گل خانه
سراگاه، دریاچه‌ای پنهان و دیدنی برای اهالی منطقه تالش است
اینجا نفس‌تان بند می‌آید
مجتبی یارزمان
یکی از معیارهای مهم برای انتخاب یک مکان مناسب گردشگری که ویژگی‌های مورد نظرمان را هم داشته باشد، ابتدا خلوتی و دومی بکر بودن است. حتی زمانی که قرار است به سمت سواحل شمالی کشور هم برویم، ابتدا به‌دنبال ساحل‌های کمی خلوت‌تر و بکرتر می‌گردیم تا با آرامش به تفریح و گردش بپردازیم. حال تصور کنید قرار است جایی بروید که علاوه بر خلوت بودن، بکر و دست نخورده هم باشد و افراد زیادی با این منطقه آشنایی نداشته باشند. امروزه به لطف شبکه‌های اجتماعی و علاقه بیشتر مردم به گشت‌وگذار، کمتر جایی باقی‌مانده که از نظرها دور مانده باشد و تنها می‌توان گفت کمتر شناخته شده، اما بعضی مکان‌ها هستند که واقعاً هنوز ناشناخته مانده‌اند و پای گردشگران به آنجا باز نشده است. مکان‌های ناشناخته برای یک تفریح یک‌روزه و خانوادگی اصلاً مناسب نیست و مشکلات و شرایط خاص خودش را دارد که نباید بدون تجربه و تجهیزات قدم در آنها بگذاریم. همان مکان‌های کمتر شناخته شده که آرامش و سکوت طبیعت در آنها موج می‌زند، می‌توانند بهترین مقاصد برای یک تفریح خانوادگی محسوب شوند. یکی از این مکان‌ها که علاوه بر بکر بودن مسیر دسترسی نسبتاً راحتی دارد، دریاچه «سراگاه» در نزدیکی تالش است.
در کنار سراگاه
گوشه و کنار استان گیلان پر شده از زیبایی‌های پنهانی که هر روز یکی از آنها همچون ابر از پس خورشید نمایان می‌شود. این‌بار نوبت رسیده به دریاچه‌ای زیبا و منحصربه‌فرد در گوشه‌ای با نام سراگاه که در میان انبوهی از جنگل و پوشش گیاهی محصور شده. این دریاچه بکر و متفاوت در 10کیلومتری شهر تالش جای دارد و به‌راحتی قابل دسترس است. شاید نام این مکان مانند بسیاری از دیدنی‌های بکر این استان و کشور بین مردم معروف نشده و همین ناشناخته بودن تضمینی بر بکر بودن آن شده است. این دریاچه در اطراف روستایی به همین نام جای گرفته و درختان سرسبز و تنومند و همچنین کوه‌های یکدست سبز آن را احاطه کرده‌اند. برای رفتن به این مکان شگفت‌انگیز باید به سمت شهر تالش بروید و از آنجا راهی این منطقه شوید. به شهر تالش که می‌رسید، چیزی حدود 10کیلومتر با این دریاچه فاصله دارید و در طول مسیر تالاب بین‌المللی جوکندان و شالیزارهای برنج هم با شما هم‌مسیر هستند. این برکه تماشایی در اصل یک آبگیر خاکی است که اهالی روستا از آن برای امرار معاش و مصارف روزمره استفاده می‌کنند و کم‌کم با ورود گردشگران به این منطقه به دریاچه سراگاه مشهور شده است. آب این دریاچه از باران و کوه‌های اطراف تأمین می‌شود و بومیان منطقه از آن برای کشت برنج و همچنین پرورش ماهی استفاده می‌کنند.
آرامش و دیگر هیچ
گردشگران زیادی از وجود این دریاچه مطلع نیستند و نام آن خیلی برای همه آشنا نیست. اغلب کسانی به این منطقه سفر می‌کنند که یا بومیان همان محدوده آنها را راهنمایی کرده یا توصیه کسانی که قبلاً به این دریاچه آمده‌اند باعث شده تا به سمت این منطقه راه کج کنند و مهمان سراگاه شوند. اما همه این تردیدها و پرس‌وجوها تا قبل از دیدن نخستین منظره از این دریاچه است و با نخستین نگاه قطعاً عاشق می‌شوید! به دریاچه سراگاه که می‌رسید، انگار که از همه دنیا فارغ شده‌اید و هیچ‌گاه دغدغه‌ای نداشته‌اید. جو و آرامشی که در این منطقه حاکم است به‌قدری روی شما تأثیر می‌گذارد که بی‌اختیار ساعت‌ها می‌نشینید و به دریاچه و آن انعکاس‌های جذابش خیره می‌شوید. همینطور که چشم در چشم سراگاه هستید و حال و روز خودتان را مرور و جای دوستان و اقوام را در کنارتان خالی می‌کنید، ابرها از لابه‌لای درختان بالا و بالاتر می‌آیند و در کسری از ثانیه سرتاسر این منطقه را فرامی‌گیرند و تمام منظره‌ها رنگ و طراوت متفاوتی به‌خود می‌گیرند. این ابرها و سرعت رفت‌وآمدشان به‌قدری هیجان‌انگیز و متفاوت است که انگار در زمان سفر کرده‌اید و یک مکان دیگر را در حال تجربه کردن هستید. اما رفته‌رفته دوباره هوا صاف می‌شود و ابرها همان لکه‌های دور دست در آسمان می‌شوند و حالا وقت عکاسی است.
طبیعت در دریاچه
روستای سراگاه در مکانی قرار دارد که همچنان اهالی آن بافت روستایی‌اش را حفظ کرده‌اند و تمام تلاش‌شان را می‌کنند که این منطقه به همین صورت باقی بماند و آرامش زندگی‌شان برهم نخورد. پس وظیفه هر گردشگری ایجاب می‌کند تا در نهایت احترام به بومیان این منطقه، سعی شود تا از هرگونه آسیب به محیط‌زیست و چرخه زندگی مردمان آن دوری کند. اگر مسافر این مناطق شدید خودتان به وفور می‌بینید که اسب‌ها و دیگر حیوانات وحشی برای آبخوری و استراحت به کنار این برکه می‌آیند و هیچ ترسی هم از این رفت‌وآمد ندارند. این چرخه طبیعی و اکوسیستم محیط آنجا را نشان می‌دهد که باید همانطور که هست بماند و به‌دست ما آسیبی وارد نشود. همچنین این را هم باید بدانید که ماهیگیری در این دریاچه ممنوع است و ماهی‌هایی که می‌بینید، توسط خود اهالی در حال پرورش هستند و از این راه امرار معاش می‌کنند. یک نکته دیگر هم که اهالی منطقه روی آن حساسیت دارند، شنا کردن در دریاچه است. سعی کنید این نکته را هم رعایت کنید و به این قوانین احترام بگذارید. با توجه به اینکه این آبگیر به وسیله یک سد خاکی احداث شده و از آن برای امور جاری روستا استفاده می‌شود، امکان قایق‌سواری و انجام هرگونه تفریح آبی در آن وجود ندارد. با همه حساسیتی که بومیان منطقه و روستا در حفظ و نگهداری این منطقه دارند، اما برای گردشگران هم احترام ویژه‌ای قائل هستند و امکاناتی را هم برای آنها فراهم کرده‌اند. اگر اهل کمپ زدن و اقامت در چادرید، خیال‌تان راحت باشد که در کنار دریاچه سراگاه به‌راحتی می‌توانید بساط‌تان را پهن کنید و از سکوت و آرامش این منطقه نهایت لذت را ببرید. چندین مکان مختلف برای این منظور توسط اهالی مشخص شده که درصورت تمایل قابل استفاده هستند. همچنین اگر با چادر و اتراق شبانه کمی فاصله دارید، می‌توانید از چندین کلبه‌ای که در روستا برای اجاره به مسافران درنظر گرفته شده استفاده کنید. البته با توجه به فاصله کم با شهر تالش، این شهر هم می‌تواند گزینه مناسبی برای اقامت شبانه باشد که می‌توانید از قبل مکان مورد نظرتان را رزرو کنید. در زمان سفر به این روستا و دریاچه یک نکته دیگر را هم در ذهن‌تان داشته باشید که آن کمک به اقتصاد روستاییان است. بیشتر درآمد ساکنان این مناطق کشت برنج و ماهیگیری و امثال اینهاست، درصورت امکان از آنها خرید و این حال خوب را با آنها هم تقسیم کنید.
