ال‌کلاسیکوی ناسپاسی
رئال و بارسا در قدرناشناسی از اسطوره‌های خود با هم به رقابت پرداخته‌اند
هواداران رئال‌مادرید به این معروف شده‌اند که با اسطوره‌های خود بد تا می‌کنند. تقریبا همه ستاره‌های بزرگ تاریخ پرافتخارترین باشگاه تاریخ فوتبال یک یا چند نوبت در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو هو شده‌اند؛ حتی کریستیانو رونالدو که بهترین گلزن تاریخ باشگاه است. آنها در کنار هو کردن ستاره‌های خودی گاهی اقدام به تشویق بازیکنان رقیب هم کرده‌اند که برای نمونه می‌توان به تشویق رونالدینیو، مسی و اینیستا اشاره کرد یا همین اواخر به تشویق خواکین، مدافع 40ساله رئال بتیس که همیشه یک رقیب سرسخت برای مادریدی‌ها بوده است.
چندی پیش رافائل واران گفته بود، هواداران رئال سیرمونی ندارند و هر بار که تیم لیگ قهرمانان را فتح کرده، آنها به بازیکنان گفته‌اند «برویم برای بعدی». در رئال کسب جام یک وظیفه است. هواداران مدت زیادی سرگرم جشن نمی‌شوند و همیشه منتظرند افتخار بعدی از راه برسد. بخشی از طرفداران هم که به اولتراسور معروف‌اند و مدتی است که از حضور در ورزشگاه محروم شده‌اند، از تماشاگران عادی رفتارهای بدتری دارند. همین تابستان امسال 2بازیکن و اسطوره دیگر باشگاه با دلخوری یا اشک جدا شدند. گرت بیل که مرد فینال‌ها بود و لحظات بزرگی را در تاریخ باشگاه رقم زد، در 3سال اخیر انتقادات زیادی را تحمل کرد و دست‌آخر راحت شد و به آمریکا رفت. مارسلو که کاپیتان تیم بود و با 25جام پرافتخارترین بازیکن تاریخ باشگاه به‌حساب می‌آمد، گریه کرد و رفت. باشگاه می‌توانست یک‌فصل دیگر قراردادش را تمدید و با او طی کند که در پایان این مدت باید از فوتبال بازنشسته شود اما او هم به دسته ستاره‌های پرشماری مثل کاسیاس، رائول، گوتی، راموس و... پیوست که باشگاه یا هواداران یا هردو اشک‌شان را درآوردند و بیرون‌شان کردند.
این قاعده در سال‌های اخیر برای بارسلونا هم تکرار شده است. بارسا تا چند سال پیش با رئال‌مادرید فرق داشت و احترام اسطوره‌هایش را نگه می‌داشت. بازیکنان زیادی این فرصت را پیدا کرده بودند تا در همین تیم بازنشسته شوند؛ چیزی که چند سالی است اتفاق نمی‌افتد. در سال‌های اخیر ژاوی و اینیستا در ورزشگاه نوکمپ درحالی‌که رو به تماشاگران میکروفنی در دست داشته‌اند اشک ریخته و سال‌های پایانی فوتبال‌شان را در آسیا پشت سر گذاشته‌اند. ژاوی درحالی‌که می‌توانست 2فصل دیگر در نوکمپ بماند، مجبور شد به السد قطر برود و اینیستا هم به ویسل کوبه در ژاپن پیوست. خود گواردیولا هم اواخر فوتبالش به برشا در سری‌آ رفته بود و وقتی دوپینگ‌اش ثابت شد مدتی از فوتبال دور شد و سپس به مکزیک رفت. رونالد کومان که یکی از اسطوره‌های تکرار نشدنی باشگاه است، وقتی به‌عنوان سرمربی به بارسلون برگشت، مورد بی‌مهری هواداران و رسانه‌ها قرار گرفت. او را تا می‌توانستند کوبیدند. مسی تابستان قبلی در میان ناباوری خودش و همگان قراردادش تمدید نشد تا مجبور شود برخلاف میل باطنی‌اش به فرانسه برود. حالا نوبت دنی آلوز است که در دوره بارتومئو اجازه بازگشت به تیم را پیدا نکرد و در دوران ریاست دوباره لاپورتا تنها یک‌نیم‌فصل اجازه یافت به تیم برگردد. نام او حتی از فهرست بازیکنان تیم برای لیگ قهرمانان و لیگ اروپا هم خط خورده بود و در پایان فصل قراردادش تمدید نشد. دنی درباره برخورد باشگاه با خودش به گاردین گفته: «در بازگشت به بارسلونا خوشحال بودم. برای ۵سال رؤیای آن بازگشت را می‌دیدم. تنها چیزی که دوست نداشتم شیوه خداحافظی‌ام بود. از زمانی که رسیدم، برای همه این مفهوم را شفاف بیان کردم که دیگر ۲۰ساله نیستم. می‌خواستم همه‌‌چیز واضح باشد نه پنهانی. اما این باشگاه در چند سال اخیر گناهکار بوده. بارسلونا اصلا به کسانی که تاریخ باشگاه را ساخته‌اند اهمیت نمی‌دهد. به‌عنوان یک‌هوادار بارسا ترجیح می‌دهم بارسلونا کارها را جور دیگری انجام دهد.»
در 2فصل اخیر هواداران بارها اقدام به هتک حرمت کاپیتان‌ها و بازیکنان باتجربه تیم کرده‌اند. آنها از بوسکتس، پیکه، آلبا و سرخی روبرتو به گاوهای مقدس یاد می‌کنند که خاصیتی برای تیم ندارند اما کسی نمی‌تواند به آنها دست بزند. این در حالی است که بوسکتس در یک‌فصل و نیم اخیر یکی از بهترین بازیکنان تیم بوده و تنها یک دوره کوتاه افت را پیش از آن پشت‌سر گذاشته، آلبا هم همچنان یکی از بهترین گلسازهای تیم است و پیکه هم در ترکیب ثابت قرار می‌گیرد.
بی‌احترامی تنها مختص به قدرناشناسی از اسطوره‌ها نیست. آنها در فصل اخیر نسبت به حمایت از تیم هم بی‌توجه بوده‌اند. آمار تماشاگران در مسابقات خانگی افت کرده. بخشی از هواداران که جزو اعضای اصلی باشگاه هم بودند در بازی برگشت دیدار فصل گذشته لیگ اروپا مقابل اینتراخت فرانکفورت، به‌جای حمایت از تیم اقدام به فروش بلیت‌های خود به تماشاگران آلمانی تیم رقیب کردند و ورزشگاه نوکمپ به‌جای اینکه آبی اناری باشد به رنگ سفید درآمد. هواداران در فصل گذشته از تیم بانوان بیش از تیم مردان حمایت کردند. به‌نظر می‌رسد رئال‌مادرید و بارسلونا در ناسپاسی نسبت به اسطوره‌های خود با هم به رقابت پرداخته‌اند.
در همینه زمینه :