رضا پاکروان
بیشتر لذت سفر از برنامهریزی ناشی میشود، از پیشبینی چیزی که فرد تازه از راه رسیده ممکن است انتخاب کند، از چیزی که میشود دید و تجربه کرد و پیشاپیش دوست داشت. متأسفانه، لذت بررسی درونی گاهی مواقع واقعیت مکانها را تحتالشعاع قرار میدهد: تابلوی نقاشی کوچکتر از آنچه تصور میکردم بود، آب دریا سردتر از آن چیزی بود که به من گفته بودند، مسافرخانه و نوشیدنی و غذای کنار خیابان خیلی گرانتر از آن چیزی بود که در کتاب نوشته شده بود، مردم آن قدر که همه فکر میکنند مهربان نبودند و مناظری که در کامپیوتر دیده بودم بسیار بهتر از آنچه دیدم، بودند.
از کاپ تا کیپ
در همینه زمینه :