استتار به سبک کی‌روش!

رقبای ایران در جام‌جهانی2018، برای شناخت تیم‌ کی‌روش همچنان باید به دیدارهای تیم‌ملی در مرحله مقدماتی جام‌جهانی نگاه کنند. چرا که به‌نظر می‌رسد سرمربی پرتغالی همچنان نقشه گمراه‌کردن رقیبان‌اش را با جدیت دنبال می‌کند. ترکیبی که برای جدال با امیدهای ازبکستان انتخاب کرد، شباهت خاصی به ترکیب احتمالی تیم‌ملی در روسیه نداشت. در مسابقه شنبه‌شب، از نماد جدید تیم‌ملی رونمایی شد، پیراهن دوم ایران در جام‌جهانی برای اولین‌بار مورد استفاده قرار گرفت، روزبه چشمی اولین گل ملی‌اش را به ثمر رساند، امیر عابدزاده برای اولین بار در درون دروازه ایران قرار گرفت و مجید حسینی اولین مسابقه ملی‌اش را تجربه کرد اما در همه این دقایق، ستاره‌هایی مثل سردار آزمون و علیرضا جهانبخش کنار زمین در حال گرم کردن و حتی والیبال‌بازی کردن، دیده شدند. تغییر پست چند بازیکن و جدا کردن چشمی از خط دفاعی، روند «استتار» ایران را حفظ کرد تا تصویر این تیم همچنان پشت «نقاب» باقی بماند. وقتی فهرست نهایی سرمربی تیم‌ملی برای علاقه‌مندان به فوتبال در ایران نیز شوکه کننده است، طبیعتا حدس زدن ترکیب 11نفره تیم‌ملی برای تیم‌های روبه‌رو ممکن نخواهد بود اما سوال اینجاست که این استتار، تا کجا ادامه خواهد داشت؟  حالا که 24بازیکن ایران مشخص شده‌اند، طبیعتا کی‌روش حقایق زیادی درباره ترکیب مدنظرش را در دیدارهای تدارکاتی آینده فاش خواهد کرد. 
نمایش تیم‌ملی در نبرد با امیدهای ازبکستان، ابدا امیدوارکننده نبود. بازیکنان ایران کاملا تحت‌تاثیر بازی خوب و روان مهره‌های جوان ازبکستانی قرار داشتند و در چند مقطع از بازی چیزی نمانده بود کار به تساوی کشیده شود. تغییرات زیاد برای پنهان کردن تیم فیکس، شاید مزایایی داشته باشد اما بدون تردید ایران در یک ماه آینده، بیشتر از هر چیزی به هماهنگی نیاز دارد. تعدد پاس‌های اشتباه و ناهماهنگی بازیکنان در جدال شنبه شب ناامیدکننده به نظر می‌رسید و این وضعیت تنها در شرایطی اصلاح می‌شود که همانند بسیاری از تیم‌های حاضر در جام‌جهانی، نفرات ثابت ایران نیز در دیدارهای تدارکاتی یک ساختار واحد تشکیل بدهند و کنار هم بازی کنند. مرموز بودن شاید تنها در یک بازی به کار تیم‌ملی بیاید و از بازی اول به بعد، ایران را در موضع ضعف قرار بدهد. درست مثل همان اتفاقی که در جام‌جهانی 2010 برای کره‌شمالی رخ داد. تیمی که در مسابقه اول برزیل بزرگ را غافلگیر کرد اما در نبرد دوم، با 7گل در مقابل پرتغال تحقیر شد. 
رقبای تدارکاتی تیم‌ملی در مسیر آماده سازی برای جام جهانی2018 روسیه، بیشتر از اینکه به ایران سود برسانند، از بازی با ایران سود می‌برند. سیرالئون با یک مشت شبه فوتبالیست، از فرصت نبرد با تیم‌ملی برای درآمدزایی استفاده کرد و ازبکستان، بازیکنان تیم امیدش را برای بازی‌های آسیایی محک زد. سهم ایران از دیدارها اما، تنها حفظ رنکینگ فیفا و البته ادامه پنهان‌کاری لاین‌آپ اصلی بود. بخشی از رازهای بزرگ کارلوس، در فهرست تازه او فاش شده‌اند اما رازهای دیگر تیم‌ملی هنوز محکم سر جای‌شان ایستاده‌اند. سرمربی تیم‌ملی برای برنده شدن در مسابقه تدارکاتی با ازبکستان، در جریان بازی بارها و بارها به داور اعتراض کرد و حتی در پایان مسابقه، برای اعتراض به عملکرد داور قطری به سرعت به درون زمین رفت. انگیزه او برای برنده‌شدن در هر شرایطی، می‌تواند به تیم‌ملی کمک کند اما شاید قبل از هر چیز، او باید ذهن بازیکنان اصلی‌اش را برای حضور در یک میدان بزرگ در آماده‌ترین وضعیت نگه دارد. تصمیم‌های مرد پرتغالی نیمکت تیم‌ملی تا امروز، حتی برای بازیکنان تیم نیز تبدیل به معما شده اند. راه موفقیت ایران در جام جهانی اما نه از ابهام، که از پاسخ دادن به سوال‌های کلیدی می‌گذرد.