یوزپلنگ واقعی این نیست!

فریور خراباتی:

این هفته با دست پر پیش شما آمده‌ایم، یعنی اگر یک هفته با دست خالی بیاییم، جای بسی تعجب دارد. اولین خبر این هفته به موضوع آتش‌زدن یک پراید در شهر تهران مربوط است.

خبرنگار ما که از این حجم خبر دیگر نمی‌‌داند به کجا باید برود، با حضور بموقع در محل با راننده این ماشین صحبت کرد؛ 
خبرنگار: سلام، ماشین‌تون خودش آتیش گرفت؟!
راننده: استثنا نه! خودم آتیشش زدم!
خبرنگار: چرا آخه؟!
راننده: چون پلیس راهنمایی و رانندگی امروز 2 بار بنده را جریمه کرد!
خبرنگار: چقدر بد! همینطور الکی؟!
راننده: بله الکی! یکی به من بگه نبستن کمربند ایمنی، رد کردن چراغ قرمز، ورود به محدوده طرح ترافیک، سرعت غیرمجاز، سبقت از راست، انداختن توی خط اتوبوس بی‌آرتی و... اینا چقدر جریمه داره؟! 2 بار؟! انصافه؟!
خبرنگار: من دیگه حرفی ندارم!
مسئله دیگری که هفته گذشته رخ داد برمی‌گردد به بحث شیرین آموزش و پرورش و مدارس که انصافا گل کاشته‌ایم و دوباره به روش‌‌های سنتی عمل ‌می‌کنیم؛ از کوتاه کردن موی یک شاگرد مدرسه در آبادان گرفته تا برخورد با یک دانش‌آموز خاطی که به‌خاطر بارش باران خوشحالی کرده بود و با اقدام بموقع مسئولان مدرسه این اقدام او با شکست همراه شد. خوشبختانه در بحث تنبیه مدتی است که به یک خلاقیت عجیبی رسیده‌ایم که چه در بحث سوژه‌های تنبیهی و چه در بحث اجرایی آن، همه رقمه دست‌مان باز است. فقط‌ای کاش در المپیک، رشته تنبیه‌بدنی دانش‌آموزان داشتیم که افتخارآفرینی‌کرده و مدال‌ها را درو می‌کردیم. پیشنهاد می‌‌دهیم به جای رشته بی‌خود و الکی تربیت‌بدنی، رشته «تنبیه‌بدنی» در دانشگاه‌‌ها آموزش داده شود تا دست پر به کارزار نبرد آموزشی برویم، با تشکر!
موضوع بعدی این هفته بدون شک رونمایی از پیراهن تیم ملی، عروسک تیم ملی و سرود تیم ملی است که یک پکیج کامل طنز و کمدی در دلش جای داده بود. پیراهن تیم ملی که واقعا شاهکار است. کار بازیکنان را راحت کرده‌ایم، شب با همان زیر... نه! پیراهنی که در زمین مسابقه حاضر شده‌اند می‌توانند بخوابند. عروسک تیم ملی را هم احتمالا فرزند یکی از مدیران فوتبالی کشور با پنبه بالش و پارچه دم‌کنی طراحی کرده بود، می‌‌گویند یک یوزپلنگ که هنوز شکار نشده پس از دیدن این عروسک گفته: «یوزپلنگ واقعی این نیست!» و به‌صورت هاراگیری جان به جان آفرین تسلیم کرده است. سرود تیم ملی هم که باصدای سالار عقیلی اجرا شد، باعث می‌شود که بازیکنان ما در روسیه به جای پیداکردن استادیوم، پی حوزه رای‌گیری و انتخاباتی بگردند و به جای گل‌زدن، رأی خود را درون صندوق‌ها بیندازند.
خلاصه خیلی خوشحال هستیم که هیچ هفته‌ای تیم رادیو کدو جلوی شما مردم سرافراز کشور سرافکنده نمی‌شود، تا اوضاع همین است، پرچم ما هم بالا خواهد ماند، تا درودی دیگر، بدرود!