خالق موسیقی نو

قرار بود یانی -یا همان یانیس کریسومالیس- قهرمان شنا شود، در حد المپیک. حداقل خودش وقتی 14سالش بود اینطور فکر می‌کرد. اما 20سالش که شد، مثل بچه آدم سرش را انداخت پایین و رفت دانشگاه، روانشناسی خواند. بعد از دانشگاه، در یک گروه راک کی‌برد زد و قصه از همین‌جا شروع شد.
سال ۱۹۸۰ یانی نخستین آلبومش به نام «آپتیمیستیک» را با تجربه‌ای از کیبورد زدن در گروه کمیلین به‌دست آورده بود، برگزار کرد، اما چون سبک و پرداخت موسیقی متفاوتی داشت، چندان از آن استقبال نشد. سال ۱۹۸۷ یانی گروه موسیقی خودش را تشکیل داد و با برگزاری تور و همچنین مصاحبه در رسانه‌ها و تلویزیون، کم‌کم محبوبیت و شهرت را لمس کرد. اجرای زنده در «آکروپولیس» در زمان خود به پرفروش‌ترین آلبوم او تبدیل شد. ویدئوی تهیه شده از این کنسرت از تلویزیون آمریکا پخش و به یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های آن تبدیل شد و نیم میلیارد نفر در ۶۵کشور آن را تماشا کردند. این ویدئو با فروشی بیش از ۷میلیون نسخه در دنیا، عنوان دومین کنسرت موسیقی ویدئویی پرفروش تاریخ را به‌دست آورد.
یانی در سال 1995 افسرده شد و تا 5سال آلبومی نداد. به سفر دور دنیا رفت و بعدها توضیح داد: «سفر کردم. می‌خواستم نگرش مردمان دیگر را به زندگی ببینم. می‌خواستم رؤیای آمریکایی را ترک کنم.» سال ۲۰۰۰، یانی یک‌بار دیگر سراغ موسیقی رفت و نخستین آلبوم استودیویی خودش را با نام «اگر می‌توانستم به تو بگویم» منتشر کرد و تورهای کنسرت‌هایش را ازسر گرفت. یانی همیشه بابت اینکه موسیقی را جایی یا از کسی یاد نگرفته و بابت خیلی چیزهای دیگر به‌خودش افتخار می‌کند. او از اینکه به موسیقی‌اش بگویند «New Age» عصبانی می‌شود. ترجیح می‌دهد بگویند «موسیقی امروز» یا «موسیقی نو» یا چیزی شبیه به اینکه خودش فکر می‌کند از «New Age» آبرومندتر است.