الگوی نیویورکی روزنامه‌نگاری

چندین روزنامه به زبان‌های مختلف هستند که تأثیر زیادی بر روزنامه‌نگاری دنیا گذاشته‌اند و الگوهایی جهانی به‌شمار می‌روند؛ یکی از اینها، نیویورک‌تایمز است.
این روزنامه در چنین روزی در سال1851، با قیمت 2سنت برای هر نسخه، کارش را شروع کرد و مسیری نو را در تاریخ مطبوعات دنیا ایجاد کرد. نیویورک‌تایمز از همان روز اول سبک و رویکرد متفاوتی داشت؛ این روزنامه، احساسات‌گرایی و اغراق‌ و بزرگ‌نمایی در نوشتن اخبار را کنار گذاشت و با رویکردی واقعیت‌محور و مبتنی بر فکت‌ها، سبک نویی از ارائه خبر را در پیش گرفت. این رویکرد در نوشتن خبر، تابعی از تنگ‌کردن دایره مخاطبان روزنامه بود؛ مالکان روزنامه از همان ابتدا، جامعه روشنفکر و فرهنگی را بر مخاطب عام ترجیح دادند و در طول حیات خود، تقریبا این رویکرد را در هدف قرار دادن مخاطب حفظ کرده‌‌اند. نیویورک‌تایمز، فاجعه غرق شدن کشتی تایتانیک را با کاوش خلاقانه درباره علت احتمالی آن پوشش داد و با این کار، پرستیژ خود را بالا برد. این روزنامه  در 2جنگ جهانی، با گزارش‌های دست‌اول و دقیق، اعتبار خود را حتی بیشتر از قبل کرد. نیویورک‌تایمز، در دهه‌های بعدی، در بطن بزرگ‌ترین اتفاقات تاریخی آمریکا و جهان بود و بارها با گزارشگری‌های خارق‌العاده، جایگاه خود را در عرصه روزنامه‌نگاری تقویت کرد. در جریان انتشار اسناد پنتاگون، این روزنامه جزو یکی از بزرگ‌ترین پرونده‌های سانسور شده در آمریکا قرار گرفت اما در نهایت با حکم دیوان‌عالی، موفق شد انتشار اسناد لو رفته از وزارت دفاع آمریکا را از سر بگیرد. در یک مورد تاریخی، نیویورک‌تایمز چنان گزارش دقیقی از سخنرانی معروف نیکیتا خروشچف، رهبر جدید شوروی درباره ژوزف استالین رهبر پیشین این کشور از پشت درهای بسته جلسه حزب منتشر کرد که منبع بسیاری از دولت‌های خارجی ازجمله چین بود و پکن بعد از آنکه نتوانست منابع مطمئنی برای تهیه گزارش از این جلسه به‌دست بیاورد، گزارش نیویورک‌تایمز را ترجمه و به‌عنوان سند رسمی بایگانی کرد. نیویورک‌تایمز، با وجود اینکه خود را مستقل می‌داند، تفکری لیبرال دمکرات دارد و به دمکرات‌ها نزدیک‌تر است. این روزنامه در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، دشمن شماره یک رئیس‌جمهور آمریکا بود و بارها با گزارش‌های اختصاصی از نوع روابط در کاخ سفید، به ترامپ و نزدیکانش حمله کرد.