آپارتمان!

شنیدن سرود لیگ قهرمانان قبل از شروع مسابقه‌های این هفته، بار دیگر لذتی وصف‌ناشدنی برای هواداران فوتبال در سراسر دنیا به‌وجود خواهد آورد. هر چقدر که در دنیای فوتبال جست‌وجو کنید، تورنمنتی پیدا نخواهید کرد که از چنین سطح فوق‌العاده‌ای برخوردار باشد. این جام در چند سال گذشته، با بحران‌های زیادی دست و پنجه نرم کرده است. از کودتای ناموفق «سوپرلیگ اروپا» تا ویروس کرونا و تعطیلی سکوها و حتی برگزاری متمرکز رقابت‌ها، لیگ قهرمانان با ماجراهای زیادی روبه‌رو شده و حالا دوباره به زندگی برگشته است؛ همان‌قدر در اوج، همان‌قدر زیبا، همان‌قدر مثال‌زدنی. این، بالاترین سطح از یک نمایش فوتبالی است. پرفورمنسی تمام‌عیار در یک محدوده سبز رنگ. چیزی شبیه یک نمایش نئونوآر روی صحنه‌ای به وسعت یک دنیا. این لیگ قهرمانان است؛ رقابتی که اساسا مخاطب‌‎اش را با «انتخاب» به چالش می‌کشد. شما نمی‌توانید همه بازی‌ها را زنده تماشا کنید مگر آنکه به ساعت جادویی هرمیانی گرنجر در داستان هری‌پاتر دست پیدا کرده باشید. شما نمی‌توانید همه بازی‌ها را انتخاب کنید و باید نهایتا سرگرم تماشای یک یا 2مسابقه شوید. زندگی در شهرها و استادیوم‌های دیگر ادامه دارد اما شما به سراغ تیم محبوب یا بزرگ‌ترین بازی هر شب خواهید رفت. لیگ قهرمانان، برای هیچ‌کس صبر نمی‌کند و این درست همان چیزی است که به این مسابقه‌ها، هیجان و حساسیت بیشتری می‌بخشد.
لیگ قهرمانان این فصل، با شکسته‌شدن یک پل شروع می‌شود. یک پل همیشگی بین مسی و رونالدو که این بار دیگر برقرار نخواهد شد. کریستیانو را از زمانی که پسربچه شلوغ در تیم سر الکس فرگوسن بود، در این جام دیده‌ایم. اشک‌هایش را بعد از بردن جام در مسکو تماشا کرده‌ایم، عضله‌هایش را بعد از زدن پنالتی آخر روبه‌روی اتلتی دیده‌ایم و حالا خودش بخشی از این جام نیست. این لیگ قهرمانان است که حداقل برای یک سال، یکی از بهترین‌های تاریخ‌اش را از دست می‌دهد. لئو مسی و رقبا اما فقط به بردن این جام فکر می‌کنند. او چند سال قبل روبه‌روی دوربین‌ها، قول داده بود که این جام را دوباره به نیوکمپ ببرد اما روزگار همه‌‌چیز را عوض کرده است. از اسم نیوکمپ تا تیم لئو مسی! این جام، با مجموعه‌ای از جذابیت‌های مثال‌زدنی برمی‌گردد. از ملاقات دوباره لواندوفسکی و هالند با هواداران پرشمار سابق‌شان در آلمان تا حضور آنخل دی‌ماریا در گروهی که تقریبا برای همه تیم‌هایش به میدان رفته است. برخلاف آرمان‌شهر رقابتی مثل سوپرلیگ اروپا، لیگ قهرمانان فقط تورنمنت تیم‌های قدرتمند نیست. برای تیم‌های کوچک‌تر، نفس‌کشیدن در این فضا استثنایی به‌نظر می‌رسد. شاید تصور کنید تیمی مثل ویکتوریاپلژن از قرار گرفتن در گروه مرگ به وحشت افتاده اما فرصت رویارویی با بزرگ‌ترین تیم‌های دنیا، یک غنیمت بزرگ برای این تیم خواهد بود. فقط لیگ قهرمانان می‌تواند چنین شانسی به یک باشگاه معمولی بدهد. فرصتی برای دیده‌شدن و شانه به شانه بزرگ‌ترها ایستادن.
مهم نیست در کدام نقطه دنیا زندگی می‌‌کنید. از خاورمیانه تا شرق آفریقا، لیگ قهرمانان جامی برای همه است. فراتر از رنگ‌ها، قاره‌ها و تفاوت‌ها. وقت تماشای این جام، انگار خانه شخصیت اصلی فیلم «آپارتمان» بیلی وایلدر را قرض گرفته‌ای؛ جایی که می‌دانی به‌خود تعلق ندارد اما تا در آن هستی، فکرت را از هر چیز دیگری در دنیا جدا می‌کنی. این جام، همان آپارتمان است که انگار برای دقایقی هر کسی را مسخ می‌کند. حضور 3بازیکن ایرانی در دور گروهی نیز، لذت بیشتری به تماشای این جام می‌بخشد. لیگ قهرمانان البته برای جذاب‌بودن، به چنین بهانه‌هایی نیاز ندارد. با احترام به مهدی، صادق و سردار، این جام را قبل از آنها دوست داشته‌ایم و پس از آنها نیز دوست خواهیم داشت!