بازنده‌های خوشحال
چرا بارسایی‌ها وقتی خوب بازی می‌کنند و می‌بازند، جشن میگیرند؟
یک نکته خطرناک در مصاحبه‌های بعد از بازی بازیکنان، مربی و نظرات خبرنگاران بارسایی دیده میشود؛ اینکه آنها از باخت سزاوارانه در این مسابقه خوش‌شان آمده و آن را با شکست فصل پیش در سوپرجام اسپانیا مقابل رئال‌مادرید مقایسه می‌کنند. بارسایی‌ها فصل پیش هم بعد از آن شکست در ژانویه جشن گرفته بودند. همه می‌گفتند که تیم خوب بازی می‌کند. اما چیزی که پس از آن نصیب بارسا شد، قهرمان‌نشدن در لالیگا، کنار رفتن از جام حذفی، تبعید به لیگ اروپا و حذف مقابل اینتراخت فرانکفورت در این لیست بود. کسب سهمیه اروپایی هم در هفته‌های پایانی لالیگا قطعی شد. حالا دوباره همان رویکرد خطرناک سراغ بارسایی‌ها آمده. آنها یک‌نیمه عالی مقابل بایرن داشتند؛ مقابل تیمی که همیشه به آن می‌بازند، بد هم می‌بازند. بارسا به این حریف آلمانی که لواندوفسکی را از دست داده، 2بر صفر باخته اما همه خوشحال‌اند. برخی تیم‌ها در باد یک برد یا جام می‌خوابند و افت می‌کنند اما بارسلونا در باد یک بازی خوب در شب یک شکست حیاتی می‌خوابد و خوشحال است. برخی باشگاه‌ها تعداد جام‌ها را می‌شمارند و بازیکنان، سرمربی، هواداران و خبرنگاران بارسایی تعداد موقعیت‌های گل تیم‌شان را می‌شمارند و برای آن جشن میگیرند. این یک‌ذهنیت خطرناک و بازنده است.
پیش از بازی رسانه‌های نزدیک به بارسا یا دشمن بایرن اخباری درباره اختلافات در رختکن بایرن‌مونیخ پخش کردند مبنی بر اینکه برخی بازیکنان از تاکتیک‌های ناگلزمان ناراضی‌اند و به این مربی جوان انتقاد دارند که چرا تساوی‌ها و باخت‌ها را خودش گردن نمی‌گیرد و تقصیر بازیکنان می‌اندازد. وقتی سانه پس از تعویض بطری آب را روی زمین کوبید، این شایعه تقویت شد. اما خود سانه گفته که از بازی خودش با اینکه گل هم زده ناراضی بوده. گورتسکا هم بعد از بازی با ابراز تعجب از آن شایعات گفته که هیچ مشکلی بین بازیکنان و مربی وجود ندارد و جو رختکن کاملا صمیمانه و شاد است. به هر حال، این هم یک تاکتیک است و رسانه‌های کاتالونی در جوسازی یا حتی بزرگ‌نمایی دستاوردهای تیم و بازیکنان خود تبحر بالایی دارند و وقتی می‌خواهند یکی مثل بارتومئو یا پیکه را بکوبند، قلم‌شان برنده است.
لواندوفسکی که برای باز‌کردن دروازه تیم سابقش در آلیانس آره‌نا انگیزه زیادی داشت، با وجود اینکه خیلی خوب بازی کرد، موفق به گلزنی به بایرن مونیخ نشد. درخشش عجیب اوپامکانو و تک‌به‌تکی که نویر از لوا گرفت، این مهاجم لهستانی را در گلزنی ناکام گذاشت تا طبق معمول بایرن یک بازی دیگر را هم از بارسلونا ببرد. این نخستین باخت ژاوی در این فصل بود.
یکی از کارشناسان فوتبال در اسپانیا ادعا کرده که تراشتگن به رقیبش در تیم ملی آلمان حساسیت دارد. ژاوی لموس گفته: «تراشتگن از روح نویر رنج می‌برد و همین مسئله باعث شده هر بار که با بایرن روبه‌رو میشود، اشتباهات بزرگی مرتکب شود.»
نظر یک کارشناس دیگر درباره لواندوفسکی. خاویر بوش گفته: «گاهی فکر می‌کردم تفاوت لوا و بازیکنان بایرن تنها رنگ پیراهن است!» البته این واقعا یک نقد تند و غیرمنصفانه است، چون لواندوفسکی تنها بازیکن بارسا بود که برای پیروزی تلاش می‌کرد.
برخی بازیکنان بارسا شب خوبی نداشتند که از همه بدتر بوسکتس و دمبله بودند. دمبله 25بار توپ از دست داد.
لوا از روی ضربه ایستگاهی هم موفق به گلزنی نشد. 500روز از آخرین ضربه ایستگاهی گل شده بارسلونا می‌گذرد.
بایرن در لیگ قهرمانان هیچ حریفی را بیشتر از بارسلونا نبرده است. تعداد بردهای این تیم مقابل حریف اسپانیایی دورقمی شد و به عدد10رسید که 9تای آن در لیگ قهرمانان بوده؛ در برابر تنها 2تساوی و 2شکست.
از 114امتیاز ممکن در 38بازی خانگی اخیر در اروپا، بایرن 109امتیاز کسب کرده است.
بایرن در 30بازی اخیر در مرحله گروهی لیگ قهرمانان (از 2017 تا 2022) شکست نخورده (27برد و 3تساوی) که این هم یک رکورد است، برابر با رکورد رئال‌مادرید از سال2012 تا 2017. بایرن می‌تواند در مقابل ویکتوریا پلژن رکوردشکنی کند چراکه 2دیدار رفت و برگشت مقابل این حریف نگون‌بخت در راه است.
نویر تعداد کلین‌شیت‌هایش در این رقابت‌ها را بهتر کرد و از بوفون گذشت. بیشترین کلین‌شیت در تاریخ چمپیونزلیگ؛ کاسیاس (۱۷۷بازی و ۵۷کلین‌شیت)، نویر ۱۳۰بازی و ۵۳کلین‌شیت)، بوفون ۱۲۴بازی و ۵۲کلین‌شیت) و فان‌درسار (۹۸بازی و ۵۱کلین‌شیت).
عملکرد یولیان ناگلزمان، سرمربی 35ساله بایرن مونیخ مقابل بارسلونا؛ ۳بازی، ۳برد، ۸گل زده و بدون گل خورده.
