گزارش
رئیس مرکز تحقیقات ایدز ایران در گفت‌وگو با همشهری:
برخی مسئولان هنوز بیماری ایدز را انکار می‌کنند
رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت بهداشت: فعالیت اتوبوس‌های مشاوره ایدز متوقف نشده است
معصومه حیدری‌پارسا|خبرنگار:
درحالی‌که رئیس مرکز تحقیقات ایذر در ایران از توقف فعالیت اتوبوس‌های مشاوره ایدز خبر می‌دهد، عباس زارع‌نژاد، رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت بهداشت اخبار توقف فعالیت اتوبوس‌های ایدز را رد می‌کند و به همشهری می‌گوید: کمپین اطلاع‌رسانی درباره این بیماری با رویکرد پیشگیری در کنار سایر برنامه‌ها همچنان فعال است.
فعالیت اتوبوس‌های ایدز تحت عنوان کمپین اطلاع‌رسانی و مشاوره ایدز متوقف نشده و هیچ نامه‌ای نیز درباره توقف این فعالیت‌ها ابلاغ نشده است. فعالیت این مراکز در استان‌ها ادامه دارد اما ممکن است روند اجرایی آن به‌دلیل کمبود منابع کند شده باشد. او ادامه می‌دهد: اجرای هربرنامه‌ای نیاز به برنامه‌ریزی و همراهی سایر دستگاه‌ها دارد تا عملیاتی شود. این برنامه نیز هم‌اکنون به‌عنوان برنامه اصلی دستگاه‌ها و سازمان‌های همکار دیگر تعریف نشده است و نیاز به مساعدت بیشتر با محوریت و مدیریت وزارت بهداشت دارد. هدف اصلی فعالیت اتوبوس مشاوره ایدز اطلاع‌رسانی و آموزش راه‌های پیشگیری این بیماری و شناسایی بیمارانی است که به هر دلیل به مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری مراجعه نمی‌کنند.
اما مینو محرز، رئیس مرکز تحقیقات ایذر در ایران نخستین کسی بود که خبر از متوقف شدن فعالیت اتوبوس‌های مشاوره ایدز داد؛ کسی که بار دیگر بر این موضوع تأکید می‌کند و می‌گوید: نمی‌دانم چه نهادی دستور توقف فعالیت این اتوبوس‌ها را صادر کرده است. او در گفت‌وگو با همشهری می‌گوید: « متأسفانه پس از مدت‌ها فعالیت و دستاوردهای بسیار خوبی که به واسطه فعالیت اتوبوس ایدز رقم خورد طی روزهای گذشته شاهد توقف فعالیت این اتوبوس بدون دلیل قانع‌کننده بوده‌ایم. البته از ابتدای فعالیت هم همواره شاهد بودیم که برخی اقدامات برای کنترل و پیشگیری بیماری ایدز با مخالفت‌هایی غیرموجه همراه بود و حالا هم گفته شده اجرای طرح اتوبوس ایدز منجر به ترویج بی‌بندوباری می‌شود.»
مینو محرز در ادامه می‌افزاید: « سن ابتلای این بیماری به کمتر از ۲۵ سال رسیده و این در حالی است که در گذشته سن ابتلا به بیماری ایدز بین ۲۵ تا ۴۵ بود.»
محرز همچنین نسبت به افزایش میزان انتقال بیماری از طریق رفتارهای پرخطر جنسی و خارج از چارچوب خانواده در کشور هشدار داده و می‌گوید: « متأسفانه درباره ایدز در جامعه یا صحبت نمی‌شود یا سعی در پنهان و پاک کردن صورت مسئله وجود دارد. در این بین موضوعی که نباید به‌راحتی از آن گذشت افزایش تعداد زنان مبتلا به ایدز است. مسئولان در کشور باید از انکار ایدز دست بردارند و این واقعیت را بپذیرند که در کشورما راه اصلی انتقال بیماری ایدز تماس جنسی و اعتیاد تزریقی است و همین موضوع هم سبب شده تا شاهد افزایش تعداد زنان مبتلا به ایدز باشیم. البته درگذشته ابتلا به ایدز از طریق سرنگ‌های مشترک معتادان به‌صورت یک اپیدمی در کشور وجود داشت و اما حالا تماس جنسی پیشی گرفته است.»
او با اشاره به اینکه آموزش به نوجوانان و جوانان باید در اولویت قرار گیرد، می‌گوید:« نمی‌گذارند در مدارس به کودکان و نوجوانان آموزش‌های لازم داده شود. حتی برنامه کاهش آسیب در میان زندانیان هم امروز با اما و اگر‌هایی همراه شده است و این یعنی اینکه ما به‌زودی با موج دیگری از بیماری به‌دلیل استفاده سرنگ مشترک روبه‌رو خواهیم شد.به هر حال حلقه مفقوده جامعه ما آموزش است چرا که مهم‌ترین راه پیشگیری از ایدز بالا بردن سطح دانش افراد از این بیماری و راه‌های انتقال آن است. حالا در این شرایط فعالیت اتوبوس مشاوره ایدز که در سطح شهر و مناطق حساس فعالیت می‌کرد و از طریق کارشناسان به جوانان و افراد مختلف آموزش‌های لازم و راه‌های پیشگیری گفته می‌شد، متوقف شده است. به هر حال تا وقتی که آموزش نباشد پیشگیری اتفاق نمی‌افتد و نتیجه این می‌شود که امروز شاهد کاهش سن ابتلا به ایدز باشیم.»
جوانان به اتوبوس‌های مشاوره ایدز اعتماد داشتند
رئیس مرکز تحقیقات ایدز ایران می‌گوید:« اتوبوس اطلاع‌رسانی و مشاوره ایدز با هدف آموزش، اطلاع‌رسانی، کاهش انگ و تبعیض نسبت به بیماران در جامعه، معرفی ویروس اچ آی وی و در راستای کاهش ترس مردم از این ویروس و بیماری راه‌اندازی شده بود و توقف فعالیت‌های آن واقعا هیچ‌گونه توجیهی ندارد و می‌تواند به افزایش تعداد بیماران به‌خصوص در مناطق حساس منجر شود.»محرز می‌افزاید: «همچنین هدف اصلی دیگر راه‌اندازی این اتوبوس‌ها این بود که بیماری در افراد اچ‌آی وی مثبت، زود تشخیص داده و درمان آنها آغاز شود. به هر حال با وجود این اتوبوس‌ها وقتی فرد احساس می‌کرد رفتار پرخطری داشته و در شرایطی قرار می‌گرفت که نیاز به آزمایش و یا مشاوره داشت می‌توانست با خیال راحت به این اتوبوس‌ها مراجعه کند و به او اطمینان داده می‌شد که اطلاعاتش محفوظ خواهد ماند. با وجود این اتوبوس‌ها به‌خصوص در مناطق حساس ترس از آزمایش دادن، از جوانان و نوجوانان ما تا حدود بسیاری دور شده بود و فرد در همان بدو ورود متوجه می‌شد کسی با اسم و فامیل او کاری ندارد. همان ابتدا فرد براساس یک کد شناخته می‌شد و از همه مهم‌تر اینکه اطلاعات کاملا محرمانه می‌ماند چرا که هدف تنها تعیین مثبت یا منفی بودن آزمایش نبود بلکه آموزش، پیشگیری و خود مراقبتی بود تا فرد برای ادامه درمان خود درصورت نیاز نگرانی نداشته باشد اما در نبود این اتوبوس‌ها مشکلات بیشتر خواهد شد.»
