کابوس×کابوس!
میزانسن مدیر قبلی و حال‌حاضر استقلال، قبل از این هم بارها در فوتبال ایران تکرار شده است. فوتبال ایران بالاخره چه زمانی روی اتهامات سنگین حساس می‌شود؟
امیر محمد یعقوب‌پور
درست در همان سالی که نعمت سرشار بورس از راه رسیده، وضعیت مالی استقلال بحرانی به‌نظر می‌رسد. مدیرعامل سابق باشگاه، وزارت را در این خصوص متهم کرده و مدیرعامل فعلی باشگاه نیز در یک نطق بسیار تند و کنایه‌آمیز، همه‌‌چیز را نتیجه تصمیم‌های مدیر پیشین دانسته است. مجموعه اتهاماتی که این اواخر در باشگاه استقلال رد و بدل شده، در حال سبقت‌گرفتن از بزرگ‌ترین پرونده مالی کشور هستند! علی فتح‌الله‌زاده اخیرا ادعا کرده که استقلال در یک سال گذشته حدود 1300میلیارد تومان هزینه داشته است. اگر واقعا چنین چیزی صحت داشته باشد، این هزینه‌ها همه رکوردهای تاریخ فوتبال ایران را جابه‌جا کرده‌اند. با وجود این هزینه نجومی، نه فوتبالیست خارجی بزرگی به استقلال آمده و نه اقدام زیرساختی قابل‌توجهی در این باشگاه صورت گرفته است. پیش از این گفته می‌شد که هزینه یک سال اداره سرخابی‌ها چیزی حدود 100میلیارد تومان است اما حالا احتمالا قرارداد چند بازیکن سرشناس این تیم‌ها به چنین عددی می‌رسد. استقلال و پرسپولیس احتمالا تنها باشگاه‌های فوتبال در کره زمین هستند که به تمام اطرافیان‌شان بدهی دارند اما دست از زندگی لاکچری و هزینه‌های خدماتی سنگین هم نمی‌کشند. آنها دوست دارند در ظاهر شبیه بهترین تیم‌های دنیا به‌نظر برسند اما حساب بانکی‌شان با تار عنکبوت تزیین شده است.
ماجرای برداشت مبلغ 150میلیارد تومان از بورس بدون ارائه اسناد لازم، یکی دیگر از نکاتی است که در ادعاهای فتح‌الله‌زاده علیه آجورلو دیده می‌شود. سازمان خصوصی‌سازی قبلا روی این مورد تأکید داشته و هنوز جواب مشخصی در این خصوص از سوی مدیران قبلی باشگاه داده نشده است. این داستان از یک نظر دیگر هم اهمیت دارد. حالا که سازمان خصوصی‌سازی روی حساب‌های 2باشگاه حساس شده، این مسائل هم زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد اما خدا می‌داند قبل از این در 2باشگاه چه برداشت‌هایی شده و چه پول‌هایی مفقود شده است. همین چند سال قبل در یکی از 2باشگاه، مدیری پول کت و شلوار شخصی‌اش را هم از حساب تیم می‌داد و برای برداشت دلار از حساب و انجام هزینه‌های نامشخص، به هیچ نهادی پاسخگو نبود. ادعای عجیب دیگر مدیرعامل استقلال، به داستان مهدی قائدی برمی‌گردد. او مدعی شده باشگاه مهدی را با رقم یک میلیون و 800هزار یورو فروخته و او را با یک قرارداد قرضی برای یک سال به قیمت یک میلیون و 200هزار دلار جذب کرده است! چطور ممکن است چنین اتفاقی در یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال رخ بدهد؟ چطور ممکن است بازیکنی را به فروش برسانی و بعد با مبلغی نزدیک به همان رقم اولیه او را برای یک سال برگردانی که قیمت قراردادش برای باشگاه مقابل عملا رایگان شود؟ البته فتح‌الله‌زاده خیلی هم نباید روی این مسائل مانور بدهد؛ چرا‌که کارنامه او در این زمینه اصلا روشن نیست. خود این مدیر یکی از نخستین بنیانگذاران رقم‌های قرارداد نجومی در فوتبال ایران بود. کسی که می‌خواست به هر قیمتی در فصل نقل و انتقالات بمب منفجر کند و رقم‌ها را به شکل سرسام‌آوری بالا ببرد. هنوز هم معلوم نیست داستان این مدیر و رضایتنامه نکونام در اوساسونا به کجا رسیده است. در این مورد، رفتارهای هیجانی او همیشه استقلال را با چالش روبه‌رو کرده‌اند.
این میزانسن، قبل از این هم بارها تکرار شده است؛ مدیر سابق علیه مدیر فعلی موضع می‌گیرد و مدیر فعلی نیز اتهام‌های زیادی علیه او مطرح می‌کند. سؤال اما اینجاست که فوتبال ایران بالاخره چه زمانی روی این مسائل حساس می‌شود؟ چرا شنیدن این اتهام‌های سنگین به کسی برنمی‌خورد و هیچ نهادی را حساس نمی‌کند؟ باور کنید در هر نقطه دیگری از جهان، این اتهام‌ها می‌توانستند فوتبال کشور را به کل زیر و رو کنند. اگر آجورلو درست می‌گوید، دلیلی برای ماندن سجادی در جایگاه وزارت باقی نمی‌ماند و اگر حق با فتح‌الله‌زاده است، آجورلو باید پاسخگو باشد و حتی با محاکمه عادلانه روبه‌رو شود. اگر هم هیچ‌کدام درست نمی‌گویند، هر دو نفر باید با جریمه مواجه شوند. واکنش فوتبال ایران به این مسئله اما مثل همه مسائل دیگر همان واکنش همیشگی است. سکوت و البته کمی افسوس!
جنگ اعصاب شبانه
همان قصه همیشگی یک‌بار دیگر تکرار شد؛ یک مدیر دولتی که در یک باشگاه دولتی جای مدیر دولتی قبلی را می‌گیرد و شروع می‌کند به آه و ناله کردن که کار برایش سخت است و وارث کلی بدهی و گرفتاری شده! تمام داستان حضور دوشنبه‌شب علی فتح‌الله‌زاده در تلویزیون همین بود. او دقایق طولانی به مصطفی آجورلو، مدیرعامل پیشین استقلال حمله کرد و البته فکت‌هایی آورد که بعضی از آنها واقعا تکان‌دهنده و حائز اهمیت بودند، اما نکته اینجاست که مدیر بعد از فتح‌الله‌زاده هم دقیقا همین مطالب را در مورد خود حاجی به زبان خواهد آورد! این یک چرخه معیوب در باشگاه‌داری دولتی ایران است که در آن اغلب فقط شاهد به‌جاماندن بدهی و زیانهای انباشته هستیم، بدون اینکه یک کار زیرساختی درست و حسابی انجام شود. فتح‌الله‌زاده می‌گوید آجورلو به اندازه همه مدیران تاریخ استقلال خرج کرده و عددی حدود 1300میلیارد تومان را به‌عنوان هزینه‌های کلی صورت گرفته به زبان می‌آورد اما غم‌انگیز است که تقریبا هیچ بخشی از این پول صرف یک کار پایه‌ای و ماندگار نشده و همه را توی جیب بازیکن و مربی و ماساژور و راننده ریخته‌اند. طبیعتا هدف این مطلب دفاع از آجورلو نیست، اما روشن نیست فتح‌الله‌زاده که از این همه مشکل و گرفتاری خبر داشت، چرا بار دیگر مسئولیت مدیرعاملی استقلال را قبول کرد؟ یعنی باور کنیم همه اینها فقط به‌خاطر «عشق» است؟
در همینه زمینه :
