مثل مردان نباشید!

قونیه می‌تواند شهر خاطره‌سازی برای والیبال زنان باشد. تیم‌ملی چند ماهی در اردو بوده، مربی خارجی جدید داشته، در اردوها و تورنمنت‌های بین‌المللی شرکت کرده است. با این شرایط می‌شود تیم متفاوتی را در قونیه دید؟ الکساندرا کمپدلی، سرمربی ایتالیایی تیم ملی که از اسفندماه کنار تیم بوده، دیروز آمار عجیبی از بازیکنان تیمش داد؛ برای بازیکنانی که سابقه 15ساله در تیم ملی را دارند فقط 17بازی ملی ثبت شده است. همین آمار می‌تواند دلایل عقب ماندن والیبال زنان را نشان بدهد.
بازی‌های کشورهای اسلامی از روز هجدهم همین ماه در قونیه آغاز می‌شود و تیم ملی چند روز زودتر می‌رود تا یک اردو در این کشور داشته باشد. تیم دیروز آخرین تمرین را در تهران انجام داد اما این تمرین مهمان ویژه‌ای نداشت. کمپدلی، ساعت تمرین را طوری چیده بود تا محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون هم به تمرین برسد ولی او جلسه داشت و نیامد.
کمپدلی از پیشرفت بازیکنان می‌گوید، از اینکه چند ماه کار سخت داشته‌اند: «تا اواسط خرداد کارمان سخت بود.» سختی کار به‌خاطر هماهنگ شدن بازیکنان با تمرینات آنها بوده است. والیبال زنان پیش از این هم مربی خارجی داشته اما نه مدت طولانی. در این چند ماه کمپدلی چیزهای جدیدی به بازیکنان یاد داده و این برای بازیکنانی که سال‌هاست در تیم ملی حضور دارند، طبیعی است که سخت باشد: «یاد گرفتن چیزهای جدید سخت بود اما باید یاد می‌‌گرفتند تا در سطح بین‌المللی خودشان را نشان بدهند. بچه‌ها خیلی صبور بودند تا بتوانند به این مرحله برسند. تک‌تک آنها تلاش کردند.»
از صحبت‌های مربی ایتالیایی و از نحوه بازی بازیکنان در همان تمرین مشخص است که کار سخت است. ایران در بازی‌های کشورهای اسلامی با ترکیه، اندونزی و ازبکستان هم‌گروه است. نه‌تنها میزبانی ترکیه کار را برای ایران سخت می‌کند که تجربه‌های بازی این تیم با اروپایی‌ها برای هر تیمی دلهره‌آور است. با این حال صحبت از این است که ایران در قونیه می‌تواند روی سکو برود؟ کمپدلی اعتراف می‌کند که بازی‌های تیم‌های حریف را ندیده و حریفان هم بازی‌های ایران را ندیده‌اند. در این شرایط پیش‌بینی کردن نتایج برای او سخت است. در گروه دیگر بازی‌ها تیم‌های آذربایجان، سنگال، کامرون و افغانستان حضور دارند. در حضور این تیم‌ها می‌شود سکویی برای ایران کنار گذاشت؟
کمپدلی بعد از چند بازی دوستانه 14بازیکن را برای بازی‌های قونیه انتخاب کرده و از نظر او برگزاری این بازی‌ها در شکل‌ دادن به تیم نقش مهمی داشته است. اما چیز مهمی که او در این چند ماه حضور در ایران متوجه شده، برایش خوشایند نیست. سال‌هاست که بازیکنان و مربیان ایرانی می‌گویند مشکل کمبود بازی دارند. بازیکن در بازی ساخته می‌شود، پس وقتی بازی نیست پیشرفتی هم نیست. اما مربی ایتالیایی با آمار حرف می‌زند: «بازیکنانی داریم که سال‌ها در تیم ملی هستند اما تعداد بازی‌های بین‌المللی‌شان خیلی کم است. طبق مطالعاتی که کرده‌ام، بازیکنانی هستند که حداقل 15سال است در تیم ملی بازی می‌کنند اما در رزومه‌شان فقط 17بازی ملی ثبت شده است.» این نشان می‌دهد بازیکنان تیم ملی به جز مسابقات قهرمانی آسیا که هرازگاهی شرکت می‌کنند، تجربه بین‌المللی دیگری ندارند. رساندن این بازیکنان به سطحی که بتوانند با تیم‌های متوسط رقابت کنند، سخت است. با این حال کمپدلی می‌گوید: «آینده خوبی برای والیبال زنان ایران می‌بینم. اول از همه باید صبور باشیم. نه‌تنها در این 14بازیکن که پتانسیل‌های خوبی هم بیرون از تیم
 داریم.»کمپدلی در این چند ماه می‌خواهد روی تغییر چند فاکتور تمرکز کند. زنان هم مثل مردان مشکل دریافت دارند: «تکنیک دریافت بازیکنان به پیشرفت نیاز داشت، تغییراتی دادیم و رشد خوبی هم داشتیم.» بازیکنان ایران در این چند سال بیشتر در لیگ داخلی حضور داشته و در مقابل دفاع‌‌های کوتاه‌قد بازی کرده‌اند: «در تمرینات روی رابطه اسپکر و دفاع بلندقد کار کردیم.» الگوی زنان ایران تیم ملی مردان است. کمپدلی باید این عادت آنها را هم تغییر می‌داد: «در والیبال زنان رالی‌‌ها طولانی‌تر است اما زنان ایران مثل مردان در رالی‌های کوتاه‌مدت به امتیاز می‌رسند. سعی کردیم این عادت را تغییر بدهیم.» کمپدلی به اتفاق دیگری هم امیدوار است: «چیزی که بیش از همه به آن امیدوارم این است که در آینده بازیکنان ایران سیستم منحصر به فردی در تکنیک و روش بازی به‌دست بیاورند و شبیه مردان نباشند.»

   قول می‌دهم بجنگیم
مهسا کدخدا، کاپیتان ایران 15سالی است که برای تیم‌ملی بازی می‌کند. او از آمادگی تیم و روحیه و انگیزه بالای خودش و هم‌تیمی‌هایش می‌گوید: «بعد از بازی‌های تدارکاتی و اردوها به سطحی از آمادگی که مدنظر مربیان بوده، رسیده‌‌ایم. بعد از سال‌ها در بازی‌های کشورهای اسلامی شرکت می‌کنیم‌ و انگیزه و روحیه‌مان بالاست و می‌خواهیم سطحی از والیبال را که زنان به آن رسیده‌اند، نشان بدهیم.» او از طرف همه بازیکنان قول می‌دهد: «قول می‌دهم که تلاش کنیم و تا آخرین لحظه بجنگیم.»‌ کدخدا حرف‌های کمپدلی را تأیید می‌کند: «15سال است که در تیم ملی هستم ولی امسال موارد جدیدی یاد گرفته‌ام و به آموزش‌های قبلی اضافه شد. این موارد خیلی کمک کرد تا سطح بازی‌مان بالاتر برود، به‌خصوص در توپ‌گیری.» کاپیتان مشکل اصلی تیم را بازی‌ تدارکاتی می‌داند: «وضعیت امسال خیلی بهتر از سال‌های قبل بود ولی هنوز جا دارد در تورنمنت‌های بیشتری شرکت کنیم. تیم‌های دیگر کل سال را درگیر تورنمنت‌ها هستند ولی ما کمترین بازی‌ها را انجام می‌دهیم.»