نوبت نوسازی

امیر محمد یعقوب‌پور-روزنامه‌نگار

بازگشت اللهیار صیادمنش به زمین فوتبال، بهترین خبر ممکن بود؛ بازیکنی که 4ماه با مصدومیت همسترینگ دست و پنجه نرم کرد اما سرانجام به ترکیب هال‌سیتی برگشت و دقایقی برای این تیم به میدان رفت تا نخستین تجربه بازی در باکسینگ‌دی را نیز به‌ دست آورده باشد. ‌اللهیار هنوز برای رسیدن به بهترین فرم، به زمان نیاز دارد اما همین که دیگر خبری از مصدومیت در ساق‌های او نیست، امیدوارکننده به‌نظر می‌رسد. داستان این ستاره و باشگاه انگلیسی‌اش را کم و بیش همه می‌دانند؛ داستانی که شروعی بسیار امیدوارکننده داشت. او با قراردادی قرضی به هال ملحق شد اما در این تیم درخشید، پیراهن شماره 9 را از آن خودش کرد، روی سکوها تشویق شد و از سوی مدیران باشگاه مورد توجه بیشتری قرار گرفت. همین درخشش کافی بود تا باشگاه قرارداد قرضی این بازیکن جوان را دائمی کند. صیادمنش در همین سن و سال کم در ترکیه، اوکراین و حالا انگلیس بازی کرده و تجربه بسیار گرانبهایی به‌دست آورده است. همه بخش‌های این داستان البته شیرین نیستند. مصدومیت در چهارمین هفته از رقابت‌های چمپیون‌شیپ رؤیای حضور در نخستین جام‌جهانی را از پسر مستعد فوتبال ایران گرفت. او که این اواخر مرتب به تیم ملی دعوت می‌شد، نتوانست با این تیم به قطر برود اما شاید درست از همین حالا، دوران تازه‌ای برای او در تیم ملی از راه رسیده باشد.
 تیم ملی حالا بیشتر از همیشه به هوای تازه و خون جدید نیاز دارد. تیم ملی حالا بیشتر از همیشه به تغییر چهره نیاز دارد و ستاره‌های جوانی مثل ‌اللهیار می‌توانند کلید رقم‌‌خوردن یک تغییر مثبت در تیم باشند. مسئله دیگر به «سلیقه» مربوط نمی‌شود و اعتماد به ستاره‌های جوان در تیم ملی دیگر یک «ضرورت» است. باید قبول کنیم که ایران با لقب دوست‌نداشتنی پیرترین تیم، در جام‌جهانی درخشش زیادی نداشت. بنابراین حالا زمان مناسبی برای عمل‌کردن به یک فرمول کاملا متفاوت است. ‌اللهیار صیادمنش در این شرایط سنی، نسبت به سردار آزمون و مهدی طارمی قدم‌های بیشتری برداشته و این نشان می‌دهد که او شانس زیادی برای رقم‌زدن یک آینده رؤیایی در زمین فوتبال دارد. او می‌تواند چهره اصلی تغییر نسل در فوتبال ایران باشد و البته بازیکنانی که از قابلیت لازم برای گنجانده‌شدن در این پازل برخوردار باشند، اصلا کم نیستند. همین حالا ستاره جوانی مثل سامان فلاح در ترکیب پیکان می‌درخشد و به یکی از مدافعان وسط مطمئن لیگ برتر تبدیل شده است. همین حالا چهره‌ای مثل محمد محبی نقش بهترین گلزن فصل استقلال را دارد و بازیکنی مثل مهدی قائدی در حال رسیدن به تجربه‌های بیشتر برای تبدیل‌شدن به یک فرمانده ریزنقش در زمین مسابقه است. البته که فوتبال ایران مشکلات بزرگ و دردسرهای زیادی دارد اما این فوتبال هرگز از استعدادهای درخشان خالی نشده و وقت اعتمادکردن به نسل جدید نیز همین حالا خواهد بود. این هرگز به معنی رد‌شدن از روی نسل قبلی با بولدوزر نیست. این به‌معنای آوانگاردیسم افراطی در تیم ملی نیست. آن نسل هم زحمات زیادی کشیده، بردهای مهمی به‌دست آورده، چندبار پیاپی به جام‌جهانی رفته و البته گاهی مثل ماجرای اسکوچیچ و فدراسیون مهدی تاج کاملا مردود شده اما حالا در زمان انتقال تجربه به سر می‌برد و باید تجربه‌اش را به چهره‌های تازه‌نفس‌تری منتقل کند.
 حالا یک سال تا جام ملت‌ها فرصت داریم و باید فضا را برای یوزپلنگ‌های جوان و جاه‌طلب فراهم کنیم. حالا زمان خوبی برای عبور از سی‌و‌چند‌ساله‌ها در تیم ملی است. اعتماد به جوان‌ترها نیز نه در حرف، بلکه در عمل و در بازی‌دادن به آنها آشکار خواهد شد. تیم ملی همین حالا نیز زمان را برای جوانگرایی از دست داده اما تا از این دیرتر نشده، باید قدم‌های مهمی در این تیم برداشت. این تیم هرگز از اعتماد‌کردن به ستاره‌های جوان پشیمان نشده است.