌خورد، این شکست‌ها نتیجه انتخاب‌های بد و ناهماهنگی گسترده در فوتبال ایران هستند.

   اوج شایسته‌سالاری!
گفته می‌شود حبیب کاشانی 3گزینه برای هدایت امیدها دارد که جدی‌ترین‌شان مهدی تارتار است؛ چهره‌ای که این فصل اصلا در ذوب خوب نتیجه نگرفته و عملکرد قابل‌قبولی در این باشگاه نداشته است. آیا این همه انتظار برای انتخاب سرمربی، درنهایت باید به چنین انتخابی ختم شود‌؟ البته در فوتبالی که حمید مطهری را با آن فصل افتضاح در نساجی روی نیمکت تیم ملی می‌نشانند، هیچ‌چیز دور از انتظار نخواهد بود.
تارتار گزینه‌ای در حد و اندازه کار کردن در تیم ملی امید نیست اما چنین انتخاب‌هایی قبلا هم در این تیم اتفاق افتاده و البته به شکست منجر شده‌است.

   طلسم سخت
راه رسیدن به المپیک برای تیم ملی امید از چند دهه قبل، همیشه به بن‌بست گره خورده است؛ تیمی که همیشه با بلاتکلیفی درگیر بوده و به نوعی سمبل آشفتگی در فوتبال ایران است. شرایط این روزهای تیم ملی امید هم نشانه‌ای از امیدواری در خودش ندارد. شاید همان اتفاق همیشگی درنهایت برای این تیم رخ خواهد داد؛ تیمی که همین حالا نیز زمان زیادی را از دست داده و بعید به‌نظر می‌رسد که با این شرایط مالی و مدیریتی، بتواند خودش را به المپیک برساند.