هنربال
تیم فوتبال سوررئالیست‌ها
کاترین بُرومویچ، گاردین- ترجمه یاور یگانه
در زمان جنگ جهانی دوم، هنرمندان بسیاری به مارسی گریختند؛ جایی که آندره برتون هر یکشنبه گروهی از سوررئالیست‌ها را برای بازی‌های خلاق دور هم جمع می‌کرد. با الهام از این موضوع، مایک مک‌اینِس (نویسنده) و مت کنیون (تصویرگر) سوررئالیست‌ها را به‌عنوان یک تیم فوتبال تصویر کرده‌اند و محل جاگیری‌شان در زمین و نقل‌قول‌هایی ساختگی را به چهره‌هایی ازجمله ماکس ارنست، فریدا کالو و آلبر کامو (که واقعا در اواخر دهه 1920در الجزایر دروازه‌بان بود) نسبت داده‌اند. این کارت‌های فوتبالی در کتاب «هومو پَسی‌ئِنز؛ انسان فوتبالیست، (احتمالا)؛ حلقه گمشده در تکامل انسان» منتشر شده است. به‌گفته اینِس، «سوررئالیسم و فوتبال، زوج بسیار خوبی هستند. در میان طرفداران فوتبال وقتی در حال تماشای بازی هستند، یک نوع موج الکتریکی مغزی خاص وجود دارد؛ نوعی وضعیت رویایی؛ و رؤیای روانشناختی، بخش مهمی از سوررئالیسم بود.» در جایی از این کتاب ـ که به جدّ و هزل، به تأثیر فوتبال بر انسان می‌پردازد ـ آمده: «یک بار که بپذیرید هومو پَسی‌ئِنز (انسان پاس‌دهنده) گونه اصلی جنس انسان است، هرگز دیگر مثل قبل نخواهید شد. شما خواهید فهمید هومو پَسی‌ئِنز یک مشتق و یک انشعاب است و همانطور که ضمیر ناخودآگاه اولیه‌تان از قبل می‌داند، فوتبال جانور دوپا عمیق‌ترین احساس از انسان‌بودن را بیان می‌کند.»
در همینه زمینه :
هنربال