کهکشانی باش

بالانشین باشی و ناچار به تحمل انتقاد شوی؟ این، موقعیتی است که یحیی گل‌محمدی و پرسپولیس طی یکی، دو سال اخیر زیاد تجربه‌اش کرده‌اند. پرسپولیس در لیگ بیستم قهرمان شد، در لیگ بیست‌‌ویکم به نایب‌قهرمانی دست یافت و حالا هم در میانه‌های لیگ بیست‌ودوم، در صدر جدول ایستاده است. چنین کارنامه‌ای طبیعتا مطلوب و خوشایند است و نباید از رقم‌زننده آن انتقاد شود. با این حال، کادرفنی سرخپوشان خیلی اوقات نقدهای تند فنی را تحمل کرده است که این مسئله هم دلایل خاص خودش را دارد. از یک سو برانکو و کالدرون در پرسپولیس انتظارات را بالا برده‌اند و بسیاری از هواداران کمترین افول این تیم را بر‌نمی‌تابند و از سوی دیگر مخصوصا در فصل جاری پرسپولیس خریدهای مهم و گران‌قیمتی انجام داده و توقع می‌رود این تیم در زمین مسابقه هم به همان نسبت «کهکشانی» باشد. برخی انتقادات حول همین محور است، مخصوصا در فاز هجومی که پرسپولیس بهترین‌های لیگ را جمع کرده، اما فعلا حاصل کار آنقدر که مردم دوست داشتند، جذاب و ترسناک نشده است.

  پاسورهای کم‌فروغ
یکی از شگفت‌انگیزترین نکات عملکرد پرسپولیس در فصل جدید مربوط می‌شود به آمار ضعیف هافبک‌های خلاق این تیم در ارسال پاس گل. زمانی که سعید صادقی و سروش رفیعی به پرسپولیس پیوستند، گل از گل هواداران این تیم شکفت، چرا‌که مجموع پاس گل‌های این دو بازیکن به اضافه مهدی ترابی در فصل گذشته به عدد 31 می‌رسید و نشان از آن داشت که خط میانی پرسپولیس به آتشباری بی‌رحم علیه رقبا تبدیل خواهد شد. با این حال، این سه نفر با وجود اینکه در بسیاری از مسابقات این فصل کنار هم بازی کرده‌اند، توفیق چندانی در بازیسازی نداشتند. از مثلث مورد نظر کلا یک پاس گل صادر شده که آن هم مربوط به مهدی ترابی بوده است. زحمت گل‌سازی برای پرسپولیس، فعلا روی دوش دانیال اسماعیلی‌فرد بوده؛ مدافع راستی که با 3پاس گل از این نظر در جمع سرخپوشان پیشتاز است و در کل لیگ هم پشت سر ریکاردو آلوز قرار گرفته است. آلوز در تراکتور با ارسال 6پاس گل عملکردی بی‌نظیر داشته است.

  3گل کمتر از نساجی
ضعف در گلزنی هم بخش دیگری از کارنامه بحث‌برانگیز سرخپوشان طی 9هفته ابتدایی لیگ برتر بوده است؛ جایی که آنها در هر مسابقه به‌طور میانگین فقط موفق به ثبت یک گل زده شده‌اند و ضعیف‌ترین خط حمله را بین 6تیم برتر لیگ در اختیار دارند. عجیب است که پرسپولیس با این همه عنصر تهاجمی، حتی 3گل از نساجی کمتر زده. نفت مسجدسلیمان هم با 10گل زده وضعیتی بهتر از سرخپوشان دارد. شاید استدلال یحیی گل‌محمدی این باشد که او تا این مقطع از فصل فقط یورگن لوکادیا را به‌عنوان مهاجم نوک آماده در اختیار داشته، اما با همین تک‌مهاجم هم می‌شود از سیستم 1-3-2-4 استفاده کرد (روشی که در پرسپولیس زیاد اجرا شده) و با آن همه هافبک خلاق گل‌های بیشتری به ثمر رساند. اینکه چنین اتفاقی رخ نداده و حتی پرسپولیس در موقعیت‌سازی هم جزو تیم‌های برتر لیگ نبوده، نشان می‌دهد در این مجموعه مشکلات فنی وجود دارد که باید برطرف شود. آنچه مسلم است اینکه اگر پرسپولیس به اندازه هزینه‌ای که کرده فوتبال بازی نکند، انتقادها از این تیم همچنان ادامه خواهد داشت.