راه سخت بندیگو

تیم ملی بسکتبال پنجشنبه در تهران ژاپن را شکست داد و چند ساعت بعد راهی سفری طولانی شد تا برای بازی دوم از پنجره چهارم انتخابی جام‌جهانی‌2023 مقابل استرالیا قرار بگیرد. اتفاق مهم در سفر 2روزه به بندیگو، غیبت 3بازیکن اصلی ایران است.
با توجه به شکست‌هایی که ایران در پنجره‌های قبلی مقابل قزاقستان داشت، صعود به جام‌جهانی سخت شد و تنها راه برای امیدوار‌شدن پیروزی در مقابل ژاپن بود. بازیکنان ایران کار خیلی سختی برای شکست‌دادن ژاپن نداشتند. ژاپنی‌ها که به‌عنوان میزبان جام‌‌جهانی مشکلی برای صعود ندارند، در سفر به تهران حتی سرمربی‌شان را هم کنارشان نداشتند. با این حال، بازی پایاپایی را انجام دادند و در شبی که تماشاگران ایران ترجیح داده بودند به‌جای حضور در سالن بسکتبال به استادیوم فوتبال بروند و بازی استقلال و مس کرمان را تماشا کنند، 79-68 نتیجه بازی را از دست دادند. با توجه به این پیروزی و شکستی که قزاقستان مقابل چین داشت، راه برای رسیدن ایران به جام‌جهانی هموارتر شد.
در بازی ایران و ژاپن، مثل چند بازی گذشته حامد حدادی، بهنام یخچالی و ارسلان کاظمی بهترین‌های ایران بودند. یخچالی با 30امتیاز، امتیازآورترین بازیکن بازی بود. ارسلان هم به همراه یودای بابا با کارایی 26 بهترین‌های میدان شدند. حامد هم که همچنان نقطه اتکای اصلی تیم است. حامد، ارسلان و بهنام 55امتیاز از 79امتیاز ایران را گرفتند اما هیچ‌یک از آنها همراه تیم به استرالیا نرفته‌اند. از روزهای گذشته مشخص بود که بهنام و حامد غایبان تیم هستند اما ارسلان دقایق آخر از تیم جدا شد. یخچالی لژیونر است و در بوندس‌لیگا برای تیم MBC بازی می‌کند. او به بهانه در پیش‌بودن بازی‌های باشگاهی‌اش ترجیح داد تیم ملی را همراهی نکند. درباره حامد ابتدا گفته شد که او به‌دلیل بالا‌رفتن سن و مصدومیت‌هایی که دارد، در همه سفرها کنار تیم نیست. حتی سعید ارمغانی، سرمربی تیم ملی بعد از بازی ژاپن گفت که حامد به‌دلیل مصدومیت جزئی و استراحت در تهران می‌ماند. با این حال خود حامد در آخرین اظهارنظرش گفته چون این فصل هم بازیکن تیم سیچوان چین است در بازی‌هایی که بتواند در خدمت تیم ملی است. سالار منجی و متین آقاجانپور جانشین حامد و بهنام شده‌اند. کاظمی هم که در بازی با ژاپن کتف و گردنش را با چسب پوشانده بود و در بعضی از دقایق به نشانه درد کتفش را گرفت، به استرالیا نرفت. بعد از بازی نه ارمغانی و نه خود ارسلان درباره غیبت او حرفی نزدند. حتی دیروز فدراسیون هم درباره نرفتن او به استرالیا یا بازیکن جایگزین او خبری منتشر نکرد. درباره دلایل نرفتن این 3نفر به استرالیا بحث زیاد است. بهنام و حامد در حالی بازی‌های باشگاهی را بهانه کرده‌اند که لیگ‌های باشگاهی هیچ کشوری هنوز آغاز نشده است ولی حتی اگر تیم‌های آنها بازی هم داشت، طبق قوانین فیبا در پنجره‌های انتخابی بازیکنان باید در اختیار تیم‌های ملی‌شان باشند. درباره ارسلان هم گفته می‌شود که مصدومیت او جدی نیست که اگر اینطور نبود، در بازی با ژاپن وقتی کادر فنی از پیروزی مطمئن شد، می‌توانست به او استراحت بدهد.
تیم ملی سفری طولانی در پیش داشت. آنها باید از تهران به ترکیه می‌رفتند، از آنجا به اندونزی و از اندونزی راهی ملبورن می‌شدند. سفر بعدی هم از ملبورن به بندیگو محل برگزاری مسابقه بود. با محاسباتی که انجام شده، تیم ملی بعد از 2روز از تهران به بندیگو می‌رسد. خستگی سفر طولانی از یک طرف و پیش‌بینی شکست در مقابل استرالیا شاید دلیل اصلی کناره‌گیری 3ستاره تیم از بازی روز دوشنبه باشد.
ولی چرا سفر ایران به استرالیا طولانی شد؟ تیم ملی در بهترین حالت می‌توانست از تهران به دوبی و از آنجا به ملبورن برود و سفر کوتاه‌‌تری داشته باشد اما به‌خاطر گران‌بودن این مسیر، سفر طولانی‌تر ولی ارزان‌تر انتخاب شد. فدراسیون به‌خاطر انتخاب این سفر با نقد روبه‌رو‌ست. سؤال این است که اگر حامد در جمع مسافران بود، فدراسیون این مسیر را انتخاب می‌کرد؟