چرا گفته‌اند رثای حسین بن‌علی(ع) باید همیشه زنده بماند؟ یک حقیقتی است، از خود پیامبر(ص) تا ائمه اطهار(ع) توصیه شده است.این مصیبت و ذکر و یادآوری نباید فراموش شود. اشک مردم را بگیرید، اما در چه چیز بگیرید؟ در رثای یک قهرمان! پس اول قهرمان بودنش باید برای شما مشخص شود نه با رثای یک آدم بی‌دست و پا و بیچاره و مظلوم.
عده‌ای گفتند موضوع امام حسین(ع) و گریه بر او ثوابش آنقدر زیاد است که از هر وسیله‌ای برای این کار می‌توان استفاده کرد.این موضوع که از هر وسیله‌ای برای گریاندن می‌توان استفاده کرد، خیال و توهم و دروغ است و عاملی برای جعل و تحریف. این چه حرف شریعت خراب کنی است که از هر وسیله‌ای جایز است برای گریاندن استفاده کرد.امام حسین(ع) شهید شد که اسلام بالا رود نه اینکه بهانه‌ای شود برای زیرپا گذاشتن سنت‌های اسلامی. امام حسین(ع) اسلام آباد کن است اما این حسین که در ذهن‌مان درست کردیم، اسلام خراب کن است.
آنکه بخواهد یک ملت سال‌های سال برایش بگرید فایده نمی‌برد. در رثای یک قهرمان بگریید برای اینکه احساسات قهرمانی پیدا کنید. برای اینکه پرتویی از نور قهرمان در شما پیدا شود. برای اینکه به حق و حقیقت غیرت پیدا کنید. برای اینکه شما هم عدالت‌خواه شوید، شما هم با مظلوم و ظالم مبارزه کنید. شما هم آزادی‌خواه باشید و برای آن احترام قائل باشید. برای اینکه بدانید عزت نفس، شرف، کرامت و انسانیت یعنی چه. اگر صفحه نورانی تاریخ حسینی را خواندیم آن وقت از جنبه رثایش می‌توانیم استفاده کنیم وگرنه بیهوده است.
برگرفته از کتاب حماسه حسینی، شهید مرتضی مطهری
رثای حسین ع برای عدالت‌خواهی
در همینه زمینه :
