دوومیدانی تعطیل شد؟
کارشناسان و مربیان دوومیدانی نگران وضعیت آینده این رشته هستند اما خیال رئیس فدراسیون راحت است
دوومیدانی تعطیل شده است و باید درش را بست؛ این نظر چند نفر از کارشناسان و مربیان این رشته است؛ نفراتی که با فدراسیون همکاری میکنند و ترجیح می‌‌دهند هویتشان پنهان بماند. اما هاشم صیامی، رئیس فدراسیون ادعای آنها را قبول ندارد و از پویایی خودش، فدراسیون و دوومیدانی حرف می‌زند.
دوومیدانی در گذشته ستاره زیاد داشت، در هر ماده حداقل 2مدعی نامی دیده می‌شد، رقابت‌ها نزدیک بود و ... اما حالا؟ ستاره‌های قدیمی کنار رفته‌اند و خبری از ستاره‌های جدید نیست. هرازگاهی رکوردی در بین جوانان و نوجوانان شکسته میشود یا در دوومیدانی زنان اتفاق جدیدی ثبت میشود. احسان حدادی و حسن تفتیان به روزهای بازنشستگی رسیده‌اند اما حدادی هنوز با رکوردهای ضعیفش نفر اول پرتاب دیسک است و تفتیان را هم در 100متر کسی تهدید نمی‌کند. چندی پیش گفته شد حدادی تصمیم به خداحافظی دارد اما فدراسیون منصرفش کرد، چرا‌که برای بازی‌های آسیایی و مسابقات قهرمانی آسیا که سال آینده برگزار میشود، بهتر از او ندارد. مشکل دوومیدانی، مشکل یکی دو سال گذشته نیست. بیش از یک دهه است که تقریبا سرمایه‌گذاری در این رشته تعطیل شده است. حفظ نفرات موجود، مهم‌ترین کاری بوده که انجام داده‌اند. این شرایط نگران‌کننده است به خصوص در چند سال اخیر که فدراسیون برنامه و سیاست مشخصی نداشته است. کارشناسان چند ایراد به فدراسیون صیامی دارند. او این ایرادات را قبول ندارد.
6نفر در پرتاب دیسک داریم
نداشتن پشتوانه مشکل اصلی دوومیدانی است. اینکه فدراسیون به جای سرمایه‌گذاری روی جوانان و نوجوانان، روی داشته‌های قبلی‌اش مانور می‌دهد. صیامی می‌گوید: «اتفاقا ما 2هدف اصلی داریم؛ یکی توجه به رده‌های پایه است و یکی هم توزیع عادلانه اعتبارات است. مثلا قبلا اردوهای خارجی داشتیم اما الان همه ورزشکاران داخل ایران تمرین میکنند. 90درصد اردوهای سال گذشته احسان حدادی در ایران برگزار شد.» صیامی ادعا می‌کند که پشت سر احسان 6پرتابگر ایران به صف ایستاده‌اند اما نوبت به نام بردن که میشود، 4اسم دارد: «حسین رسولی، صادق صمیمی، محمدرضا رحمانی‌فر و بهنام شیری.» بودن این نفرات را کارشناسان هم تایید میکنند، اما حرف آنها این است که فدراسیون به جای میدان‌دادن به این نفرات، همچنان مصر است که حدادی در مسابقات شرکت کند. آنها معتقدند که فدراسیون جرأت ریسک‌کردن و فرصت‌دادن به جوانان را ندارد. رسولی بعد از درخشش در آسیا، چرا رها شد؟ یا رحمانی‌فر بعد از پنجمی جوانان جهان با چه امکاناتی به تمریناتش ادامه داد؟
صیامی برای اینکه ثابت کند به رده‌های پایه توجه دارد و فدراسیون سرمایه‌گذاری ویژه‌ای برای آنها انجام داده است، 13مدال تیم نوجوانان در مسابقات قهرمانی آسیای کویت را مثال می‌زند: «مگر گرفتن این تعداد مدال شوخی است؟ همه مدال‌ها هم با رکوردهای خوب به دست آمد.» این مدال‌ها به دست آمد اما آنهایی که در دوومیدانی هستند، می‌دانند از مسابقات آسیایی که کشورهای غرب آسیا میزبان هستند، شرقی‌ها خیلی استقبال نمی‌کنند؛ یا تیم نمی‌دهند یا تیم کامل ندارند. در همین مسابقات کویت بیشتر شرق آسیایی‌ها غایب بودند.
اردوهای بی‌ثمر
چند‌سالی است که ورزشکاران هر ماده در شهر خودشان با مربیان کار میکنند. بیشتر این مربیان و این ورزشکاران کمک‌هزینه‌ای از فدراسیون دریافت نمی‌کنند. آنها با هزینه خودشان و حمایت‌های محدود خودشان را به مسابقات انتخابی می‌رسانند و اگر جزو منتخبان باشند، در اردوهای یکی دو هفته‌ای شرکت میکنند. گفته میشود این اردوها نقش چندانی در آماده‌شدن دوومیدانی‌کار ندارد. یکی از مربیان می‌گوید: «دوومیدانی با رشته‌های دیگر فرق می‌کند. روزهای نزدیک به مسابقه ورزشکار باید آمادگی‌اش را حفظ کند، نه اینکه در اردو تمرینات سخت انجام بدهد. اردو چیزی به او اضافه نمی‌کند. اگر فدراسیون می‌خواهد به آماده‌شدن ورزشکار کمک کند، باید طی سال یا برای او اردو داشته باشد یا هزینه‌های تمریناتش را پرداخت کند.» صیامی در جواب این انتقادات می‌گوید: «ما نه شب داریم و نه روز. مدام در حال کار‌کردن هستیم. نیاز به کمک داریم. مالیات سال91 تا 95 را پرداخت کرده‌ایم و الان هم باید جریمه‌اش را بدهیم. چرا اصلا باید ورزش مالیات بدهد. مهم‌ترین کاری که توانسته‌ایم انجام بدهیم این بوده که باشگاه‌ها را به دوومیدانی بیاوریم و همه نفرات تیم داشته باشند.»
انتظار؛ سرمایه‌گذاری روی جوانان
صیامی از فعالیت شبانه‌روزی‌اش در این رشته حرف می‌زند؛ از افتتاح زمین چمن و خوابگاه ورزشگاه انقلاب و... اما مربیان می‌گویند مهم‌ترین کار سرمایه‌گذاری روی جوانان و نوجوانان است، اینکه فدراسیون آنها را به مسابقات مهم اعزام کند و از نتیجه‌نگرفتن و شکست نترسد.
