رویای جهان بدون سلاح

سلاح، یکی از قدیمی‌ترین اشیای دست‌ساخته بشر است که دانشمندان در کاوش‌های باستانی مربوط به انسان‌های اولیه کشف کرده‌اند. 
از همان روزهای نخست، بشر به فکر سلاح بوده تا نه فقط از خودش دفاع کند، که شکار کند و بقای خودش را تضمین کند. این رابطه تاریخی، اما در طول زمان تغییرات مفهومی کرده است؛ مسئله دفاع از خود، در طول زمان با مسئله سلطه‌گری درآمیخته و در بیشتر تاریخ، سلاح نه ابزاری برای دفاع از خود، که وسیله‌ای برای اعمال خواست و اراده و تسلط یک گروه از انسان‌ها، بر گروه دیگر بوده است.
به‌واسطه این در‌هم‌آمیختگی تاریخی با سلاح، فکر اینکه انسان بدون سلاح زندگی کند کمی سخت است. اما بشر، به جایی رسیده که می‌تواند نه فقط دشمنانش را، که خودش را هم با همین اسلحه‌هایی که در دست دارد نابود کند و هزاران هزار سال تلاش نوع خود برای بقای نسلش را با فشار چند دکمه خاتمه دهد.
تعداد سلاح‌هایی که در اختیار چندین قدرت هسته‌ای دنیا قرار دارد، برای اینکه چندین بار کره زمین و هر آنچه را که روی آن هست نابود کند کفایت می‌کند. در این شرایط است که ایده دنیای بدون سلاح، معنا پیدا می‌کند. چیزی که روزگاری محافظ حیات و زندگی ما بوده، حالا به دشمن شماره یک هستی ما تبدیل شده و نکته دردناک و اعجاب‌آور این است که همچنان در دست خودمان است و نه گونه‌های دیگر موجودات.در این فضا، ایده خلع سلاح بشر، هواداران زیادی دارد و پیشتاز آن، سازمان ملل است. سازمان ملل، هر سال یک هفته را به نام هفته خلع سلاح نام‌گذاری می‌کند (امروز پایان هفته خلع سلاح در سال2022 است). این مناسبت، در سال1978، بعد از آنکه سند نهایی مجمع عمومی درباره خلع سلاح تصویب نهایی شد در تقویم رسمی سازمان ملل افزوده شده و این سازمان در سال1995 از دولت‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد در سراسر دنیا دعوت کرد نقش فعالی در هفته خلع سلاح داشته باشند.
از نظر سازمان ملل، این فقط سلاح‌های هسته‌ای نیستند که حیات انسان‌ها را نابود می‌کنند؛ انواع سلاح‌های کشتار جمعی، به‌خاطر قدرت مخرب خود در ویرانگری، تهدیدی علیه حیات انسان‌ها هستند.علاوه بر آن، تجارت غیرقانونی سلاح‌های متعارف هم یکی از مسائلی است که سازمان ملل روی آن حساسیت دارد. این سازمان، استفاده گسترده از این سلاح‌های متعارف در مناطقی که بافت جمعیتی متراکمی دارد را هم یکی از عوامل دیگری می‌داند که باید به ما انگیزه بدهد تا در راه خلع سلاح تلاش کنیم.
اما تا وقتی که صلح و امنیت جهانی در دنیا برقرار نشود، احساس نیاز به تسلیحات، چه متعارف و چه هسته‌ای و کشتار جمعی پابرجا خواهد بود. شعار سازمان ملل این است که بهترین راه برای خلع سلاح، برقراری صلح جهانی است.