روستاییان و مشروطیت ایران

ایران در آستانه انقلاب مشروطه جامعه‌ای کشاورزی داشت. نیمی از ایرانیان در مناطق روستایی می‌زیستند و اقتصاد کشور وابسته به محصولاتی بود که آنها تولید می‌کردند. در چنین جامعه‌ای در حالی جنبش مشروطه‌خواهی برخاست که پدیده‌ای شهری بود.  مورخان مشروطه نیز به‌طور معمول از رویدادهای شهر سخن می‌گویند، اما گزارش‌های پراکنده این را نشان می‌دهند که روستاهای ایران در سال‌های پرخروش انقلاب خاموش نبودند. پژوهش حاضر به کندوکاو در جامعه روستایی ایران همزمان با انقلاب مشروطیت می‌پردازد و می‌کوشد به چند موضوع بپردازد: زمینه‌های نارضایتی روستاییان چگونه فراهم آمده بود؟ آنان چه خواسته‌هایی داشتند؟ درخواست‌های خود را از چه راه‌هایی بیان می‌کردند؟ کدام شیوه مبارزه را به‌کار می‌بستند؟ نهادهای دولتی و ملی، مسئله ارضی را چگونه می‌دیدند؟ مشروطه‌خواهان چه راه‌حل‌هایی برای این مسئله اجتماعی پیشنهاد می‌کردند و همه اینها چه تأثیری بر روند انقلاب می‌گذاشتند؟ سهراب یزدانی، نویسنده این کتاب 320صفحه‌ای متولد سال ۱۳۲۸ در بندر‌انزلی است. وی دکترای جامعه‌شناسی سیاسی‌ خود را در سال ۱۳۶۱ از دانشگاه کیل انگلستان دریافت کرده است. نشر ماهی به تازگی این کتاب را به بهای 145هزار تومان منتشر کرده است.