برای پروین...

محسن مهدیان؛  مدیرمسئول

قله زن، زندگی، آزادی در ظلم‌ستیزی است. شبیه پروین.
زن است اما اهل قیام.
طلب زندگی می‌کند اما آماده جان‌دادن است.
آزاد است اما
مردم ما پروین اعتصامی را به «اشک یتیم»اش می‌شناسند؛ و چه شناخت پررمزورازی. حق همین است که نام آن مرحوم به این شعر ماندگار شود. پروین اعتصامی پادشاهان و سلاطین اسبق را حاصل ستم‌های رفته بر فقرا می‌دانست و آنان را به‌ عنوان مظهر ظلم و پستی معرفی می‌کرد.
ترا بس است همین برتری که بر در تو
بساط ظلمی و فریاد دادخواهی نیست
شاعر اخلاق‌گرا و معنوی زیاد داریم. شاعران اهل تدین و تقوای فردی کم نیستند. اما شاعر ظلم‌ستیز یعنی جامع فضائل. یعنی شاعری که اخلاق فردی و تقوای شخصی‌اش را به عرصه اجتماع کشیده است. شاعری که از زاویه اتاقش به جای «سیاهه‌سرایی‌های اروتیک» و «طنازی‌های نفسانه محفلی و عوامانه»، «چابک‌اندیشانه» و «متن آهنین»، جرعه‌جرعه از ستم‌ستیزی و یتیم‌نوازی می‌نوشاند تا دلی را زنده کند و قلبی را به هوش آورد.
و چقدر چشم‌مان را غبارها و حجاب‌ها گرفته‌اند. با چشم مسلح نظاره کنیم؛ این شهر و این سرزمین جای‌جایش سرای پروین است. فراتر اینکه نشان‌به‌نشانش‌ قدمگاه مردان مبارزی است که بیت‌بیت اشعار پروین را به وجدان اجتماع کشاندند.