نبرد بچه غول‌ها

جواد نصرتی

اوج‌گیری مداوم کارلوس آلکاراز و کسپر رود، این دو را در فینال اوپن آمریکا به هم رساند تا دست‌کم یکی از آنها مزد جدیت، پشتکار، جنگندگی و استعداد بی‌نظیر خود را بگیرد و نه‌تنها مرد شماره‌یک جهان شود، ‌که نخستین جام گرنداسلم زندگی خود را هم بالای سر ببرد.
آلکاراز 19ساله برای رسیدن به فینال، کار به‌مراتب سخت‌تری از رقیب نروژی خود داشته و در یکی از کلاسیک‌های اوپن آمریکا، در نبردی فراموش‌نشدنی که بیش از 4ساعت طول کشید، فرانسیس تیافو، بخت شماره22 مسابقات و بازیکن محبوب آمریکایی را در 5ست شکست داد تا خود را به فینال برساند. مدت‌هاست که گفته می‌شود آلکاراز آینده تنیس جهان به‌شمار می‌رود و بسیاری، شمارش معکوس برای قهرمانی او در یک گرنداسلم را مدت‌هاست شروع کرده‌اند. او در همین مسابقات از خود شخصیتی بی‌نظیر نشان داده و در 3بازی آخر خود با جنگندگی، آمادگی ذهنی بی‌نظیر و البته استعداد شگفت‌انگیز، در پایان 5ست بازی به برتری رسیده است. او می‌تواند مزد این عملکرد استثنایی را امشب با پیروزی برابر رقیب آماده‌اش بگیرد.
آلکاراز بعد از پیروزی برابر تیافو گفته است: «جنگیدن برای دستاوردهای بزرگ واقعا شگفت‌انگیز است. نخستین‌بار است که به فینال یک گرنداسلم می‌رسم. شماره‌یک را می‌بینم، اما در عین حال، از من بسیار دور است. من یک بازی دیگر دارم و برابر بازیکنی قرار می‌گیرم که تنیس را شگفت‌انگیز بازی می‌کند. تمام توانم را به‌کار می‌گیرم.»
برنده این بازی، نه‌تنها قهرمان آخرین گرنداسلم سال می‌شود که در صدر رنکینگ بهترین تنیسورهای دنیا، جانشین دنیل مدودف روس خواهد شد. وقتی که این مسابقات استارت خورد، رافائل نادال تنیسور کهنه‌کار و پیشکسوت اسپانیایی هم یکی از 3نفری بود که می‌توانست در پایان بازی‌ها به صدر رنکینگ برسد اما شکست تلخ برابر تیافو در بازی یک‌هشتم‌نهایی و رسیدن این دو به فینال، او را از این رقابت خارج کرد.
آلکاراز درصورت قهرمانی به جوان‌ترین تنیسور تاریخ تبدیل می‌شود که به صدر رنکینگ می‌‌رسد. پیش از او لیتون هیوئیت استرالیایی در سال2001 با فقط 20سال سن به این عنوان رسیده بود. در آن‌سو، رود هم درصورت پیروزی در بازی امشب، به نخستین نروژی تاریخ تبدیل می‌شود که شماره‌یک جهان می‌شود و از این نظر تاریخ‌ساز خواهد شد. با این حال، مسئله مهم‌‌تر از صدر رنکینگ، رسیدن به نخستین قهرمانی در گرنداسلم است که برای هر دو تنیسور، تا حالا اتفاق نیفتاده است. رود البته یک‌بار تا آستانه قهرمانی در یک گرنداسلم پیش رفت؛ او که همچون آلکاراز متخصص زمین‌های خاکی خوانده می‌شود، همین امسال در اوپن فرانسه، تنها گرنداسلم دنیا که روی زمین رس برگزار می‌شود، به فینال رسید اما یک رافائل نادال آماده، او را از نخستین قهرمانی‌اش دور نگه داشت.
رود امسال در 8تورنمنت از 9تورنمنتی که در زمین‌های خاکی شرکت کرده، قهرمان شده و خودش هم اعتراف کرده که از عملکرد درخشانش در اوپن آمریکا غافلگیر شده است. او البته امسال در زمین‌های سخت (هارد کورت) آمریکای شمالی مثل میامی و مونترال هم عملکرد خوبی داشته و حالا در نیویورک به اوج عملکردش در این زمین‌ها رسیده است. رود در نیمه‌نهایی، بی‌رحمانه کارن خاچانوف روس را 3 بر یک شکست داد تا برای دومین‌بار در این فصل به فینال یک گرنداسلم برسد.

در مکتب نادال
ظهور این دو جوان، نشانه‌ای از برآمدن دورانی نو در تنیس است؛ برای نخستین‌بار از 2003 به بعد، در حالی یک گرنداسلم برگزار می‌شود که هیچ‌کدام از 3تنیسور اسطوره‌ای دنیا، یعنی نادال، نواک جوکوویچ و راجر فدرر در یک‌چهارم آن حاضر نبوده‌اند. حضور آلکاراز و رود در فینال کاملا نمادین است چون هر دو روندی داشته‌اند که به‌راحتی می‌شد حدس زد آینده از آن آنهاست. با این حال، ردپای نادال را در تنیس هر دوی آنها می‌توان مشاهده کرد. آلکاراز، از سوی بسیاری، جانشین خلف نادال خوانده می‌شود؛ انرژی، روحیه جنگندگی و تخصص بی‌نظیر او در زمین‌های رس، بسیاری را یاد جوانی‌های نادال می‌اندازد. او مسیری را هم پیش‌رو گرفته که نادال پیش از این رفته است؛ آخرین‌بار که یک جوان 19ساله در فینال یک گرنداسلم بوده، به سال2005 برمی‌گردد که نادال 19ساله به فینال اوپن فرانسه رسید. آلکاراز، همچنین احترام زیادی برای نادال قائل است و او را الگوی خودش می‌داند. رود هم ارتباط نزدیکی با نادال دارد و عملا محصول آکادمی نادال به شمار می‌رود. یکی از دلایل تبحر او در زمین‌های رس این است که چند سال اخیر را در آکادمی نادال سپری کرده و بارها به‌عنوان حریف تمرینی و در بازی‌های دست‌گرمی برابر نادال به میدان رفته است. او هم نادال را استاد خودش می‌داند.