امیرالمومنین(ع) می‌فرمایند: آیا نمی‌بینید خداوند خانه محترم خود را در سنگلاخ‌ترین مکان‌ها و بی‌گیاه‌ترین ریگزارهای زمین و تنگ‌ترین دره‌ها، در میان کوه‌های خشن و شن‌های نرم و روان و چشمه‌های کم آب و آبادی‌های پراکنده قرار داد که نه شتر به آسانی در آن پرورش می‌یابد و نه اسب و گاو و گوسفند.
سپس آدم و فرزندانش را فرمان داد که به‌سوی آن رخت سفر بربندند، آنجا را مرکز اجتماع و سرمنزل مقصود و باراندازشان قرار داد تا شانه‌ها را متواضعانه حرکت دهند و لااله‌الاّ‌الله گویان گرد این خانه طواف کنند و با موهای آشفته و بدن‌های پر گردوغبار هروله کنند.
اگر خداوند سبحان می‌خواست می‌توانست خانه محترم خود و اماکن پر عظمتش را در میان باغ‌ها و نهرها و سرزمین‌های هموار و آرام و پر درخت که میوه‌هایش در دسترس باشد... قرار دهد اما در این صورت به همان نسبت که آزمون، ساده‌تر بود پاداش و جزا نیز کوچک‌تر می‌شد و اگر پی و بنیانی که خانه کعبه بر آن نهاده شده و سنگ‌هایی که بنای آن را بالا برده از زمرد سبز و یاقوت سرخ و درخشنده بود، شک و تردید در سینه‌ها کمتر رخنه می‌کرد و نیازی برای تلاش ابلیس جهت سیطره بر قلوب نبود و وسوسه‌های پنهانی از مردم منتفی می‌شد؛ ولی خداوند، بندگانش را با انواع شداید می‌آزماید و با انواع مشکلات، متعبد می‌سازد و با اشکال گوناگون گرفتاری‌ها امتحان می‌کند تا تکبر را از قلوب آنها خارج سازد و تواضع و فروتنی را در نفوس‌شان جای دهد تا درهای فضل و رحمتش را به روی آنان بگشاید و اسباب آسان عفوش را در اختیارشان قرار دهد.
پی‌نوشت: برگرفته از خطبه قاصعه
دیدگاه امیرالمومنین_ع_ درباره کعبه و حج
در همینه زمینه :
