مشکل آمادگی تیم‌ملی والیبال

جواد مهرگان
مربی سابق تیم‌ملی والیبال 
تیم ملی والیبال ایران برای مسابقات امسال یک مشکل بزرگ داشت و آن‌هم اینکه خوب آماده نشد. در یک نگاه کلی می‌توان گفت؛ والیبالیست‌های تیم‌ملی فرصت حضور در بازی‌های تدارکاتی را نداشتند که اگر این فرصت برایشان مهیا بود می‌توانستند خیلی زودتر با نقاط ضعفشان آشنا شوند. این موضوع البته به چگونگی تمرینات تیم‌ملی ارتباطی ندارد چراکه قطعا کولاکوویچ در طراحی تمرینات و دنیل میسیچ به‌عنوان بدنساز جزو بهترین‌های والیبال جهان هستند اما نقطه خالی برای این بازیکنان و تیم، کمبود  بازی‌های دوستانه بود. 
برای از بین بردن این مشکل هم بهتر است ایران به‌دنبال برگزاری تورنمنت‌هایی باشد که خودش میزبانی کند. مثل آنچه در لهستان به نام جام واگنر برگزار می‌شود. مساله دیگر در ارزیابی نتایج هفته نخست می توان اعمال تغییرات دیرهنگام در تیم‌ملی عنوان کرد؛ موضوعی که به محافظه کار بودن مربیان صرب و فلسفه مربی‌گری آنها برمی‌گردد که خیلی دیر دست به ترکیب تیم‌ملی  می‌زنند. اگرچه برخی بازیکنان به‌عنوان ستون تیم محسوب می‌شوند و خروجشان از زمین و ایجاد تزلزل در روحیه‌شان کل تیم را متزلزل می‌کند و از طرف دیگر باعث تخریب اعتماد موجود بین بازیکن و مربی می‌شود اما می‌شود در بازی‌های آینده به آنالیزهای در حین بازی توجه بیشتری کرد تا ایرادهای فنی درون زمین و اشتباهات فردی زودتر جلویش گرفته شود. 
چیزی که در دو بازی این هفته به‌شدت با مشکل مواجه شد. نوید مثبت این مسابقات برای والیبال ایران درخشش ستاره‌های جوانی بود که نشان از پشتوانه‌ای قدرتمند برای آینده این رشته محسوب می‌شود. البته برای تماشای درخشش این بازیکنان باید بیشتر به آنها اعتماد کرد و راه تکراری گذشته را نرفت. باید یادمان باشد ستاره‌های فعلی مثل محمد موسوی، فرهاد قائمی، میلاد عبادی‌پور و... نتیجه اعتماد ولاسکو و کواچ هستند و باید در ادامه این اعتماد به جوان‌های امروزی هم داده شود.