به یاد شهدای هویزه خواندم

 صادق آهنگران روزی که در جمع 30- 20 نفره از رزمندگان شروع به نوحه‌خوانی کرد، فکرش را هم نمی‌کرد که بتواند آن نوحه را در محضر امام خمینی(ره) بخواند. ماجرای خواندن نخستین نوحه را اینگونه تعریف می‌کند: «مدتی بود اجرای عملیات در هویزه جزو برنامه فرماندهان نبود. شهید حسین علم‌الهدی گفت: «بیا و توسلی بخوان تا بچه‌ها روحیه بگیرند.» شروع جنگ بود و من هم گاهی نوحه‌هایی را در میان رزمندگان می‌خواندم. آقای حبیب‌الله معلمی، از شاعران خوزستانی بود. پسر آقای معلمی، سیف‌الله می‌دانست که در جبهه مداحی می‌کنم. سیف‌الله به من گفت: می‌خواهی پدرم برای شما هم شعرهایی بگوید که در نوحه‌ها استفاده کنی؟ راستش توی رودربایستی افتادم و گفتم: خب حالا اگر می‌توانند، این کار را بکنند. سیف‌الله از من خواست سبکی را هم بخوانم و ضبط کنم که برای پدرشان ببرند. من خیلی قضیه را جدی نگرفتم. روی نوار‌کاست کهنه و دست‌چندم چند بیت خواندم و ضبط کردم و اسامی چند شهید خوزستان را هم نوشتم و به او دادم. ۳روز بعد پسر آقای معلمی آمد و برگه‌ای از سروده‌های پدرشان به من داد. من نگاهی به اشعار انداختم و دیدم چقدر زیبا و حماسی است. سر‌مطلع‌اش با این بیت شروع می‌شد: «ای شهیدان به خون غلتان خوزستان درود، لاله‌های سرخ پرپر گشته ایران درود... برای نخستین‌بار آن نوحه را در هویزه و در جمع۳0- ۲0 نفره رزمندگان خواندم. از تمام آن گروه، فقط ۲نفرشان زنده هستند و همه به شهادت رسیده‌اند.»