پیدا و پنهان شن‌پاشی و جابه‌جایی اموات

فرناز محمدزاده-روزنامه‌نگار

لذت بارش برف و برف‌بازی با خانواده یکی از اتفاقات هیجان‌انگیز برای شهروندان است. خیابان‌هایی که سفیدپوش شده‌اند، جلوه دیگری به شهر می‌دهند، اما آن روی سکه بارش برف، ترافیکی است که گاهی برخی از مردم را اسیر می‌کند و گلایه آنها را در پی دارد که به‌خاطر قفل شدن مسیر، نتوانسته‌اند به‌موقع به کارشان برسند. در این میان، تعداد زیادی از نیروهای خدماتی، جدا از کارهای روزانه، فعال می‌شوند تا با تمام توان، شهر و مسیرهایش را برای عبور و مرور شهروندان با کمترین مشکل مهیا کنند؛ همان‌هایی که 72ساعت بی‌خوابی، کار، کار و کار را به جان می‌خرند؛ مثل رانندگان خودروهای برف‌روبی که پیش از آغاز بارش‌های برف مداوم دی و بهمن‌ماه امسال، به حالت آماده‌باش درآمدند و خدمت‌رسانی‌شان تا چند روز بعد از برف هم ادامه داشت. آقای بادامی یکی از رانندگان خودروهای برف‌روبی شهرداری تهران است که 11سالی می‌شود شب‌های پیش از بارش، پشت رل یکی از خودروهای سنگین‌ نشسته و بعد از بارگیری شبانه شن و نمک کریستال، نیمه‌شب شهر را در برابر برف زره‌پوش می‌کند. بارش‌های اخیر سال‌جاری، کار میثم بادامی‌های زیادی را چند برابر کرده و خستگی 72ساعت نخوابیدن هنگام شرح شرایط کارش در چشمانش مشخص بود. او می‌گفت: «خدمتگزاری به مردم شغل من است و علاقه‌ام به کارم باعث شده تا همین لحظه پای شغلم بمانم و دلزده نشده باشم.»

همسفری با مردگان
از پای صحبت‌های آقای بادامی که بلند شدیم، پای صحبت‌های یکی دیگر از رانندگان شریف شهرداری تهران نشستیم. از آقای عزیزپور پرسیدیم از اموات کرونایی ترس در زمان اوج کرونا نداشتید که خندید و گفت: «اگر بگویم نمی‌ترسیدم دروغ است، اما اگر قرار بود ما هم بترسیم پس تکلیف این اموات روی زمین مانده چه می‌شد؟» شغل عجیب این راننده شریف، برایش کم، دردسر هم نداشته، جابه‌جایی 3باره محل زندگی در طول فقط یک‌سال یکی از دردسرهایش بود؛ چراکه متأسفانه نگاه دور از انصاف همسایگان به شغلش، او را مجبور به ترک محل زندگی می‌کند. او از شهروندان می‌خواهد که با خودروهای امدادی و ویژه مثل خودروهای حمل اموات در روزهای پایانی سال همکاری لازم را داشته باشند تا مسیر عبوری برای آنها باز باشد.

تجربه بودن با استثنایی‌ها
خانم فتحی، سومین نفری بود که با او هم‌صحبت شدیم. نگاهش پر از مهر بود و کلامش سرشار از عشق؛ عشق به بچه‌هایی که شرایطشان با دیگر همسالانشان فرق داشت؛ بچه‌هایی که آنان را استثنایی می‌نامند.خانم فتحی مدتی است که راننده سرویس یک مدرسه استثنایی شده. او از لحظاتی که با این بچه‌ها در مسیر خانه به مدرسه و مدرسه به خانه سر می‌کرد، صحبت کرد. او می‌گفت: «من سال‌هاست که راننده سرویس مدارس هستم، اما در همین مدتی که راننده سرویس یک مدرسه استثنایی شده‌ام حال و هوای عجیبی پیدا کرده‌ام. دروغ است که بگویم وقتی این کار به من پیشنهاد شد، نگران نبودم، اما حالا که مدتی است مشغول شدم، با خودم می‌گویم: ‌ای کاش از اول سرویس مدرسه این بچه‌ها می‌شدم؛ چراکه قلب مهربان و محبتی که در دل‌هایشان دارند، کمتر پیدا می‌شود.» خانم فتحی تجربه سفری کوتاه با افراد مبتلا به اتیسم و سندروم داون را داشت و می‌گفت: «با این بچه‌ها انس خاصی گرفتم و حتی خودشان هم این حس را به من دارند. هرکدام هربار به مسافرت می‌روند، امکان ندارد برای من سوغاتی نیاورند.» درخواست او هم ملاحظه بیشتر شهروندان با تاکسی‌ها و سرویس‌های مدارس برای رسیدن به‌هنگام و امن کودکان استثنایی در اسفند ماه به خاطر افزایش حجم ترافیک است.

درخواست  رانندگان از شهروندان
شرکت خودرو و سرویس شهر روز چهارشنبه، 3اسفندماه از 88نفر از رانندگان و همکاران نمونه خود در آیین سفیران خدمت قدردانی و تجلیل کرد که این راننده‌های شریف و زحمتکش، جزو همان 88نفر بودند که براساس صلاحدید کارشناسان مربوطه شرکت، به‌عنوان رانندگان نمونه انتخاب شدند. با اغلب آنها که گفت‌وگو کردیم از روزهای سخت پایان سال می‌گویند. اینکه شهروندان برای آنکه محله‌های‌شان همزمان با بهار، درخواست بیشتری از مدیریت شهری دارند و این مسئله از پیام‌هایی که در سامانه 137 برای کاشت نهال، تعمیر و لکه‌گیری معابر، نظافت و شست‌وشوی انهار و سطل‌های زباله و ... ثبت می‌کنند، مشخص است. به همین خاطر، میزان ترددهای خودروهای شهرداری افزایش می‌یابد و اگر دقت لازم در ارائه پیام نباشد، برخی از همین ترددها هم می‌تواند بی‌دلیل صورت بگیرد.


شهروندان  قدردان باشیم
حال اگر ما هم به‌عنوان یک شهروند بخواهیم از این دست رانندگان که در جای‌جای مختلف شهر در حال خدمت‌رسانی هستند، قدردانی کنیم، شاید بهترین قدردانی این باشد که هنگام برخورد با این خودروها و رانندگانشان، حق تقدمی را در رانندگی برایشان قائل شویم. احترام و رفتار تشکرآمیز از این خدمتگزاران شهری، می‌تواند بخش حتی کمی از سختی کار این افراد را به‌ویژه در روزهای پایانی سال جبران کند. این راننده‌ها به نوعی در حوزه‌های امدادی و خاص مشغول فعالیت هستند که همراهی کردن با آنها یعنی احترام‌گذاشتن به حقوق شهروندانی که نیاز به حضور به‌موقع آنها دارند؛ مثل راننده‌ای که در تلاش است تا به انتظار رسیدن خانواده‌ای داغدار برای رساندن پیکر مرحوم به بهشت‌‌زهرا پایان دهد یا راننده‌ای که سعی می‌کند تا فرزند معلول یک‌خانواده را بدون مشکل به مدرسه استثنایی‌ها ببرد و بازگرداند یا در زمان اوج بارش‌ها برای آنکه خودروی برف‌روب بتواند بهترین و سریع‌ترین عملکرد را داشته باشد، نیم‌نگاهش به همکاری دیگر خودروهاست.