یادداشت
تقدیم به زنان سرزمین من
پروانه بهرام‌نژاد-دبیر روز هفتم
دیگر تمام شد آن دوره که زنان در این مرز و بوم از کمترین جایگاه برخوردار بودند و اجازه رشد و ترقی نداشتند و همه پست‌ها و مرتبه‌های اجتماعی، فرهنگی، هنری و ورزشی در انحصار مردان بود. سال‌هاست دیگر بانوان ایرانی، نه «ضعیفه» هستند نه کم‌استعداد، بلکه آنها میراث‌دار موفقیت در عرصه‌های متعدد و سرآمد رشته‌های مختلف‌اند و نام‌شان فراتر از این مرز و بوم هم طنین‌انداز شده‌است. زنان موفقی که بیش از 40سال است دوشادوش مردان گام برداشته و سری میان سرها برآورده و پرچم کشورمان را با افتخار بالا برده‌‌اند و نام و نشان بانوی ایران را زبانزد خاص و عام کرده و روشنگر چراغ‌های خاموش هستند.
1 به جایگاه بانوان در ساختار جمعیتی کشور نگاه کنید، مطالعات جمعیت‌شناختی در سالهای اخیر نشان می‌دهد که آنها نقش پیشرو در ساختار جمعیتی کشور داشته‌اند. به‌طوری که گفته می‌شود از میان تعداد کل جمعیت ایران براساس سرشماری سال ۱۳۹۵که نزدیک به ۸۰ میلیون نفر اعلام شد، اکنون بیش از ۴۹ درصد یعنی نیمی از پیکره اجتماعی سرزمین‌‌مان را زنان تشکیل می‌دهند. گروهی که در 4دهه اخیر، شاخص امید به زندگی را تکان داده و به بیش از 73سال رسانده‌اند. هستی‌بخشانی که همیشه مهربان و امیدوار هستند و خورشید وجودشان در هر خانه گرمابخش است و پرفروغ و حس زندگی و زیستن را میان اعضای خانواده جاری و ساری می‌کند.
2 اگر آمار و ارقام پایین صفحه‌های پیش رو را با دقت ببینید، حساب کار دست‌تان می‌آید! این گروه برای ارتقای دانش و تحصیلات خود نیز تلاش جانانه کرده و میانگین باسوادی کشورمان را به 4۳/ 93 درصد رسانده‌اند. آنها با گرایش به دانش‌ورزی، ممارست ذهنی، بسط اطلاعات و پویایی اندیشه، نقش مهمی در این عرصه برعهده داشته و حتی به افزایش تاب‌آوری خانواده در بحران‌ها نیز کمک کرده‌اند. افرادی که تا معاونت ریاست‌جمهوری و وزارتخانه‌ها و سفارتخانه‌ها راه یافته و معادلات را برهم زده و پا را فراتر از سنت‌ها گذاشته‌اند. حالا حضور پررنگ‌شان در مدیریت شرکت‌های دانش‌بنیان نیز موید این موضوع است که سیمای علمی این وطن، بدون زنان قابل ترسیم نیست.
3 فردا مصادف با ولادت حضرت زهرا(س) و روز گرامیداشت مادر و زن است. روزی که لازم نیست برای یادآوری‌اش، تقویم را نگاه کنید. روز کسانی که همه هستی‌شان را به پای ما گذاشته‌اند و آغوش مهربان‌شان نوازشگر دلتنگی‌های همه سالهای سپری شده ما و خواهرها و برادرهایمان بوده و هست. روز بزرگوارانی که این روز فقط یک بهانه برای بوسیدن دست‌های پرمهرشان و برای فداکاری و بردباری مادر و برای همراهی و یاری همسرانی است که نمی‌توانیم برایش ما بازایی پیدا کنیم. پس بهتر است خجالت و حیا را کنار بگذاریم و با گفتن یک دوستت دارم، روح خسته مادران و همسران را بنوازیم و مهر را از آنها دریغ نکنیم.
4 این چند صفحه پیش رو را خوب ورق بزنید و آمار و ارقام را دقیق بررسی کنید تا یقین بیابید که دیگر تمام شد آن دوره که زنان در این مرز و بوم کمترین نقش را داشتند. حالا هر جا موفقیتی دیده می‌شود، رد پای یک زن در میان است. اثری که به این راحتی‌ها پاک‌شدنی و قابل کتمان نیست.
5 به احترام بانوان پرافتخار وطن، دست به سینه می‌ایستیم و این صفحه‌ها را تقدیم آنانی می‌کنیم که می‌دانیم با هیچ هدیه و جمله‌ای نمی‌توانیم جبران‌کننده زحمات و رفاقت‌شان باشیم.
