گزارش
میاندار، گره‌گشا و خادم حسینیه
حاج بایرام آزادی معتقد است که خیر و برکت هر کار خیری خیلی زود در زندگی آدم‌ها دیده می‌شود
رضا نیکنام-روزنامه‌نگار
حاج بایرام‌آزادی، نمونه خوبی از یک «بچه محل» تأثیرگذار در محله جوادیه تهران است که به‌دلیل اخلاق، رفتار و منش پهلوانی، محبوبیت و معروفیت به‌دست آورده. شاید بپرسید چطور؟ پاسخ به این سؤال را باید در حرف و صحبت اهالی جوادیه پیدا کرد. پیداکردن خانه حاج بایرام آزادی در محله جوادیه دشوار نیست. کافی است لب‌تر کنید تا کسبه و اهل محل بی‌منت شما را جلوی در این خانه برسانند و طبق معمول و عادت اغلب ما ایرانی‌ها هر چه توی سینه دارند بیرون بریزند و معرف خوبی برای این خانواده نیکوکار باشند.
تامین جهیزیه نوعروسان و حمایت از نیازمندان
اکبر بیگی از اهالی جوادیه اینگونه از حق بچه محل خود دفاع می‌کند: از وقتی یادم هست، در کارهای خیر حضور دارد. فرقی نمی‌کند که چه مشکلی و گره‌ای در کار بندگان خدا افتاده باشد؛ احساس وظیفه می‌کند و پا پیش می‌گذارد. برای مثال همیشه او برای برپایی جشن گلریزان و کمک از بازاریان و کسبه و تامین جهیزیه نوعروسانی که به دلایل مادی ازدواجشان به تأخیر افتاده و خانواده‌شان هم بضاعت مالی خوبی ندارند پیشقدم است.
ولی قلی‌زاده هم از دیگر کارهای خوب حاجی بایرام مثل شناسایی فقرا و نیازمندان تا توزیع محرمانه ارزاق و بسته‌های معیشتی مثل برنج، روغن، شکر، قند و... بین آنان‌حرف می‌زند: در محله جوادیه کسی نیست که خانواده آزادی را نشناسد. به جز حاجی، همسر و فرزندانش به‌ویژه محمد آزادی هم دست به خیرند و برای اینکه دل بندگان خدا را شاد کنند هر کاری که از دستشان ساخته باشد انجام می‌دهند.
پیداکردن خانه مناسب برای مستأجرها
زینب فلاحی نیز از اخلاق و منش حاجی آزادی و خانواده‌اش حرف می‌زند: خیلی از کارهای خیرخواهانه این هم محلی و اهل و عیالش، دور از چشم دیگران انجام می‌شود، چون اهل خودنمایی نیستند و نیازی به تعریف ندارند. شاید خیلی از کارهای ثواب آنان ساده باشد اما وقتی به آنها فکر می‌کنیم متوجه می‌شویم که این کارها در عین سادگی چقدر تأثیرگذار و خوب بوده. مثلا تلاش و رایزنی حاج بایرام آزادی و خانواده‌اش برای پیداکردن خانه اجاره‌ای مناسب و ارزان برای مستأجرهاست. خدا می‌داند که چقدر با مالکان حرف می‌زند و ریش گرو می‌گذارد که رحم کنند و اجاره خانه‌ها را پایین بیاورند.
پادرمیانی برای ختم اختلاف‌ها
طاهره معصومی عقیده دارد خانواده‌ای که در مسیر کارهای خیر قرار می‌گیرد، جز عنایت خدا نیست و مسیر زندگی خانواده آزادی نیز اینگونه است. در بین مواردی که او از خصوصیات بارز اخلاقی و رفتاری حاج بایرام محله جوادیه بر می‌شمارد، یکی‌اش جالب‌تر به‌نظرمی‌رسد و نقش بزرگان محل را در کاهش اختلاف‌ها نشان می‌دهد: اگر در محل و کوچه‌ای بین همسایه‌ها و خانواده‌ها مسئله و ناراحتی‌ای به‌وجود آید، با پادرمیانی افرادی مثل حاجی بایرام که حکم بزرگ محله را دارند، آنها با گذشت، یکدیگر را می‌بخشند، کدورت‌ها را دور می‌ریزند و محبت و دوستی را جایگزین دشمنی می‌کنند.
بانی برپایی سفره افطاری ساده
چند روز مانده به‌ماه مبارک رمضان و اهالی خود را برای این مهمانی معنوی و الهی آماده می‌کنند. خانواده حاج آقا آزادی مثل سال‌های گذشته برای پهن کردن سفره افطار و خدمت به روزه‌داران در حسینیه حضرت علی‌اکبر(ع) تدارک ویژه‌ای می‌بینند. اینطور که اهالی می‌گویند این خانواده در طول ۳۰شب‌ماه مبارک رمضان جز برپایی کرسی و محفل انس با قرآن، سفره افطار ساده‌ای را با کمک مردم پهن می‌کنند که مورد استقبال شهروندان قرار می‌گیرد.
حاج بایرام آزادی، بهترین لحظه زندگی را خادمی روزه‌داران در‌ماه مبارک رمضان و عزاداران حسینی در دهه محرم می‌داند. او می‌گوید: درحسینیه حضرت علی‌اکبر(ع) پهن کردن سفره افطار ساده مثل نان، پنیر و سبزی، یک لیوان چای نبات، در اینجا قدمت ۳۰ساله دارد. خودم این افتخار را دارم که کفش عزاداران و میهمانان محافل حسینی را مرتب کنم.
درگاهی، همسر حاج بایرام عقیده دارد که در این سال‌ها افراد و جوانان زیادی جذب فعالیت‌های آنها شده‌اند که اهل محافل این چنینی نبودند و این مایه افتخار و خوشحالی است. حاج بایرام آزادی در پایان یادآوری می‌کند که همه آدم‌ها نسبت به هم مسئولیت دارند و اگر کار خیری هم انجام می‌شود مطمئن باشید که خیر و برکت آن خیلی زود در زندگی آدم‌ها دیده می‌شود.
مکث
راه اندازی حسینیه حضرت علی‌اکبرع در زمین بایر
حسینیه حضرت علی‌اکبر(ع) سال‌ها قبل با تلاش خانواده آزادی و چند نفر از افراد خیر راه‌اندازی شده است. حاج بایرام آزادی، درباره تاریخچه ساخت حسینیه حضرت علی‌اکبر(ع) می‌گوید: در قدیم امکاناتی برای برپایی محافل مذهبی وجود نداشت؛ با این حال مردم متدین جوادیه از هر فضایی برای این قبیل کارها استفاده می‌کردند. مثلا در زمین بایری که در محل وجود داشت چادر می‌زدند و محفل عزاداری راه می‌انداختند. تازه این همه ماجرا نبود چون در زمان شاه با این برنامه‌ها و هرجا هیئت و حسینیه‌ای برپا می‌شد مخالفت می‌کردند. تا اینکه انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و زمین مخروبه به حسینیه حضرت علی‌اکبر(ع) تبدیل شد. مادر خانواده می‌گوید: در این حسینیه، صندوق خیریه برای امور ضروری و رسیدگی به افراد نیازمند وجود دارد. هر کدام از شهروندان به اندازه توانایی مالی مقداری پول داخل صندوق می‌اندازند تا صرف مردم گرفتار و نیازمند شود.
در همینه زمینه :
