پاگشای فوتبالی

این نخستین بار نبود که بانوان حضور در استادیوم آزادی را تجربه می‌کردند اما جدال استقلال و مس به نخستین بازی در تاریخ لیگ برتر با حضور خانم‌ها تبدیل شد. پیش‌تر در چند مسابقه تیم ملی و البته چند جدال آسیایی پرسپولیس، پای بانوان به آزادی باز شده بود اما حالا این اتفاق در لیگ برتر و برای طرفداران استقلال نیز رخ داد و صحنه‌های زیبایی را در ورزشگاه خلق کرد. این محک برای فوتبال ایران، کاملا موفقیت‌آمیز به‌نظر می‌رسید؛ چرا که در جریان مسابقه هیچ اتفاق بدی رخ نداد و همه هوادارها در کنار هم از تماشای فوتبال لذت بردند. در روزهای گذشته نگرانی‌های زیادی در این خصوص مطرح می‌شد که بخشی از آنها کاملا بجا بودند اما به هر حال این تجربه، پایان خوب و دلچسبی داشت. این حضور آنقدر جذاب بود که عکاس‌های ورزشی آزادی را مجاب می‌کرد تا برای دقایقی طولانی، جریان بازی را رها کنند و سرگرم ثبت این لحظه‌های تاریخی باشند. این نخستین گام جدی برای خانوادگی‌شدن دیدارهای لیگ برتر بود. اتفاقی که احتمالا شهر به شهر و استادیوم به استادیوم سرایت خواهد کرد. قرار نیست همه‌‌چیز با عجله اتفاق بیفتد؛ چرا که عجله بیش از حد ممکن است این تجربه مفید را به بیراهه بکشاند. این روند باید به شکل تدریجی طی شود و به مرور زمان به جایگاهی شبیه یک اتفاق کاملا عادی در فوتبال ایران برسد. فعلا در مرحله‌های اولیه این اتفاق هستیم و بدیهی است که واکنش‌ها نسبت به آن نیز، با شرایط معمول تفاوت‌های زیادی دارند. فعلا باید سرگرم تماشای این شور و نشاط روی سکوها باشیم، مشغول مرور آرزوهایی که سرانجام به واقعیت تبدیل شدند. مهم نبود در آزادی چند گل به ثمر می‌رسد، آن روز در این ورزشگاه اشک‌هایی را می‌شمردیم که سرانجام فرصت زل زدن به زمین سبز آزادی را به‌دست آورده بودند.
خیلی‌ها منتظر بهانه بودند تا با کوچک‌ترین اتفاقی، همه‌‌چیز را زیر سؤال ببرند اما بانوان بدون هیچ مشکلی راهی ورزشگاه شدند، به موقع روی سکوها نشستند، بازی تیم محبوب‌شان را از نزدیک تماشا کردند و درنهایت هم بعد از روبه‌رو شدن با استقبال بازیکنان و مربیان، از استادیوم خارج شدند. حضور این بانوان در استادیوم اصلا گزینشی نبود و آنها با خرید بلیت برای تماشای این مسابقه از نزدیک اقدام کردند. این یک جشن بزرگ برای بزرگ‌ترین استادیوم فوتبال ایران بود. یک شروع بزرگ برای یک تغییر حیاتی. تجربه‌ای که نمی‌توان فراموش‌اش کرد. شاید بعدا از این بازی به‌عنوان یک نقطه بسیار امیدوارکننده در ورود بانوان به استادیوم یاد شود. شاید آن موقع دیگر این، یک اتفاق کاملا عادی تلقی شود.
مسئله حضور بانوان روی سکوهای ورزشگاه، هنوز یک مسئله «تمام‌شده» نیست. نباید تصور کنیم همین حضور 90دقیقه‌ای، از این پس چهره لیگ را تغییر خواهد داد. این ماجرا حساسیت‌های زیادی دارد و یک گاف ساده ممکن است همه‌‌چیز را تحت‌تأثیر قرار بدهد. با این حال همین اتفاق در جای خودش بی‌نهایت امیدوارکننده است. اگر همه‌‌چیز درست، دقیق و منطقی انجام شود، بانوان نیز در کمال آرامش راهی ورزشگاه خواهند شد. نخستین قدم مهم بعدی، بهبود امکانات استادیوم‌های فوتبال خواهد بود تا شرایط برای ورود همه خانم‌ها در همه شهرها فراهم شود. شاید حتی خیلی زود نخستین دربی با حضور بانوان نیز در فوتبال ایران برگزار شود. به هر حال همه‌‌چیز به تصمیم‌های بعدی و نحوه اجرای آنها بستگی خواهد داشت. تا اینجا شرایط امیدوارکننده به‌نظر می‌رسد و همه در فوتبال ایران، آمادگی چنین اتفاقی را دارند. منتقدان این طرح نیز با ادامه این روند به‌زودی به جمع موافقان آن خواهند پیوست.